είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν’ κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μες σ’ αυτά τα δάση
μάς πλανέψουνε
τα βήματά μας
και χαθούμε
τότες είν’
ακριβώς
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
[...]
(1907 - 1985)
είν’ οι γυναίκες π’ αγαπούμε δάση
το κάθε δέντρο τους είν’ κι ένα μήνυμα του πάθους
σαν μες σ’ αυτά τα δάση
μάς πλανέψουνε
τα βήματά μας
και χαθούμε
τότες είν’
ακριβώς
που βρίσκουμε τον εαυτόνε μας
[...]
έχουνε οι γυναίκες π’ αγαπούμε θεία την ουσία
κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας
τις κρατούμε
με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ’ όμοιοι
[...]
γιατί οι γυναίκες π’ αγαπούμε
την μεταδίνουν
και σ’ εμάς
αυτή
τη θεία τους
ουσία
«Ύμνος δοξαστικός για τις γυναίκες π’ αγαπούμε»,
Ελευσις, 1948. Ποιήμ, ατα, Β΄.
Ίκαρος, 1977. 145-146.
Ελευσις, 1948. Ποιήμ, ατα, Β΄.
Ίκαρος, 1977. 145-146.
ειναι απο τα ποιηματα που ανακαλυψα προσφατα σε blog φιλου μου (gerontakos.blogspot.com) και δεν μπορω παρα να το μοιραστω μαζι σας. θα θελα να το αφιερωσω σε ολους τους ανθρωπους με τους οποιους εχω μοιραστει πολυτιμες, αληθινες, ανειπωτες στιγμες, που μου δειξαν το δρομο και με εμαθαν τι σημαινει να ζω, να ερωτευομαι, να επικοινωνω ουσιαστικα...
σ οσους δε διστασαν να τσαλακωθουν, να πουν τις αληθειες τους, να δακρυσουν, να πολεμησουν μεχρι τελους για οσα πιστεψαν...
ειδωμενο απλα απο αλλη οπτικη γωνια...
αν και ποτε δεν ημουν πολυ καλη στο πολυ μπλα μπλα ειλικρινα χαιρομαι να διαβαζω οσα γραφεται κατα καιρους ειδικα kamikaze, happy cloud, fldown, vegas, dreamshow, smile, blueview, avisos και αλλοι που σιγουρα δεν εχω ανακαλυψει ακομη
να στε παντα καλα και να χαμογελατε
kai me to kalo o Ouranos!!!! [yia na min xexniomasteeeeeee.......]
Αντεύχομαι κόρες