Hταν κάποτε ένα λιβάδι,γεμάτο ηλιοτρόπια

Κι όλα αυτά τα ηλιοτρόπια κοιτούσαν ολημερίςμε θαυμασμό τον ήλιο.

Όταν  ο ήλιος ήταν από κει, γυρίζαν απόκει. Όταν ο ήλιος ήταν από δω, γυρνούσαν από δω.

Εκτός από ένα

Ένα μόνο ηλιοτρόπιο, απ όλα τα ηλιοτρόπια τουκάμπου, δεν κοίταζε τον ήλιο.

Όταν ο ήλιος ήταν από δω, το ηλιοτρόπιο αυτόκοιτούσε από κει

Όταν ο ήλιος ήταν από κει, το ηλιοτρόπιοκοιτούσε από δω.

«Μα, γιατί δεν κοιτάς κι εσύ τον ήλιο τονακριβοθώρητο, όπως εμείς ;»

  ρωτούσαν τα άλλα ηλιοτρόπια ,απορημένα

«Και γιατί να τον κοιτώ ;»

«Επειδή είναι χρυσός, επειδή λάμπει,κι ανασαίνει φως»

«Ε, και λοιπόν;  Χαρά στοπράγμα ! Ανασαίνει φως και κάτι έγινε»

«Τι θες να πεις , δε σ αρέσει δηλαδή;»

«Καλός είναι.. δε λέω. Αλλά όχι καινα τον θαυμάζει κανείς από το πρωί    ίσαμε   τοβράδυ.

   Αλήθεια, δε μπορώ να καταλάβω τιτου βρίσκετε και τον κοιτάτε σα χαζά     μέρα μπαίνει -μέρα βγαίνει»

«Δεν είναι στα καλά του»..σκέφτονταν τα άλλα ηλιοτρόπια. «Ακούς εκεί να μη θέλει να κοιτάξειτον ήλιο..»

Και περνούσαν οι μέρες,

Κι όλα τα ηλιοτρόπια κοιτούσαν τον ήλιο,εκτός από κείνο το ένα που κοιτούσε πάντα απ την αντίθετη πλευρά

-  «Δε μου λες;Γιατί δε με κοιτάς; »

-  «Ασε με ήσυχο» είπε το ηλιοτρόπιο

-  «Πες μου, γιατί δε με κοιτάς ;»

-  «Θέλεις αλήθεια να σου πω ; »

-  « Ναι »

-  « Επειδή θέλω να βγαίνεις μόνο για μένα,

     Μόνο για μένα να γελάς

     Να λάμπεις μόνο για μένα

     Εμένα μόνο ναζεσταίνεις..» είπε το ηλιοτρόπιο.

    «Ανέβγαινες μόνο για μένα,τότε ναι, θα σε κοιτούσα..¨

-  «Μα, δε γίνεται αυτό..»αποκρίθηκε ο ήλιος

    «Δεγίνεται να βγαίνω μόνο για σένα,να γελώ μόνο για σένα,εσένα μόνο  ναζεσταίνω ...;. , δε γίνεται ...;»

-  «Τότε κι εγώ δε θα σε κοιτώ»

-   «Μαπρέπει μικρό ηλιοτρόπιο.. Θα μαραθείς αν δε με κοιτάς..»

-   «Και τισε νοιάζει εσένα αν μαραθώ ;   

   Παράτα με..  »    Είπετο ηλιοτρόπιο ...;

Δε μίλησε ο ήλιος....  Και το μικρόηλιοτρόπιο κοιτούσε με πείσμα από την άλλη μεριά.

 Και περνούσαν οι μέρες ...;  κιάρχισε να χλωμιάζει το ηλιοτρόπιο..

«Ειδατε;»  ψιθύριζαν τα άλλα μεταξύ τους..

«Δεν κοιτάζει τον  ήλιο, καιορίστε, ιδού τα αποτελέσματα.

  Δεν το βλέπω καθόλου καλά. Να μου το θυμηθείτε.. έτσιόπως πάει, αργά ή  γρήγορα   θα μαραθει»

Είχε δίκιο..

Κάθε μέρα που περνούσε, το ηλιοτρόπιο γινότανόλο και πιο χλωμό.

Ο μίσχος, τα πέταλά του, μαραινόταν...;  αλλά ούτε που γυρνούσε να κοιτάξει το βασιλιά ήλιο. Παραξενεμένα τα άλλα, το άκουγαν να μιλά μονάχο του..  «Φύγε,» έλεγε..  «δεθέλω να σε βλέπω.. .φύγε..»

Ωσπου ένα βράδυ,

Το τελευταίο εκείνο βράδυ,

Όταν όλα τα άλλα ηλιοτρόπια είχαναποκοιμηθεί,

Μέσα στη νύχτα,

Μέσα στη σιωπή,

Πρόβαλε ο ήλιος ...;

Πρώτη φορά έβγαινε βράδυ.. Δεν είχε ξαναγίνεικάτι τέτοιο..  Βγήκε κι έδιωξε το σκοτάδι.. και πλημμύρισε μ έναχρυσαφένιο, μαγευτικό φως τα όνειρό του...;            

«Ηρθες;» είπε το ηλιοτρόπιο..

«Ηρθα»  είπε ο ήλιος..

«Μόνο για μένα;»

«Μόνο για σένα».. αποκρίθηκε ο ήλιος ...;  «Ελα»..

Ενιωσε ανάλαφρο το ηλιοτρόπιο.

Τόσο ανάλαφρο, σα να μην το έδενε η ρίζα τουστο χώμα..  Λες κι έγιναν φτερά τα φύλλα του, αφέθηκε ν ανεβαίνει ...; Κιανέβαινε, .. όλο ανέβαινε.. Κι ήταν τόσο  μαγευτικός ο ουρανός, δε γίνεταιπιο φωτεινός ...; κι έφτασε κοντά στον ήλιο ...;

Κι από κει ψηλά, είδε όλες τις θάλασσες κιόλα τα λιβάδια..

Είδε λίμνες, είδε λειμώνες,  είδεδάση,  είδε ροδώνες και χώρες μαγικές ...; και κόρφους μυστικούς.. και νησιά που ταξίδευαν στο κύμα,  και πράσινα ποτάμια  πουστραφτάλιζαν ...; κι ολόλευκα πουλιά πάνω από βουνά ασημένια ...;

-         Ελα κοντά μου ..είπε ο ήλιος

Κι εκείνο πήγε  κοντά..

-         Πιο κοντά ..  είπε ο ήλιος

Κι εκείνο πήγε πιο κοντά..

 «Κοίτα με»  είπεο  ήλιος,  «κοίτα με ηλιοτρόπιο.  Για εσένα μόνο..»  είπε οήλιος, και το άγγιξε με την ανάσα του.

Κι ένιωσε την ανάσα εκείνη, να το καίει σανπυρετός..  σα φλόγα να το αγκαλιάζει ...; σαν αστραπή θαμπωτική να το πονά...; κι ήταν όλα ένα χρυσάφι μέσα του.. ολόγυρά του ...;   Φλόγα θαμπωτική ο ουρανός..  απ άκρη σ άκρη ...;

Κι ένιωσε τα φυλλοκάρδια του νανοίγουν,  να γλιστράν,  να σκορπάν τα σπόρια ...; να πέφτουν δάκρυακαι βροχή στις θάλασσες του κόσμου ...; κι όπως άγγιζαν το κύμα , σπίθες χρυσέςν αναπηδούν,  μυριάδες ηλιοτρόπια να βλασταίνουν στη στιγμή, κύματα ...;κι άλλα κύματα από ηλιοτρόπια χρυσά ...;

Ήλιοι λουλουδένιοι ...;   πουστραφτάλιζαν ονειρικά ...;.  Θάλασσες απέραντες .. δίχως αρχή .. και δίχωςτέλος ...;.

Είχε συννεφιά το άλλο πρωί.

Δε βγήκε κείνη τη μέρα ο ήλιος.

Κατασκότεινος ο ουρανός.. λες κι ήτανβουρκωμένος..

Το ηλιοτρόπιο έγειρε στον ίσκιο του, ξερό,καψαλισμένο , δίχως δροσιά, δίχως πνοή.. ανάμεσα στα δροσάτα ηλιοτρόπια τουκάμπου..

« Ταθελε και τα παθε..»   είπε  ένα

« Πήγαινεγυρεύοντας..»   είπε ένα άλλο..

Ετσι είπαν..

Ετσι είπαν και το λυπήθηκαν..

Το λυπήθηκαν επειδή κανένα τους δε μάντεψε ..

Πόσο μεγάλη  ήταν η αγάπη του ..

Κανένα δεν έμαθε ποτέ..   το τελευταίοόνειρό του..