Μέσα στην υπέρτατη διάκριση 

κρύβεται το άνθος του ρόδο,

μέσα στην δυνάτοτερη διάθεση

κρύβεται η γυναίκα,

άδειασε απ'το κανάτι  νερό,

μια θάλασσα πλανάται ακόμα στον πάτο

του.

Πρόσεχε δράμη μη μείνει 

γιατί δεν  θα στο συγχωρέσει,

χρήσιμο γίνεται για τον εσωτερικό του χώρο.

Εκείνη θα προτάξει τα στήθια της,

να σου θυμίσει οτι απολυτρώνει τα σύμπαντα,

κι εσύ θα στέκεσαι εκεί ακλόνητος

να την περιμένεις.

Μισός , και ν'αγαπάς που σαι μισός,

να μη μισείς που είσαι μισός,

ναι μη πεφτεις στου μισεμου σου το κενό,

γιατι αυτό είναι που χτίζει το κενό.

Να την περιμένεις.

Η θεότητα δεν ειναι διάκριση.

Δάκρυζει σαν νιωθει διάκριση,

Πλένεται με το άχτι του γιασεμιού

τη νύχτα.

Για να γεννηθεί σε ρόδο την αυγή.

Την αυγή τα όνειρα ξεχνιούνται

κρύβονται μέσα στις δροσοσταλίδες.

Μη τα συλλέξεις,

αστα να ζούν εκει μέσα,

με τα απο λίγο γίνονται πέτρες 

και χάνονται.

Κι εμένα που σου μίλησα 

ξέχασε με μετά απο λίγο.

Μόνο έτσι επιβιώνει το όνειρο της νυχτας.