Βάζω λίγο σκοτάδι .....και λιγάκι βροχή....
για να σου φτιάξω, μια παράξενη αρχή.....
Και να σε ξεμακρύνω λίγο απο τις σκέψεις σου,
που έτσι και αλλιώς ξεσυνερίζεται το κέφι σου.

Σε πάω σε δρόμο μικρό......σε σοκάκι παλιό
Σε ένα αιώνια ποτισμένο,απ το κρασί καπηλειό..
Μέρος κακόφημο ,ακόμα και για τον στοχασμό μου
Ούτε και ο φόβος,δεν με φέρνει στο όνειρο μου.....

Εδω λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου....
Που ναι σαν να συνέβει χτές......

Και ορκίσου,αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς.....
Πουθενά να μην την πείς......

-Καλώς ήρθες ξένε στον τόπο μου, αραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί να πιείς.
Συγχωρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου, μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, παρέ και κάτσε όπου θές,κουρασμένο σε βλέπω πρέπει καιρό να γυρίζεις.
Όμως μέσα στην ζαλάδα μου και πίσω απ τις σκιές, σαν να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.....

-Γειά σου και σένα.Έλειπα χρόνια, ήμουνα κάπου μακριά...... Με φέραν πίσω δυνατές φωνές,
και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά, εχω γεννηθεί και χω πεθάνει 2000 φορές.......

-Να τα μας....Καλά είπα οταν σε είδα, πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει να μιλάς.....
Απ άλλο κόσμο εχεις απάνω σου σφραγίδα.......αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.....


-Κάποτε κάποιοι μου τα φόρεσαν για στέμμα, και με χλευάζανε μεγάλο βασιλιά.
Ακόμα τρέχει απο τότε φρέσκο αίμα, σαυτα που ανέβηκα του χρόνου τα σκαλιά.
Γι αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές, σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλυτώσω.....
Μια προσευχή σ ένα περβόλι με ελιές, δεν με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω......

-Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα, κι αυτη την όμορφη δροσιά της σιωπής.......

-Είναι που με έφεραν εδώ, αλλόκοτα μαλώματα, άκου λοιπόν τι θα τους πείς:

Αφου φωνάζουν όλοι αυτοί, και αφού σκοτώνουν στο όνομα μου.....
Πες αναβάλλεται η γιορτή, παω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.......
 
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε, δεν κάνει στάση γολγοθά...
Πες ο παράξενος πως χάθηκε και έφυγε οριστικά.......

- Μπερδεμένα μου τα λές,αλλά γουστάρω....πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού.
Ή σαν και μένα όταν με πιάνει και σαλτάρω, και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.


-Γι αυτό ήρθα εδώ, και σε διάλεξα πιωμένο, για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πείς.....
Κάτω απ το φώς το μέτωπο έχεις ιδρωμένο, μα το προσέχεις καθαρό δεν θα ντραπείς....
   Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες, αυτοκράτορα με χρίσαν, με κάναν στρατηγό,
Τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες ,και δεν ήξερα τίποτα εγώ.....

-που με βρήκες εδω κάτω τι με θές;;;Το μυαλό μου δεν σαλεύει απο κούνια....
Σαν να γεννήθηκα μου φαίνεται χτές, ενω έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.....

-Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου....
Προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό.....
Αυτοί πουλήσαν ακριβά την γέννηση μου....
Αυτοί φιλάνε το σκοτάδι θησαυρό.....
  Πες στους εχθρούς μου οτι είχαν λόγο καλό,
Και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν.
Όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό
Και έτσι προλάβαν απο κεί συγχωρεθήκαν....

-Ωραίος παράξενε φίλε μου απόψε,
 για την ανήμποριά μου βρήκες σκοπό.....
Πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε
Να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
 
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί, και αφού σκοτώνουν στο όνομα σου.....
Θα πω αναβάλλεται η γιορτή, πας να ξαπλώσεις στα καρφιά σου....
Θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε, δεν κάνει στάση γολγοθά.......
Θα πώ ο παράξενος πως χάθηκε, και έφυγε οριστικά.......


http://www.youtube.com/watch?v=s1tcgGayu0g