...."Αν"... Του: Rudyard Kipling

  Μικρο ειναι αληθινα τουτο το ποιημα, λιγα στιχακια καμωμενα στην καρδια τουποιητη. Ελεγεια και παρακαταθηκη συναμα, πνευματικη κληρονομια στον κοσμο που τον εθρεψε.
  Λιγα στιχακια μα γιγαντια, ν αγκαλιαζουν τη γη και ολους τους ανθρωπους απο υψη δυσθεωρητα. Λιγα στιχακια μα οροσημα, οδοδεικτες για να βαδιζουν οι ανθρωποι-και πιο πολυ οι νεοι-αταραχοι και γαληνιοι μεσα απ το βουξτο της ξεφρενης καθημερινοτητας στις πραγματικες αξιες της ανθρωπινης φυσης.

  Αν ειναι δυνατο, το λογικο σου να κρατας, 
   οταν τριγυρω χαμενα τα εχουν ολοι
  και πανωθε σου ριχνουνε της ταραχης τους την αιτια,

  Αν ειναι δυνατο στον εαυτο σου να πιστευεις,
   οταν για σενα οι αλλοι αμφιβαλλουνε
  τη δυσπιστια συγχωρωντας τους,

  Αν να προσμενεις ειναι δυνατο,
   διχως να στερευει η προσμονη σου
  Αν ειναι δυνατον το ψεμα να τ αρνεισαι
   κι αν ακομη σε συκοφαντουν οι αλλοι,
  μα να μη δειχνεις ο καλος η ο σοφος στα λογια

  Αν ειναι μπορετο να ονειρευεσαι, μα σκλαβος των ονειρων να μην γινεσαι,
   κι αν να στοχαζεσαι μπορεις, διχως να γινεται σκοπος ο στοχασμος σου,
  
 Αν ειναι δυνατο το Θριαμβο,τη Συμφορα ανταμα ιδια ν αντικριζεις
  κι ομοια να φερεσαι αν μπορεις, σε τουτες τις δυο πλανες,
 
 Αν το αντεχεις ν ακους αληθειες σου απο παλια ειπωμενες,
  διαστρεβλωμενες απο μυαλα πανουργα,
 παγιδες για να γινουν ανοητων ή τσακισμενα να θωρεις,
  ολα εκεινα που τη ζωη σου τη ρουφηξανε
 και παλι ν αρχινας με παλιωμενα εργαλεια,
 
 Αν αφοβα μπορεις σωρο να συγκεντρωσεις οσα αποκτησες,
 κορωνα-γραμματα να τα παιξεις και να τα χασεις
 κι απ την αρχη ακλονητος να ξεκινησεις παλι,
 διχως μιλια για τα χαμενα
 
 Αν ειναι δυνατο να σφιξεις καρδια και νευρα και μυαλο
  απο καιρο σωσμενα,
 παλι να σου δουλεψουνε και να κρατιεσαι ορθος,
  χωρις να σου χει μεινει τιποτα παρα μοναχα θεληση,
 να κραζει σ ολα αυτα : Βαστατε
  
 Αν ειναι μπορετο με πληθη να μιλας, χωρις την αρετη να χανεις
  με βασιλεις να τριγυρνας διχως να ξεμακραινεις
 απ τους ανθρωπους τους απλους,

  Αν ειναι δυνατο να μην μπορουν ποτε να σε πληγωσουνε οι φιλοι κι οι εχθροι.
  Κι ολο τον κοσμο ν αγαπας, ομως κανεναν απ τους αλλους πιο πολυ,
  
  Αν ηρεμος να μεινεις το μπορεις σαν ο θυμος σου θελει να ξασπασει,
   Τοτε δικη σου θα ναι η γη κι οτι κατεχει πανω της
   Και κατι ακομη:
   Αντρας αληθινος θα σαι παιδι μου!


ps: το μετεφερα αυτουσιο απο το βιβλιο ,μαζι με τον μικρο προλογο. Αυτα που υπογραμησα ειναι αυτα που αρεσουν σε μενα περισσοτερο.
pps: αφιερωμενο σε 2 ψυχες που βρισκονται πολυ μακρια μου