Αφου δεν μπορώ να είμαι Ένας και μοναδικός,αφού οσο κι αν δομώ μια προσωπικότητα διαχέετε παντού και σκορπίζεται με το πιο ανάλαφρο φθινοπωρινό αεράκι, αφού όσο κι αν δημιουργώ αντικειμενικά κριτήρια του ποιος είμαι και που πάω εκείνα τείνουν κάνουν όλο πιο λαίμαργη τη θέληση μου να επεκταθώ παντού,σε πράγματα που είναι τελέιως διαφορετικά μεταξύ τους, κι αυτό με τρομάζει κι ενώ με τρομάζει κάνει την περιέργεια μου ολο και πιο ακόρεστη, την σκανδαλίζει κι ύστερα της αφάιμαξη για να με στείλι ημιανάπηρο σε ένος είδους διανοητικής και συναισθηματικής αγρανάπαυσης,τόση που για κάποιον άλλον θα έμοιαζε με χίλια χρόνια..τότε αφού όσο κι αν είναι στο χέρι μου να είμαι Κάποιος θα επιλέξω να Είμαι Κάποιος που θα ορίσουν οι προγόνοι, η "Καζαντζάκεια Ράτσα" κι ίσως κατι ακαθόριστο πέρα απο εκείνη.Θα εμφυσήσω την προσωπικότητα μου στο μέλλον ,ελπίζοντας πως θα κατακάτσει σαν το κατακάθι του καφέ στο φλυτζάνι, εκείνη πάνω στα άστρα, κι άς ξέρω πως η αστερόσκονη που βλέπουν οι άνθρωποι κάποιες νύχτες είναι στην ουσία διαλυμμένα άστρα.
πόσο συμφωνώ με το δία στο 10ο...
ελπίζω όλη αυτή η κανούρια γνώση να έρθει και να ''κολλήσει'' στα παλιά...