Μίλησε μου για την αγάπη είπε ο Σαρακινός.
Η αγάπη είπε το αγόρι , είναι σαν σπάργανο της νύχτας στην αρχη..Απο νύχτα αρχίζει, ύστερα γίνεται μέρα.Το απομεσήμερο θεριεύβει και το βράδυ παραδίδει τον εαυτό της.Αλλα μη ξεχνάς,είπε μετά απότομα το αγόρι σχεδόν τρομαγμένο:υπάρχει και μια αλλη στιγμή της μέρας ,τοτε που ο ηλιος διψα να ξεμυτισει μα φαινεται ,τοτε η αγάπη ξεχνιέται.
Ο Σαρακινός έδειξε να απορεί. Και τι νόημα έχει μια αγάπη που ξεχνιέται; ρωτησε στο αγόρι.
Εκείνο δεν μίλησε, είχε παρει το κυρτό σπαθί του και το ανέμιζε κόβωντας τους κόκκους άμμου ο νυχτερινός αέρας της ερήμου.Οταν εκέινος ξέχασε την ερώτηση , συνέχισε.
Η αγάπη όταν ξεχνιέται αγαπά χωρίς όρους, η αγάπη οταν ξεχνιέται μοιάζει με αυτή τη θύελλα, ενα σπαθί είναι αδύνατο να την κόψει, μια λεπίδα ειναι ανίκανη να την τραυματίσει. Ειναι παντου σαν του κόκκους τουτης της αμμου και παράλληλα πουθενά.Η αγάπη αυτή δεν ζητά να βρίσκεται, ούτε να έχει, δεν απαιτεί τίποτα παρα μονάχα να είναι αγάπη.
Ο Σαρακινός έκανε πως δεν καταλάβαινε αυτού του είδους την αγάπη. Το παιδί ειπε: Δεν πειράζει.Γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι να αγαπάει καποιος.Και ειναι όλοι του ίδιοι θεού και κανενας λιγότερος απο τον άλλο. Ο Σαρακινός πήγε μέσα στη σκηνή να πλαγιάσει. Ο άνεμος κόπασε, κόκκος άμμου δεν έμεινε πια στον αερα.Ηταν ολοι πάλι ιδιοι ,ήταν η ψυχή της ερήμου.
http://www.youtube.com/watch?v=UuLVhWbDfTg
Το να έχει κάποιος πρότυπο γκόμενας, κακό δεν το λες. Το να θέλει, ντε και σώνει, να σε κάνει εσένα... κάπως, αυτό είναι άλλο θέμα και το κατά πόσο προτίθεσαι να συνεργαστείς είναι επίσης δικό σου θέμα!
Αν θέλεις να συνεργαστείς για να κάνεις το χατίρι κάποιου, στο πλαίσιο του fair play μιας σχέσης, θα πρέπει κι εκείνος να σου κάνει τα χατίρια. Σου κάνει, Mitsa μου, τα χατίρια ο καλός σου; Ή έχει μόνο απαιτήσεις; Αν κι εκείνος είναι εξίσου δεκτικός στις δικές σου προτάσεις/παραινέσεις (που έχουν, σαφώς, να κάνουν με το δικό σου πρότυπο), είμαστε ok. Κάνεις υποχωρήσεις, κάνει υποχωρήσεις, τα βρίσκεται κι είστε καλά. ΄
Το πρόβλημα είναι ότι εσύ, έρχεσαι τώρα και το εκφράζεις ως παραπονάκι. Είσαι μικρή ακόμα και το γεγονός ότι σε αυτή την ηλικία είσαι εδώ και τόσα χρόνια με το ίδιο άτομο, με κάνει να πιστεύω ότι έχετε μεγαλώσει μαζί κι έχετε επηρεάσει πολύ ένας την άλλη. Και, σίγουρα δε μείνατε τόσα χρόνια μαζί μόνο και μόνο επειδή δεν βρήκατε κάτι καλύτερο. Όλοι έχουμε τις ευκαιρίες μας.
Για να μην το κουράσουμε περισσότερο, η ταπεινή μου γνώμη, είναι να πιάσεις τον καλό σου και να του κάνεις μια κουβέντα, ήρεμα και γλυκά και με απλά και λίγα λόγια (οι άντρες δεν είναι για πολλά-πολλά) να του εξηγήσεις ότι κάποιες φορές γίνεται υπερβολικός και πως, τέλος πάντων, κι εσύ θα το εκτιμούσες ιδιαίτερα, αν κάποιες φορές, πέρα από τις παρατηρήσεις του, είχε να σου πει και μια καλή κουβέντα για τις επιλογές σου (στυλιστικές ή άλλες).
Φιλιά και υπομονή,
Pink Princess
(