Να τρως το πρώτο χαστούκι του "μην εμπιστεύεσαι κανέναν".

Να καταλαβαίνεις γιατί λέει η γιαγιά σου "οι άνθρωποι είναι κακοί, παιδάκι μου".

Να συνειδητοποιείς το πόσο δεν είσαι φτιαγμένος από αστερόσκονη αλλά από κανονική σκόνη που φουσκώνει μόνη της. 

Να σκέφτεσαι πόσο πιο γρήγορα πρέπει να τρέξεις για να διανύσεις το 1/3 της απόστασης που είχες υπολογίσει αρχικά.

Να βλέπεις ανθρώπους να απομακρύνονται όσο εσύ μένεις απλά ακίνητος.

Να βλέπεις εσένα να μένεις απλά ακίνητος.

Να μην βλέπεις πια εσένα, σε στιγμές, αλλά τη μάνα σου.

Να σκέφτεσαι με θαλπωρή τους ανθρώπους της ζωής σου που όμως δεν ζουν τη ζωή σου αλλά τα μικρά της διαλλείματα. 

Να γυρνάς στο σπίτι μετά τη δουλειά έτοιμος να αλλάξεις τον κόσμο, και ύστερα από λίγο απλά να αλλάζεις κανάλι.

https://www.youtube.com/watch?v=aJvQhlWF5_g