Δεν θέλω πια να σκέφτομαι τα ίδια και τα ίδια
σα νάταν όλα ψέμματα, στάχτες κι αποκαίδια
θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας
νάχω το νου μου αδειανό
νάχω και πρίμο τον καιρό.

Δεν θέλω πια να μου μιλάς για όσα έχεις ζήσει
δε χάθηκε κι ο κόσμος πια, το τζάμι αν ραγίσει
θέλω να 'ρθείς και να με βρεις
να κάτσεις να τα πούμε
πως νιώθουμε παράφορα
πως ζούμε έτσι αδιάφορα.

Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια
χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια.

Θέλω να φύγεις να σωθείς, να πάψεις να γκρινιάζεις
να ξεχαστείς στη διαδρομή πως ήσουν και πως μοιάζεις
έτσι θα σ' αγαπώ πολύ και θα σε βλέπω λίγο
σαν μια γυναίκα μακρινή π' αγάπησα πριν φύγω.

Δεν θα μπορουσα να τα πω καλυτερα απο το Σωκράτη για τους γείτονες της ζωής μου..

http://www.youtube.com/watch?v=sH-q7uQeLnE&feature=share