Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι αυτός που περίμενες να έρθει στη ζωή σου, αυτό το κάτι καλύτερο για το οποίο χώριζες και ξαναχώριζες τις προηγούμενες σχέσεις σου, είναι μπροστά σου με σάρκα και οστά και τυχαίνει να είστε ερωτευμένοι. Μεταξύ σας. Σημαντικό.

Τυχαίνει να τον ήξερες χρόνια και λίγο πολύ να έβλεπες πάντα ότι έχετε τόσα κοινά που σταματάει να είναι τυχαίο και γίνεται προφανές ότι είναι απλά φυσικό να είστε μαζί.

Όμως επειδή η ζωή έχει ιδιαίτερο χιούμορ, η δουλειά του είναι σε άλλη χώρα. Κι εσύ δουλεύεις εδώ κι εκεί δεν έχει δουλειά για εσένα.

Αλλά πες ότι το ρισκάρεις και πας. Αυτός μια είναι εδώ, μια είναι εκεί. Κι εσύ αν φύγεις δεν θα μπορείς να πηγαινοέρχεσαι.  

Αν μείνεις εδω διατηρείς την κοινωνική/κανονική ζωή σου κερδίζεις δύο σαββατοκύριακα μαζί του, σχεδόν.  

Αν πας εκεί θα χάσεις την κανονική σου ζωή αλλά κερδίζεις τέσσερις εβδομάδες μαζί του.

Και μετά είναι κι αυτά τα ανεξάρτητα που εσύ θες για τον εαυτό σου. Αυτή τη δουλειά με την οποία θα νιώθεις χαρούμενη. Οι γονείς σου, τα αδέρφια σου, οι φίλοι σου. Να μείνεις- να φύγεις. Να μείνεις-να φύγεις.

Βέβαια τίποτα δεν είναι μόνιμο. Και ζούμε μόνο μια φορά. Αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε πολλές ζωές σε αυτή τη μια.

Οπότε; ΥOLO;