Ένα βήμα μπροστά, δύο πίσω.. Το κεφάλι περήφανο, τα χέρια στημένα σωστά και χαμόγελο.. Κάποτε κάναμε μαθήματα χορού, τώρα μαθήματα κοινωνικής συμπεριφοράς. Ίδιες οι οδηγίες, ίδιες οι στροφές, ίδιο το στήσιμο μόνο που κάπου χάσαμε τη χαρά.. Κάποτε κάναμε κύκλους με τα βήματα, τώρα κάνουμε βήματα στους κύκλους.. Ίδιοι οι κύκλοι.. Φαύλοι κύκλοι.. Κι εσύ; Φοράς το χαμόγελο, στήνεσαι και περιμένεις.. Περιμένεις την κορύφωση του δράματος. Περιμένεις τη στιγμή που θα πάψεις να περιμένεις. Θα σηκωθείς και θα χορέψεις, μόνος. Κι ας σε κοιτάξουν περίεργα, κι ας πουν ό,τι θέλουν για εσένα, κι ας κουνήσουν τα κεφάλια τους αποδοκιμαστικά. Και τότε εσύ θα σπάσεις τους καθρέφτες τους και θα χορέψεις πάνω στα γυαλιά, μόνος. Θα ματώσουν τα πόδια σου μα εσύ θα γελάς, θα γελάς.. Και τότε όλοι θα πούν ότι είσαι τρελός.. Γιατί έτσι είναι οι άνθρωποι, φοβούνται αυτό που δεν αναγνωρίζουν και του δίνουν ονόματα. Λάθος. Όλα είναι λάθος. Κι εσύ; Εσύ είσαι το λάθος. Γιατί πάλι θα φορέσεις το χαμόγελο, θα στηθείς σωστά και θα περιμένεις.. Πάλι θα περιμένεις εκείνο το μπολερό...

http://www.youtube.com/watch?v=ndSrCW-_OZ4&feature=related