Να τη με πιάνει πάλι η ασφυξία.. Να το, το βλέπω το καπάκι του τάπερ να με εγκλωβίζει απειλιτικά.. Θα μου πεις, εσύ το διάλεξες δίδυμε.. Εσύ γύρισες στην ασφάλεια του ταύρου.. Και, ναι, ο ένας μου εαυτος χαίρεται για τις μέρες που περνάει μαζί του, για τη συντροφικότητα χωρίς δράματα, το άραγμα, το σεξ, ο άλλος όμως έχει στόχους, φιλοδοξίες, εγωιστικά- εγωκεντρικά-ματαιόδοξα θέλω τα οποία πολύ γουστάρει που ξαναβρήκε και δεν σκοπέυει να φυλακίσει σε καμία μέτρια καθημερινότητα.. Θα μου πείς- βρες την ισορροπία και μοίρασε σωστά το χρόνο και τις προτεραιότητες σου, θα μου πείς αν δεν μπορείς, πάρε μια απόφαση.. Γαμώ την ειλικρίνεια και τις τύψεις μου.. Maybe it's time to reinvent my bad, selfcentered self..  And, wtf, i'm loving it!