Και ήθελα να πω εγώ τώρα, ουουου.. Είναι από αυτές τις κακές μέρες. Αυτές που οι δρόμοι δεν είναι στρωμένοι με κόκκινα χαλιά, που δεν επικοινωνείς, που είσαι λίγο οφ. Το κακό το οφ. Το ουφ, δηλαδή. Που θες να τα παρατήσεις όλα και να γίνεις πριγκίπισσα ή κάτι άλλο στο ίδιο μοτίβο, ίσως χωρίς τα πρωτόκολλα. 

Άλλη μια κακή μέρα. Χαρακιές στον τοίχο αντί για ταπετσαρία. Πολύ σαμπ-καλτουρέ η κατάσταση. Τις καλές μέρες δεν τις σημειώνω. Τις αφαιρώ. Και περιμένω 0 υπόλοιπο. Για να είμαστε δίκαιοι, δηλαδή. Αλλά για την ώρα, το κεφάλι κάτω. Μην αμφιβάλλεις, μην ονειρεύεσαι, μην ελπίζεις, μην φαντάζεσαι, μην χαίρεσαι, μόνο δούλεψε. 

Ναι, once almost was good enough.