Καθε χρονο τετοια εποχη η καθημερινοτητα στην πολη αλλαζει.. ή τουλαχιστον ετσι θελουμε να πιστευουμε..  Φοραμε τα γιορτινα μας προσωπα, κοιταμε βιτρινες με μεγαλυτερη μελαγχολια απ'οτι συνηθως, ερχομαστε πιο κοντα με τα αγαπημενα μας προσωπα (να 'ναι καλα το skype), γραφουμε γραμμα (οι πιο ρομαντικοι/απελπισμενοι απο εμας) στον Santa, σχεδιαζουμε πως θα περασουμε τις γιορτες και ονειρευομαστε πως θα τις περνουσαμε αν βρισκομασταν σε καποιο σαλε , πινωντας ζεστη σοκολατα (και με κοψιδια το εχω φαντασιωθει) μπροστα στο τζακι και ακουγοντας BB Κing και Frank Sinatra.. Οι τρεις  βασικες και εντελως αβασιμες προσδοκιες μας τα Χριστουγεννα ειναι : 1) οτι θα το στρωσει στην Αθηνα, 2) οτι θα περισσεψει μισθος (ή επιδομα ανεργιας) μετα τις 15 του μηνα και 3) οτι με καποιο μαγικο τροπο στη ζωη μας θα συμβει κατι απιθανο.. Ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τις προσδοκιες αλλα να, που χιονιζει .. Και μπορει να μην το στρωσει, μπορει να μεινω ταπι μεχρι το επομενο ΣΚ αλλα αν σταματησουμε να πιστευουμε στα θαυματα, τοτε αυτη η γιορτη δεν εχει πια νοημα υπαρξης..