(μερος 2ο,το διηγημα θα ολοκληρωθει αυριο)

«Φιλος,η δουλεια ειναι ευκολακι και απλη»,του ειπε ο John.Με τη μεγαλη κορμοστασια του και τη βαθια φωνη του,εδινε μια αισθηση ασφαλειας.Ωστοσο ο Phil ειχε ξαναμπλεχτει σε δουλειες που του ειχαν πει πως ηταν απλες και γρηγορες και το αποτελεσμα ηταν να κανει δυο χρονια πισω απο τα καγκελα.

«Μεγαλε,δεν ξερω» απαντησε δυσφορώντας και ανακαθησε στην καρεκλα του μπαρ ενω παραλληλα κοιταγε τριγυρω του,ψαχνοντας κατι στο οποιο θα μπορουσε να βασισει την αποψη του.

«Κατι δεν μου αρεσει στην ολη ιστορια, κατι με κανει να αισθανομαι περιεργα,απλα δεν ξερω» ειπε κοιτωντας προβληματισμενος το συνομιλητη του. «Για ξαναπες τις λεπτομερεις»,ρωτησε μπας και πειστει απο την επαναληψη.

«Το σπιτι ειναι στην 171 Ridge Road.Ειναι δυωροφο.Μενει ενα αντρογυνο με ενα μωρο παιδι.Ο ανδρας ειναι διευθυντικο στελεχος στην Wells Fargo ενω η γυναικα εχει περιουσια.

Η Marilyn,που «γρασαρω» αυτο τον καιρο,ειναι υπηρετρια εκει μεσα και μου σφυριξε πως εχουν πολλους πινακες μεγαλης αξιας ενω το χρηματοκιβωτιο ειναι πισω απο τη βιβλιοθηκη.Το βρηκε τυχαια καθως ξεσκονιζε μια μερα οταν κουνησε κατα λαθος το βιβλιο Το κεφαλαιο στο 3^ο ραφι .Αυτο ενεργοποιει το μηχανισμο για να ανοιξει.Δεν υπαρχει δωματιο πανικου.

Το σαββατοκυριακο αναμενεται να λειπουν-εχουν επετειο γαμου και τσεκαρα πως εχουν κληση 2 μερες δωματια στη Myrtle Beach.

Το θεμα ειναι απλο-μπαινουμε σαββατο βραδυ στις 2 30 τα χαραματα,αρπαζουμε τους πινακες,ανοιγουμε το χρηματοκιβωτιο και εχουμε γινει καπνος πριν τις 5. Ουτε συναγερμος ουτε τιποτα-εχω βγαλει αντικλειδι απο την Marilyn.Ειναι εκπληκτικο τι μπορεις να κανεις με ενα καλο λογο και ενα καλο πηδημα στις γυναικες»

Ο Phil κοιταξε στο βαθος τους υπολοιπους θαμωνες που ο καθενας ετρωγε ,αδιαφορος για το τι γινοταν τριγυρω του.Πιο πισω η κοκκινομαλλα σερβιτορα χασκογελαγε με εναν ξανθο νεαρο σε σακακι γκριζο που μαλλον τη φλερταρε.Υστερα αναλογιστηκε πως απο τοτε που βγηκε απο τη στενη πηγαινε ενας χρονος και κατι και τα οικονομικα του ειχαν αρχισει να τον ζοριζουν πολυ εντονα.

«Οκ»,ειπε.»Αλλα τελευταια φορα-μετα δε θελω καμια αναμειξη με αυτες τις δουλειες».Ο John χαμογελασε πλατια,αποκαλυπτοντας την καταλευκη οδοντοστοιχια του,που ερχοταν σε αντιθεση με το καταμαυρο χρωμα του,κανοντας την ολη του εικονα ακομα πιο καθηλωτικη.

«Κανενα προβλημα»,εγνεψε και και εβαλε σε μια ακομη τιγανιτα σιροπι απο πλατανο.

*********************************************************************

«Σιγουρα δεν εχεις προβλημα να κρατησεις τη μικρη;» ρωτησε η Paige;

«Απολυτως κανενα» απαντησε ο George χαμογελωντας.Αλλωστε εσυ και ο Michael εχετε αναγκη απο λιγο χρονο μονοι σας,εχετε κουραστει τοσο καιρο.Γιατι νομιζεις ειναι οι μικροι αδερφοι; » της ειπε κλεινοντας το ματι.

Καθως κατεβαιναν τις σκαλες με τα τελευταια πραγματα που φορτωνανε στο αμαξι,η Paige κραταγε ακομα την Caroline στους ωμους της.Αυτη κοιτουσε τον θειο της με ενα ηρεμο,ησυχο βλεμμα,αυτο το βλεμα που σου δειχνουν τα μικρα παιδια οταν ξερουν πως εισαι ανθρωπος εμπιστοσυνης των δικων σου.

«‘Ξερεις,μας βοηθας παρα πολυ κρατωντας την.Το διημερο το αποφασισαμε τελευταια στιγμη και δεν βρισκαμε ανθρωπο εμπιστοσυνης να κρατησει την μικρη σε τοσο συντομο χρονικο διαστημα.Δεν ξερω τι θα καναμε διχως εσενα,George» του ειπε η αδερφη του χαμογελωντας.

«Μη στεναχωρειεσαι»,απαντησε εκεινος. «Οταν επιστρεψετε,θα δεις πως θα νιωθεις αλλος ανθρωπος» εκανε,και η Paige νομισε πως ειδε μια κοκκινη λαμψη στα ματια του.Σταματησε λιγο και κοιταξε τον αδερφο της παραξεμενη ,αναρωτιωμενη αν αυτο που ειδε ηταν στη φαντασια της οταν η φωνη του ανδρα της την διεξοψε «Ολα ετοιμα,αγαπη μου.Παμε γιατι θα χασουμε το αεροπλανο».

Γυρισε,μπηκε στο αμαξι και κοιταξε την Caroline που τη βασταγε ψηλα ο αδερφος της καθως της χαμογελαγε.Ο βαφτιστικος σταυρος της κρεμοταν εξω απο τη μαλλινη λευκη ζακετουλα της. «Μαλλον ηταν στη φαντασια μου-τελικα ειμαι πολυ κουρασμενη», σκεφτηκε καθως ο ανδρας της εβαζε μπροστα το αμαξι

*********************************************************************

«Χριστε μου»,εκανε ο Phil οταν αντικρυσανε το σαλονι.Στο πατωμα ηταν ζωγραφισμενη μια τεραστια πενταλφα με αλατι,με κερια απο μαρο χρωμα σε καθε γωνια.Στο εσωτερικο της υπηρχε μια κουπα που εδειχνε χρυση, με σφυρηλατημενο εναν ανθρωπομορφο τραγο  στο εξωτερικο της.Τα κερια επισης ειχαν καταλαβει σχεδον καθε ελευθερη σπιθαμη του χωρου εκτος απο το εσωτερικο της πενταλφα.Στους τοιχους βρισκονταν πινακες που εδειχναν τα 7 θανασιμα αμαρτηματα ενω βαλσωμεμενες κεφαλες τραγων,συμπληρωναν την εικονα.

«John,που στο διαολο με εφερες» ρωτησε; Ο συναδελφος του δεν απαντησε-κοιταγε και αυτος αποσβολωμενος το χωρο.Ξαφνικα,σαν να βγηκε αποτομα απο τον υπνο του απαντησε «Δεν ξερω και δεν με νοιαζει.Ας τελειωνουμε μια ωρα αρχυτερα με αυτη τη δουλεια»

Προχωρησε αριστερα και μπηκε στο υπνοδωματιο. «Φτασαμε »,ειπε στον Phil. «Κοιτα να τελειωσουμε μια ωρα αρχυτερα για να φυγουμε απο το καταραμενο σπιτι.»

*****************************************************************

O George κοιτακτηκε στον καθρεφτη. Η τωρα η ποτε σκεφτηκε.Η Marie θα γινει δικη μου.Σκεφτηκε το μικρο της κορμι,τα οπισθια της,τα μεγαλα πρασινα ματια της,το χλωμο προσωπο της και αναρριγησε ολοκληρος.Σκληρυνε το προσωπο του καθως εσφιγγε το ασημενιο μαχαιρι στην τσεπη του,βγηκε απο το μπανιο και πηγε κατευθειαν στο υπνοδωματιο της Caroline.Ανοιξε την πορτα και την κοιταξε.Η μικρη κοιμοταν ησυχα,γυρισμενη στο πλαι,με τα ξανθα μαλλια της να πεφτουνε πανω στο λευκο προσωπο της και στα παχουλα της μαγουλα.Δεν την ενοιαζει τιποτα.

Πλησιασε και την κοιταξε απο πιο κοντα.Αγγιξε με την εξωτερικη πλευρα του χεριου του το μαγουλο της και προς στιγμην σταματησε.Υστερα την σκουντησε στα πλευρα και της ειπε «Caroline,αγαπη μου ξυπνα.Ο θειος πρεπει να σου δειξει κατι».

Η μικρη μουρμουρισε κατι στον υπνο της και δεν εδειξε καμια διαθεση να σηκωθει.Αναγκαστηκε να την σκουντησει πιο εντονα ψιθυριζοντας της «Αγαπη μου,ειναι επειγον,πρεπει οπωσδηποτε να το δεις αυτο».Η μικρη ανασηκωθηκε,χασμουριώντας και κοιταξε το θειο της.Εκεινος της χαμογελασε και αυτη σηκωθηκε και πηγε κοντα του,αγουροξυπνημενη.Αυτος της επιασε το χερι και βγηκανε μαζι περπατώντας εξω απο το δωματιο.