..και 12ος 

Απο παιδί δε φοβάμαι το εγκλειστώ κάπου.Είναι γιατί συνήθισα να παίζω με τον εαυτό μου, να αλλάζω τον εξωτερικό χώρο με κάτι που ξεπηδούσε απο το μυαλό μου.Κόντεψα να γεννηθώ μέσα στο ασανσέρ.Η μάνα μου φοβάται τα ασανσέρ αλλα δεν ενδίδει στο φόβο.Σωριάστηκε λοιπον κάτω και ψέλισε, " νομιζω θα το γεννησω εδω μεσα ,σε παρακαλω δεν θελω να γεννησω εδω μεσα¨ειπε στον πατερα.Ο πατερας την εσυρε κυριολεκτικα εξω οπως ο Νεατερνταλ εσερνε τη γυναικα του στη σπηλια(για αλλους λογους) Δεν φοβηθηκα ποτε τους κλειστους χωρους.Το αντίθετο,πάντα τους αγαπούσα. Το πρώτο κρυφτό που θυμάμαι καθαρά χώθηκα κυριολεκτικά μέσα σε ένα αμπάρι.Μύριζε βενζίνη και ήταν θεο σκότεινα.Εχω πολλάκις κλειδωθεί μεσα σε διαμερίσματα,κάποτε μαλιστα κλειδώθηκα στην ντουλάπα.Μικρός είχα μια συήθεια τα βράδια να ξυπνάω χωρίς να υπνοβατώ και να θέλω να κοιμηθώ στο μπάνιο,στην κουζίνα,στην αποθήκη.Καποτε ειπα τον πατερα μου να με κανει μια βολτα μεσα στο πορτ μπαγκαζ.Στο κρυφτο εβρισκα τις πιο απιθανες κρυψωνες,γινομουν ενα με το περιβαλλον.Καποτε εμεινα σε μια κρυψωνα επιτιδες 2 ωρες.Ωσπου οτα ν βγηκα δεν υπηρχε ακομα παιχνιδι,ενα μουτρωμενο πληθος παιδιων με περιμενε διασπαρτο να ασχολειται με αλλα πραγματα βριζοντας με " μα που ησουν,δεν κρυβομαστε μεχρι του χρονου!!" Σε αντιθεση με πολλους ανθρωπους που ξερω οι κλειστοι χωροι δεν με φοβιζουν.Μεσα στις ντουλαπες μαλιστα ηρεμω.Οταν πρωτο αντικρυσα το ασανσερ μικρος μου φανηκε ενας απιστευτος χωρος τον αγαπησα.