Φίλοι μου καλοί..αυτό θα είναι το τελευταίο ποστ.Με όλα τα nicknames ;D

Ο Λάνσελοτ έιναι ο αγαπημένος μου ήρωας στο μύθο του Κάμελοτ. Πιο αγαπημένος κι απο τον ίδιο τον Αρθρούρο.Η μάλλον καλύτερα ο Αρθούρος και Λάνσελοτ είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Ο Λάνσελοτ είναι ο πιο διάσημος απο τον Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης και η πορεία του μέσα στο μύθο η πιο επεισοδειακή. Ο Λανσελότ μεγαλώνει καπου μακριά.Η ζωή του που κάνει δεν έχει καμια σχέση με τα πρότυπα του Κάμελοτ. Θα παρομοίαζα αστρολογικα τον Λάνσελοτ με το ζώδιο του Ιχθύ.Μεγαλώνει μακριά και μαθαίνει αγύρτικα να μάχεται με το ξίφος. Συχνά πέρνει μέρος σε πανηγύρια όπου άξεστοι χωρικοί πλαισιώνονται απο απλοικους χωρικούς και μονομαχούν για ενα κομμάτι ψωμί αλλα περισσότερο για πλάκα και απλή διασκέδαση.Δεν είναι όμως μονο αυτό το χάρισμα του Λάνσελοτ.Θα ονομαστεί ο τελευταίος ιππότης ξαθώς θα χριστεί με βαση ολο το τυπικό του ιπποτισμού τελευταίος.Είναι αυτος που θα κλείσει τον κυκλο των 12 ιπποτών.

Ο μυθος λεει πως ο Λανσελοτ ειναι σαγηνευτικος, εχει λάμψη, είναι η πυγμή του Κάμελοτ. Ο Λάνσελοτ ανατράφηκε απο την Κυρά της Λίμνης και παρουσιάστηκε απο εκείνη στο βασιλιά Αρθούρο όταν ήταν ακόμη 18 χρονών.Η υπεροχή του στη μάχη κι η ευγενική του φύση γίνονται σύντομα αντιληπτές από όλους κι έτσι συμμετέχει στη Στρογγυλή Τράπεζα.Η πιο δημοφιλής ιστορία του είναι ο έρωτας και η παράνομη σχέση του με τη γυναίκα του Αρθούρου, τη βασίλισσα Γκουίνιβερ. Η σχέση τους ενσωματώνεται και στο μύθο του Άγιου Δισκοπότηρου.Ο Λάνσελοτ προδίδει το βασιλιά του. Ο Αρθούρος μαθαίνει την προδοσία, ο Αρθούρος καταδικάζει την Γκουίνεβιρ σε θάνατο. Ο Λάνσελοτ τη σώζει, όμως ο Μορντρεντ κλέβει τη Γκουίνεβιρ με σκοπο να την παντρευτεί και να αρπάξεο το θρόνο. Το Κάμελοτ δεν θα είναι πια το ίδιο. Η δυσπιστία και η εκπτωση της ιπποσύνης κυριαρχεί. Ο Αρθούρος αποδυναμώνεται. Οι ενοχές του Λάνσελοτ τον κάνουν να φύγει μακριά.

Ζει μακρια, μισότρελος, διακυρήσοντας μετα απο χρόνια ,ιεροκύρηκας, ενάντια στην Ιπποσύνη, ο τόπος βυθίζεται στο πένθος και στη φτώχεια.Δεν αναγνωρίζει φίλους ούτε εχθρούς. Ομως οι ανάγκες των καιρών παραμένουν.Ο παλαια ποτε αστραφτερος νεος ,ενα αγριμι πια δεν μπορεί να συγχωνευτεί στον καιρό. Ο Μέρλιν απομονωμένος σαν σκιά στο Άβαλον αφου ο καιρός της παλαιά θρησκείας έχει τελειωσει όπως πιστευει ανακοινώνει το ένα χρησμό."Το Κάμελοτ θα νικήσει μόνο όταν επιστρέψει ο Λάνσελοτ."

Καποια στιγμη ξεσπά η πιο αδυσώπητη μάχη , η μάχη για το Γρααλ (Δισκοπότηρο) όταν ο Αρθούρος βρίσκει το μυστικό του. Καταμεσίς της μάχης , όταν αυτή και το Κάμελοτ κρέμεται απο μια κλωστή  ο Πέρσιβαλ ακούει μια φωνή:

"Λάνσελοτ! Είσαι εσύ; Λάνσελοτ!"

"Αρθουρε!" φωνάζει εκείνος.."Βασιλιά μου ήρθα.Είμαι ο Λάνσελοτ!" και ρίχνεται στη μάχη.

ο Αρθούρος φωνάζει καταμεσίς της μάχης " Λάνσελοτ, είσαι στ'αληθεια εσύ;"

Είναι η μόνη στιγμή μέσα στην ταινία Excalibur ,  εκπληκτικής παραγωγής  για την εποχή(1981) που μου γεμίζει δάκρυα στα μάτια.Είναι τόσα πολλά που δεν μπορείς να εκφράσεις εκείνη τη στιγμή αλλα νιώθεις κι αντιλαμβάνεσαι..

Ο Λάνσελοτ παραμένει πάντα ο Τελευταίος Ιππότης. Γιατί ο Αρθούρος και η Χώρα είναι ΈΝΑ.

http://www.youtube.com/watch?v=NOqlV4Le9Tk