«Τοσα χρονια αστυφυλακας» δεν εχω ξαναδει τετοια υποθεση ειπε ο Elizondo.Κρατουσε ακομα την κουπα με τον καφε απο τα dunkin’ donuts και κοιταγε το οδοστρωμα σαν να περιμενε απο αυτο απαντηση στα ερωτηματα του.Ο βοηθος του,ενας νεαρος φιλοδοξος Ιταλοαμερικανος με το επωνυμο Mancin, με προσεγμενο μουσι 2 εβδομαδων τον κοιταγε και αυτος προβληματισμενος.

Για ξαναπες τι ειπε στην καταθεση του ο διαρρηκτης,εκανε ο αστυφυλακας,ελπιζοντας πως μια ακομα περιληψη των οσων ειχαν συμβει θα τον κανανε να βγαλει ακρη.

Ο νεαρος κοιταξε τα χαρτια του και ειπε «Ειχανε μολις βγει απο το δωματιο μαζι με τον συναδελφο του οταν ειδανε στο σαλονι τι συνεβαινε.Μια τεραστια μαυρη τρυπα στην οροφη του σαλονιου,νεφελωδης ρουφαγε τον αγερα και απο κατω της βρισκοταν ενας νεαρος ξανθος με το παιδι στην αγκαλια του-αυτο εδειχνε ναρκωμενο.Κραταγε ενα ασημενιο στιλετο και ετοιμαζοταν να το σφαξει οταν ο συναδελφος του διαρρηκτη φωναξε οχι.Εκεινος γυρισε ξαφνιασμενος,τους κοιταξε αποτομα και εβγαλε ξαφνικα ενα περιστροφο απο την τσεπη του,το οποιο και αδειασε πανω στον τυπα που μιλησε.Ο αλλος λεει πως με το που ειδε τι συνεβει,ορμησε κατα πανω του.Απο  πιστολι στο μεταξυ ειχαν τελειωσει οι σφαιρες και αρχισανε να σπρωχνονται με τον ξανθο.Εκεινος φωναζε πως ηταν πολυ κοντα και τιποτα δε θα του το χαλαγε τωρα ενω ο αλλος λεει ειχε πανικοβληθει και παλευε για τη ζωη του.Ξαφνικα απο την τρυπα αρχισανε να βγαινουν μαυρες λεπτες στηλες καπνου που γινανε αποτομα χερια και αρπαξανε τον ξανθο τραβωντας τον προς τα πανω,μεσα στην τρυπα και ταυτοχρονα ακουγονταν ψιθυροι.Ανεμοι απο ολο το σπιτι αρχισανε να πνεουν δυνατα προς την τρυπα ενω ο ξανθος ουρλιαζει οχι καθως τον τραβαγανε προς τα πανω τα χερια.Χαθηκε στην τρυπα και μετα αυτη αρχισε να ρουφα τα παντα-τον νεκρο συναδελφο του διαρρηκτη,τους πινακες,τα κερια,το αιμα,ολα.Το μονο που εμεινε πισω ηταν ο κακομοιριασμενος ημιτρελος που εχουμε,η ασημενια κουπα και η μικρη».

«Χριστε μου,καθε χρονο τα ναρκωτικα ειναι ολο και πιο δυνατα στην πιατσα.Τουλαχιστον,η μικρη ειναι καλα στην υγεια της; » ρωτησε ο αστυφυλακας.

«Μια χαρα» τον διαβεβαιωσε  ο συναδελφος του.

Ο Elizondo ξανακοιταξε προβληματισμενος τα μεταλλικα καγκελα του μικρου κηπου του τουβλινου μεγαρου για λιγο και συνεχισε :

«Η σημανση συμφωνει πως δυο ανδρες παραβιασανε το σπιτι-βρηκανε τα δακτυλικα αποτυπωματα και απο εναν αλλον διαρρηκτη,σεσημασμενο,τον John Alexander.Και οι γονεις του παιδιου που επιστρεφουν αρον αρον \επιββεβαιωσανε πως το παιδι εμενε με τον θειο του,εναν τυπο που ταιριαζει στην υπογραφη του νεαρου.Ωστοσο δεν καταλαβαινω,που ειναι το αιμα,το περιστροφο,που ειναι οι αποδειξεις;»

Ο νεαρος τον κοιταξε και του ειπε «Μη ρωρτας εμενα-εσυ εισαι 36 χρονια στο σωμα,εσυ εχεις τις εμπειριες,εσυ πρεπει να εχεις και τις απαντησεις».

Αναθεμα και αν εχω,απαντησε ξεφυσώντας ο Λατινος.Ξαφνικα,την κουβεντα τους διεκοψε ενας μαυροντυμενος ανθρωπος σε κουστουμι που τους πλησιασε.

«Hunk De Rooyen,γραφειο ειδικων υποθεσεων ομοσπονδιακου γραφειου υποθεσεων» ειπε δειχνοντας την ταυτοτητα του.

«Κυριοι,σας απαλασσω απο την ευθυνη της υποθεσης.Ο μαρτυρας θα ερθει μαζι μου.Δεν εχετε αναγκη να συμπληρωσετε και αναφορα,μολις επικοινωνησα με τον διευθυντη σας.Η υποθεση ειναι πλεον δικη μας» εκανε ο ψηλος ξανθος με μαυρα γυαλια.

Οι δυο αστυνομικοι τον κοιταξανε.Ο νεαρος πηγε να πει κατι αλλα ο μεγαλυτερος τον διεκοψε «Καλυτερα» ειπε. «Δεν πληρωνομαι αρκετα για να βρισκω λυσεις και σε τετοια προβληματα»,εκανε.

Ο Hunk χαμογελασε,περασε απο το περιπολικο,πλησιασε τον Phil που μιλαγε μονος του καθισμενος στο πεζουλι του σπιτιου και του ειπε «Παμε,σε περιμενουμε».

Τον πηρε απο το χερι,τον εβαλε στο πισω καθισμα μεγαλο μαυρο mercury με τη σειρηνα και τις ομοσπονδιακες πινακιδες και ξεκινησε ενω οι αστυνομικοι τον κοιταγανε καθως χανοταν,στριβωντας ανατολικα στην κοντινοτερη διασταυρωση.Μετα απο λιγο,σταματησε το αμαξι και γυρισε και ειπε στον Phil

“Σημερα ειμαστε πολυ ευχαριστημενοι μαζι σου.Πηγαινε και μην αμαρτανεις πια».

Ο Phil εκανε να πει κατι,υστερα κοιταξε τα χερια του και οι χειροπαιδες ειχαν εξαφανιστει.Ξανακοιταξε τον οδηγο του,εγνεψε καταφατικα και βγηκε απο το αμαξι.Εκλεισε σιγανα την πορτα και πηρε το δρομο προς το σπιτι.

«Λοιπον,πρεπει να νιωθετε πολυ ικανοποιημενοι εκει πανω»,εκανε ο levan απο το πισω καθισμα του αμαξιου.Ειναι η τριτη δουλεια που μου χαλατε στα ΝοτιοΔυτικα».

Ο Hunk δεν απαντησε,απλα συνεχισε να τον κοιτα απο τον πισω καθρεφτη του αυτοκινητου.

Ο Levan του εκανε χαμογελωντας «Ακομα εισαι εκνευρισμενος που προδοσαμε το μεγαλο αφεντικο; Αφου ξερεις,ειναι στη φυση μας να μην κανουμε τους υπηρετες του ανθρωπου,αυτου του σβωλου απο χωμα.Κοιτα τους-ολο αχαριστια,ολο αδυναμια,δεν ειναι δυνατον να περιμενεις πως θα περναγαμε την αιωνοτητα τρεχοντας απο πισω τους.Περιμενεις εστω και ενας απο αυτους να γυρισει να σου πει ευχαριστω για το σημερινο;»

O Hunk διχως να γυρισει συνεχισε να κοιτα τον δρομο που εκτεινοταν μπροστα του. Υστερα ειπε σιγανα «Μερικες φορες το κανεις το καλο,το εκλαμβανουν σαν να μη κανεις τιποτα.Ωστοσο, ειναι οι δυσκολες καταστασεις που βγαζουν τα καλυτερα τους.Καλυτερα που εμεις ουδεποτε ονειρευτηκαμε».Ο δαιμονας καγχασε απο δυσπιστια και ειπε  «Μπορει να κερδισατε αυτο το γυρο αλλα ο πολεμος συνεχιζεται».Και εξαφανιστηκε τοσο αθορυβα οσο ειχε εμφανιστει.

Ο αγγελος συνεχισε να κοιτα τον αχανη δρομο μπροστα του.Υστερα εβαλε μπρος συνεχισε ισα μπροστα.Πριν περασει την επομενη διασταυρωση,η μαυρη mercury ειχε εξαφανιστει σε ενα κυμα καυτου Νοτια,σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε, περα απο ενα ονειρο.Ο ηλιος συνεχιζε να φωτιζει τις γειτονιες της Νεας Ορλεανης,ξεπλενοντας με το φως ολοκληρη την πολη.