Δεν ειναι δυνατο να πορευτουμε αλλο ετσι.Η πολιτικη δεν εχει θεματα να επιλυσει πια ειναι εντελως αχρηστη οχι απο ανικανοτητα πια, αφου και η ανικανοτητα συρικνωνεται μεσα στη χαβουζα της προσωπικης αδρανειας παραλληλα διογκώνοντας  την ιδια της της φυση.

Σημερα σκεφτομαι:

ενα τροπο για να βγαλω πολλα χρηματα. Οχι πολλα χρηματα, παρα πολλα χρηματα! Δεν εχω αναγκη προσωπικα τα χρηματα, μου αρκουν λιγα για να ζησω,με τα λιγα κανεις περισσοτερα.

Αν  εγω ως μοναδα βρω ενα τροπο να βγαλω ενα τεραστιο αριθμο χρηματων θα μπορω να επενδυσω τα χρηματα αυτα καπου.Αν μπορω να ΝΟΙΚΙΑΣΩ τον εαυτο μου, οι πολλα μερη του εαυτου μου στους αλλους, μπορω να βγαλω χρηματα. 

Φανταστειτε πως περνω απο τον καθε ανθρωπο 20 ευρω μηνιαια για κατι που του προσφερω. Μια διασκεδαση, κατι που θα επενδυε-αγοραζε ετσι κι αλλιως υπο αλλη μορφη. Μερος της ζωης, των προτιμησεων της, κατι εξω απο της τετριμμενες αναγκες μας.  Η φορολογια ενος κρατους στην ουσια ειναι σφραγισμα λογαριασμων και αναγκων του παροντος .Τα χρηματα που εξοικονομει δεν βελτιωνουν αμεσα την ποιοτητα ζωη τους πολιτη γιατι περα των συνθηκων της χωρας που οπου πηγαινουν τα χρηματα σε δανεια και τρυπες ,οσο κι αν γινεται εξυγιανση πραγματων της καθημερινοτητας μας δεν μας επηρεαζει αμεσα.

Σημερα σκεφτομαι, πως αν μπορουσα να πουλησω σε ενα μεγαλο μερος του πληθυσμου αυτης της χωρας η αυτης της Ηπειρου η αυτης της γη κατι τοτε θα εξοικονομουσα ενα τεραστιο ποσο χρηματων.

Αν με αυτα τα χρηματα εκανα μια κινηση καλης θελησεως οπως το να δημιουργησω ενα Ογκολογικο Νοσοκομειο οπως εκανε η κυρα Βαρδινογιαννη καλη της ωρα τοτε απο τα 100 παιδια αυτης της χωρας που εχουν την αναλογη νοσο ισως να σωζονταν 5.

Μπορει να μη κανει αισθηση αλλα το να βελτιωσεις το βιοτικο επιπεδο 5 οικογενειων σε μια χωρα ειναι κατι πολυ μεγαλο. Οχι πνευματικα μονο. Αλλα οικονομικα για τους υπολοιπους πολιτες. Ειναι μια αμεση βελτιωση του επιπεδου ζωης της κοινωνιας καθως η βελτιωση ενος και μονο ανθρωπου λειτουργει ως ντομινο σε σημειο που δεν εχουμε ακομα φανταστει. Διαβασα προσφατα το βιβλιο το George Hristakis "Συνεδεμενοι" για τα κοινωνικα δικτυα και πως λειτουργουν.

Λεει λοιπον o γνωστος Κοινωνιολογος:

 Εμείς και οι άλλοι. Ιδέες και συμπεριφορές, νοοτροπίες και τάσεις, αισιοδοξία ή απαισιοδοξία των άλλων. Πόσο μας επηρεάζουν; Σε ποιο βαθμό μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο της ζωής μας, τις απόψεις και τη στάση μας; «Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι στο καλό και στο κακό» είναι η απάντηση που δίνει ο ελληνοαμερικανός επιστήμονας Νίκος Χρηστάκης, καθηγητής ιατρικής, ιατρικής κοινωνιολογίας και κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ο οποίος χάρη στην απήχηση που είχε η θεωρία του σε ένα βιβλίο βρέθηκε μέσα στον περσινό κατάλογο των 100 ανθρώπων με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο του περιοδικού "Time"

 Η θεωρία του βασίζεται στην ύπαρξη των δικτύων, μικρών ή μεγάλων, του κοινωνικού ιστού και ξεκίνησε σαν ιδέα προς έρευνα και μελέτη προ 15ετίας- όπως εξήγησε ο ίδιος σε διάλεξη που έδωσε χθες βράδυ στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του (υπό τον τίτλο “Συνδεδεμένοι. Η εκπληκτική δύναμη των κοινωνικών δικτύων και πώς αυτά διαμορφώνουν τη ζωή μας”, από τις Εκδόσεις Κάτοπτρο)- όταν άρχισε να εργάζεται ως γιατρός σε ανίατους ασθενείς και βίωσε τις επιπτώσεις μεταδοτικότητας που είχε ο πόνος της αρρώστιας, ο φόβος του θανάτου και ο θάνατος στους οικείους τους. Σαν να υπήρχε και ένας ψυχολογικός ιός που μεταδίδονταν σε κοινωνικό επίπεδο.

 Οι φίλοι μας, οι φίλοι των φίλων μας, και οι φίλοι των φίλων τους, όπως και οι συγγενείς μας, οι γείτονες, οι συνάδελφοι, οι γνωστοί μας, και οι συγγενείς, οι γείτονες, οι συνάδελφοί και οι γνωστοί τους: Εμείς και το σύνολο των ανθρώπων σε τρεις βαθμούς απόστασης, που συνθέτουν τον χώρο στον οποίο κινούμαστε με τη σκέψη, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας είμαστε συνδεδεμένοι σε ένα ιστό που δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο μέσα από δαιδάλους περιπλοκότητας, υποστηρίζει ο Χρηστάκης. Και το εξηγεί: Αν- λέει- επί παραδείγματι, ο φίλος σου σε μία αμφίδρομη σχέση φιλίας είναι παχύσαρκος έχεις σχεδόν 100% πιθανότητες να πάρεις και εσύ βάρος, αν η σχέση είναι μονομερής, δηλαδή εσύ θεωρείς ότι ο άλλος είναι φίλος σου αλλά χωρίς αληθινή ανταπόκριση από την άλλη πλευρά, τότε το ποσοστό περιορίζεται στο 50%. Αν ο φίλος του φίλου σου είναι παχύσαρκος τότε οι πιθανότητες επιρροής μειώνονται αλλά υπάρχουν, καθώς αυτός θα επηρεάσει τον φίλο σου και ο φίλος του εσένα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με τους συναδέλφους, τους συγγενείς, τους γείτονες κ.λ.π.

Το ίδιο επίσης μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση διαζυγίου δημιουργώντας τη μεταδοτικότητα ενός «κοινωνικού ντόμινο».

Ζητήματα μεγάλα όπως η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η κατανάλωση ποτού, η χρήση ναρκωτικών, αλλά και η ευτυχία, η μοναξιά, η κατάθλιψη, ο αλτρουισμός, το διαζύγιο, η ψήφος και οι ιδέες, όπως τονίζει ο Χρηστάκης, μετά από πολλές έρευνες, μέσα στα κοινωνικά δίκτυα μεταδίδονται, τροφοδοτούνται και αναπαράγονται με συσχετισμούς μιας πολυπλοκότητας που δεν αντιλαμβανόμαστε συνειδητά. Στην περίπτωση των συναισθημάτων η μεταδοτικότητα είναι πιο άμεση και γρήγορη κυρίως όταν έχει να κάνει με τη σχέση δύο ατόμων στον πρώτο βαθμό απόστασης.

Στην εποχή της τεχνολογίας και του διαδικτύου η επιρροή των άλλων στον κάθε χρήστη είναι δεδομένη αλλά ποτέ δεν μπορεί να αγγίξει την μεταδοτικότητα των διαπροσωπικών σχέσεων της αληθινής ζωής. Οι διαπροσωπικές σχέσεις, το ανθρώπινο κεφάλαιο με τις συνδέσεις του, όπως το χαρακτηρίζει ο Χρηστάκης, μέσα από την κινητικότητα των ιδεών και των δεξιοτήτων προσθέτουν στο σύνολο αξία στη ζωή όλων. Εξάλλου η ανθρώπινη ανάγκη επικοινωνίας είναι αυτή που δημιουργεί τα κοινωνικά δίκτυα, χωρίς να αφήνει δυνατότητες να ξεφύγει κανείς από αυτά καθώς όλοι μας είμαστε μέρος του συνόλου.

Και μέρος ενός συνόλου σημαίνει ότι οι ιδέες, οι δράσεις, οι επιλογές και τα συναισθήματά μας επηρεάζονται και σχετίζονται με εκείνα μιας ευρύτερης ομάδας ανθρώπων και αποκτούν συλλογικό χαρακτήρα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ανάλογα με το κοινωνικό δίκτυο στο οποίο ανήκουμε. Ακόμη και η ευτυχία ή η δυστυχία, σύμφωνα με τον Χρηστάκη είναι μεταδοτικές σαν ιός. Εξάλλου δεν το λέει και η λαϊκή ρήση: Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι;

Ο κ. Χρηστάκης έγινε χθες δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, ο οποίος τόνισε: “Αυτός είναι ο διαπρέπων ελληνισμός, αυτό που λέω “η άλλη Ελλάδα”. Γιʼαυτό είμαι αισιόδοξος, ότι θα περάσουμε και τις κρίσεις και θα είμαστε πάντα στην πρωτοπορία. Όπως είναι ο κύριος καθηγητής, ένας διακεκριμένος Έλληνας, “η Ελλάδα των επιτυχιών”“.

 Σημερα νιωθω για πρωτη φορα πως εχω μια δυναμη που δεν βρισκεται ευκολα.

 Δε θα μας σωσουν τα κομματα , οι κυβερνησεις κτλ , ουτε καν η πολιτικη ως εχει που αναλωνεται στο να αναπαραγει τον εαυτο της, και να μιλαμε για πραξεις, να γνωριζει τις σωστες κινησεις αλλα να μην τις κανει.

 Αυτο που θα μας σωσει δεν εινα καν το να ειμαστε ο ενας κοντα στον αλλον. Αυτο που θα μας σωσει ειναι ο καθενας να βρει τον ολοδικο του δρομο.