Για τους Διδυμους,  μια απο τις συγκλονιστικοτερες μουσικες που εχουν γραφει ποτε, το πρωτο μερος της Appassionata του L.V.Beethoven, με τον Αρη του εκει κι αυτος.

Το κυριο μοτιβο που θα κρατησει τα σκηπτρα σε ολο το κομματι, ειναι φτιαγμενο απο δυο οντα, ενωμενα τοσο σφικτα το ενα με το άλλο που με μια πρωτη ματια φαινονται να σχηματιζουν μοναχα ενα. Δεξι χερι κρεσεντο απο την μια μερια, το σχολιο, παντα το σχολιο, στα μπασα. Απο τα πρωτα μετρα και με την  ορμητικη σαν σιφουνα επαναληψη απο το 00:50 μεχρι το 1:05 θα φανει πως προκειται για δυο πλασματα. Δυο σε ενα. Δυο αντιθετα Εγω. Το Εγω, αγρια δυναμη. Το Εγω αδυναμια που τρεμει. Παρουσιαζονται κολλητα στον ανεμο που τα παρασερνει, στην αδυσωπητη προσταγη του Πεπρωμενου. Στο  1:06 βλεπουμε το Εγω-αδυναμια, να ταραζεται με αγωνια, να παρακαλει με τρομο. Νομιζει κανεις πως βλεπει τα χερια σε συσπαση και την καρδια σφιγμενη. Η ψυχη που υποφερει ξερει το ανωφελο της αντιστασης, πεφτει.

Τοτε, 1:25 υψωνεται το παρηγορο μοτιβο, η αντρικια φωνη που τα δεχεται ολα με στωικοτητα και που παρ ολα αυτα θελει να ελπιζει. Δεν εχει την δυναμη ομως να κρατησει την καταφαση μεχρι το τελος. Μεσα σε μια τρεμουλα αδυναμιας και τρομου, ολη η τσακισμενη ενεργητικοτητα γκρεμιζεται, ξανασηκωνεται και στριφογυριζει σε μια μανιακη δυνη, ως το 2:30.

Στην συνεχεια, ξαναερχονται τα αρχικα μοτιβα σε μια επαναληψη, οπου το παραπονο της αρχης δεν εχει πια την σπαρακτικη του εκφραση και το μοτιβο της αντρικιας παρηγοριας, στο 3:54 δεν κοβεται πια στη μεση, δεν λυγιζει, επαναλαμβανεται σταθερα και ανεβαινει με ανανεουμενη ενεργητικοτητα σε αγνωστα μονοπατια, με την εμφυτη περιεργια του ζωδιου. Η θυελλα ας μαινεται, τα κυμβαλα ας κτυπουν ! Πανω στα επιμονα σφυροκοπηματα των μπασων που ακουγονται σαν μια μακρινη βροντη, απο το 4:35, το Εγω-αγρια θεληση επιβαλεται, συμφιλιωνεται με  το Πεπρωμενο. Το μοτιβο της εμπιστοσυνης, ανεβαινει απο το βαθος των ισκιων και σιγα σιγα παιρνει τη μορφη ηρωικου εμβατηριου, στο 7:13.

Ο ηρωισμος αυτος προκαλει την επιθεση, που διατρεχοντας αχαλινωτα ολες τις ηχητικες σφαιρες απο πανω ως κατω στο πιανο στο 7:40, ομοια με τη αεικινητη φυση τους, σταματα αποτομα τον διαλογο του Πεπρωμενου.

Σαν μια καταγιδα που χανεται μακρυα μεσα στη νυκτα, το κυριο μοτιβο.  O νικημενος εχει ηδη νικησει μια πρωτη νικη του πνευματος.