Kάθισα απόψε να γράψω ένα ποίημα. Εβαλα κατω τον κωλο μου που λενε,να γράψω.Ξερω πως οταν σοβαρευομαι γραφω καλα.Οπως τις στιγμες στο σχολειο,δημοτικο, γυμνασιο, ξερεις..λυκειο.Μου πετουσαν πολλες φορες το χαρτι στα μουτρα καθηγητες και μου ελεγαν " Τι αηδιες ειναι αυτες;Ειναι εκθεση τωρα αυτο;" Και τοτε στρωνομουν.

Εχω αναγκη να γραφω γιατι νιωθω πολυ φυλακισμενος καθημερινα.Για να εκτονωθω προπονουμα,αθλουμαι και γραφω, αλλους τροπους δεν εχω.

Οταν ημουν παιδι οι γονεις μου συνηθιζαν να πεφτουν κατακοποι απο την κουραση της δουλειας το μεσημερι.Ημουν ανησυχος και μεγαλος μπελας για να βολταρω εξω ποσο μαλλον μεσα  στο σπιτι.Ημουν επικινδυνος για τη δικη μου σωματικη ακεραιοτητα και την ακεραιοτητα ολακερου του σπιτιου.Ετσι απο νωρις  με υποχρεωσαν οση ωρα κρατουσε ο υπνος τους  να βρισκομαι στο δωματιο μου.Πολλες φορες το εσκαγα ,εκανα μια περιηγηση μεσα στο σπιτι και επειτα γυρνουσα πισω στο δωματιο ακριβως πριν ξυπνησουν.Οταν το αντιληφθηκαν κι αφου διαπιστωσαν διαφορες ζημιες κατα την περιηγηση αυτη ,με υποχρεωσαν σε μια πιο οδυνηρη τιμωρια.Να κοιμαμαι μαζι τους το μεσημερι.Δε μπορουσα βεβαια να κλεισω ματι,την ωρα που αυτοι ροχαλιζαν διπλα μου.Ηταν οι 2 πιο μαρτυρικες ωρες της ζωης μου.Ετσι λοιπον αρχισα να επινοω ιστοριες για να περασει η ωρα πιο γρηγορα.Ηταν μαρτυριο να μη περνα ο χρονος.Το μυαλο μου περιπλανιοταν σε μερη αγνωστα,μαγευτικα,τρομακτικα,ιδιαιτερα,ανιαρα, βλακωδη,τα παντα.Οταν ξυπνουσαν η ζωη λες και γυριζε πισω στους παλιους της ρυθμους.Ειχαν την εντυπωση πως απολαυσα εναν ωραιο υπνακο κοντα τους.Επειτα μου ελεγαν να βγω να παιξω εξω.Εβγαινα εξω και ολα μου φαινονταν τοσο ανιαρα.Ειχα παει σε μερη που ηταν καλυτερα απο τα αληθινα,ειχα ερθει σε επαφη με ανθρωπους πιο ενδιαφεροντες ,ειχα εξαντλησει το φαντασιακο μου μερος μεσα στη φυλακη μου.Ο κοσμος ηταν ανιαρος εκει εξω,προβλεψιμος.Ο κοσμος ηταν οι γονεις μου σε βαθυ υπνο.Γυριζα σπιτι χωρις ορεξη. περνουσα ωρες τεμπελιαζοντας,κανοντας τιποτα.

Εκεινες τις ωρες δεν ταξιδευα πουθενα,ενα κενο με κατεκλυζε.Εβρισκα μια σοκολατα η ενα παγωτο χωρις να υπολογιζω τη γευση,χωρις να κανω σκεψεις γιαυτη.Γιαυτο και σαν ενηλικας ποτε δεν αξιολογω φαγητα,γευσεις,αρωματα,οχι απο αρνηση μα εχω  μια παγερη συμπεριφορα απεναντι στις αισθησεις αυτες.Δεν αγγιζω συχνα ανθρωπους σχεδον καθολου.Εχω προβλημα και με την αφη.Η αφη ειναι μια πολυ λεπτη αισθηση δεν πρεπει να τη σπαταλαμε ολογυρα μας. Το να με αγγιζει καποιος δημιουργει μια αμεση συνδεση μαζι του. Το ερεθισμα ειναι ηλεκτρικο.Αλιμονο σε οποιον σπαταλα την αφη.Αλιμονο σε οποιον αξιολογει τη γευση.Αλιμονο αν περιγραφουμε μεσω της οσφρησης.Η κενοτητα δεν δημιουργει δεσιμο.Το να μην εχεις δεσμους αποδεσμευει το δυναμικο σου.Αυτη τη συμπεριφορα ειχα διαμορφωσει. Οτιδηποτε δημιουργουσε δεσμο μπορουσε να αφαιμαξει ενα μεγαλο ποσο ενεργειας απο το ενεργειακο μου δυναμικο.Η προσωπικοτητα μου ειχε διαμορφωσει ολη αυτη τη συμπεριφορα γιατι ειχε μαθει να διοχετευει την ενεργεια της σε δυο λειτουργιες.Στο να αθλειται και να γραφει.

Ο ενας τροπος ηταν μια σωματικη εκτονωση, καθως το κορμι μου ενιωθε υπερβολικα ποσα ενεργειας που ηθελε να εκφρασει σωματικα ενω το μυαλο μου βογκουσε στο να εκφρασει εικονες.Συχνα οταν αθλουμαι υπαρχει εξαρση του δευτερου. Οταν τρεχω νομιζω σερνω μαζι μου εκατομυρια ιστοριες.

Ετσι λοιπον βυθιζομουν μεσα στο κενο για να διαφυλαξω τα αποθεματα μου.Τα αποθεματα μου ηταν ευαισθητα.Εξαντλουνταν πολυ ευκολα και απο οτιδηποτε.Παραλληλα επανατροφοδοτουνταν πανευκολα.Η επανατροφοδοτηση μπορουσε να γινει απο μια αισθηση ιδεας,ουτε καν ιδεα λογικη.Γεμιζα μπαταριες με απιστευτα ιλιγγιωδη ταχυτητα  λες και το μυαλο μου γαργαλιζε μια καρφιτσα.Πετιομουν επανω και ηθελα κατι να κανω.Τι;

Δεν ξερω.

Καθετι μου κεντριζε εκεινη την ωρα την προσοχη.Ο εξωτερικος κοσμος τοσο ανιαρος γινονταν κατευθειαν απιστευτα προσβασιμος.Καθετι ηταν ενα τρομερο ερεθισμα.Καθε ανθρωπος ενα σκανδαλιστικο συμπαν.

Τοτε αγγιζε αυτον τον καινουργιο-παλιο κοσμο με το ραβδι μου και του ελεγε :

"O X.B ειναι ο πρωθυπουργος ενος κρατους της Μεσογειου το 2044 και κλειστη ομαδα club 21 που ειναι εθελεοντες παρατηρητες τον παρατηρουν τα τελευταια 15 χρονια.Ο Α.Σ ειναι ο προσωπικος του παρατηρητης και εχει νοικιασει το απεναντι σπιτι.Απορει πως ο νεος πρωθυπουργος διατηρειται σε φορμα ενω δεν γυμναζεται,ουτε εχει personal trainer αλλα δεν εχει παρατηρησει πως ο Χ.Β τρεχει συχνα τα βραδια γυρω απο την τραπεζαρια του σπιτιου του για 40 ολοκληρα λεπτα.Ειναι μια νευρωση που απεκτησε στα φοιτητικα του χρονια γιατι ειχε τοσα πολλα μαθηματα που δεν ειχε χρονο να παει στο παρκο και να κανει τζοκινγκ σαν ολους τους αλλους ανθρωπους."

αναποφευκτα τοτε οι "αλλοι" ρωτουσαν :Μα ποιος Χ.Β, ποιος πρωθυπουργος,ποιο club 21

are you nuts?

ισως..

εμεις ολοι ομως,εγω ,ολοι,οι περσονες τις ωρες που κοιμουνταν οι γονεις μου, οι ανθρωποι τουτου του υπαρκτου κοσμου ντυμενοι ολοι γυρω απο ενα γαιτανακι..

αυτος δεν ειναι αληθινος κοσμος;

 http://www.youtube.com/watch?v=-d-kjzBmz6I