Endiaferousa apopsi.... alla polles fores den ftaime mono emeis pou den vlepoume tin porta, ftaine kai oi alloi pou mas tin kruvoun (eite epitides, eite kata lathos)...
πως μπορουμε να μιλαμε για το καλυτερο προηγουμενο..
οταν το αυριο μας ειναι εντελως αγνωστο ..
μεχρι τωρα μετραμε τον χρονο .. μεχρι τωρα .. ξερουμε αν χασαμε ή αν κερδισαμε ..(τις περισσοτερες φορες και τα δυο )
και θα συμφωνηνω με τον Λευτερη πως τα μεγαλα τελη μοιαζουν τις περισσοτερες φορες με ηρωικες εξοδους για την οποια αποφυγη .. και οχι με θεαματικες αλλες καινουργιες πορτες ..
Estw oti ti dw tin porta, pws tha eimai sigouri oti den einai xeiroteri apo tin proigoumei?????Giati polles portes fainontai wraies mono kai mono epeidi emeis eimaste xalia... tis pername san na einai eksodos kindunou kai meta xtupame to kefali mas pou den eixame matia anoixta na doume tin alitheia... opote, protimw na perasw tin porta otan tha eimai psuxraimi kai nifalia...!!!
Proswpika eimai kollimeni se mia porta, i opoia anoigokleinei ta teleutaia 4 xronia paizontas me ta neura mou... se ena apo ta diastimata pou itan kleisti ekana to lathos na mpw stin prwti porta pou mou anoikse thelontas na ksefugw... den xreiazetai na sou pw ti epatha otan iremisa kai antikrusa me ti akrivws eixa na kanw... gi' auto sou lew.... psuxraimiaaaaaaa!!!
Μετρώ στα δάχτυλα των κομμένων χεριών μου
τις ώρες που πλανιέμαι στα δώματα αυτά τ ανέμου
δεν έχω άλλα χέρια αγάπη μου κι οι πόρτες
δε θέλουνε να κλείσουν κι οι σκύλοι είναι ανένδοτοι
Με τα γυμνά μου πόδια βουτηγμένα στα βρώμια αυτά νερά
με τη γυμνή καρδιά μου αναζητώ (όχι για μένα)
ένα γαλανό παράθυρο
πως χτίσανε τόσα δωμάτια τόσα βιβλία τραγικά
δίχως μια χαραμάδα φως
δίχως μια αναπνοή οξυγόνου
για τον άρρωστο αναγνώστη
Αφού κάθε δωμάτιο είναι και μια ανοιχτή πληγή
πως να κατέβω πάλι σκάλες που θρυμματίζονται
ανάμεσα απ το βούρκο πάλι και τα άγρια σκυλιά
να φέρω φάρμακα και ρόδινες γάζες
κι αν βρω το φαρμακείο κλειστό
κι αν βρω πεθαμένο το φαρμακοποιό
κι αν βρω τη γυμνή καρδιά μου στη βιτρίνα του φαρμακείου
Όχι όχι τέλειωσε δεν υπάρχει σωτηρία
Θα μείνουν τα δωμάτια όπως είναι
με τον άνεμο και τα καλάμια του
με τα συντρίμμια των γυάλινων προσώπων που βογκάνε
με την άχρωμη αιμορραγία τους
με χέρια πορσελάνης που απλώνονται σε μένα
με την ασυχώρετη λησμονιά
Ξέχασαν τα δικά μου σάρκινα χέρια που κόπηκαν
την ώρα που μετρούσα την αγωνία τους
καλημερα στην παρεα!
δεν καταλαβαινω και πολυ τι λετε, η μαλλον καταλαβαινω, αλλα για να σκεφτω πρεπει να το στυψω και... μπααα
τι πορτες τι πρασιν'αλογα...
Τον τελευταιο χρονο καποια πραγματα οπως τα χα στο μυαλο μου αποδεικνυονται... αναποτελεσματικα και ανεδαφικα, θεωριες... παρολα αυτα, αρκετη μυρλα... τα "χωνεψα" - δεν τα χωνεψα...
εχει ωραια μερα...
παω βολτα
λεφτερη, ντρημ, βερς, φιλια!!
ΕΚ (ΜΗ ΜΕ ΑΝΑΖΗΤΑΣ) ΛΕΙΠΩ
οταν το αυριο μας ειναι εντελως αγνωστο ..
μεχρι τωρα μετραμε τον χρονο .. μεχρι τωρα .. ξερουμε αν χασαμε ή αν κερδισαμε ..(τις περισσοτερες φορες και τα δυο )
και θα συμφωνηνω με τον Λευτερη πως τα μεγαλα τελη μοιαζουν τις περισσοτερες φορες με ηρωικες εξοδους για την οποια αποφυγη .. και οχι με θεαματικες αλλες καινουργιες πορτες ..
O σωτήρας
Μετρώ στα δάχτυλα των κομμένων χεριών μου
τις ώρες που πλανιέμαι στα δώματα αυτά τ ανέμου
δεν έχω άλλα χέρια αγάπη μου κι οι πόρτες
δε θέλουνε να κλείσουν κι οι σκύλοι είναι ανένδοτοι
Με τα γυμνά μου πόδια βουτηγμένα στα βρώμια αυτά νερά
με τη γυμνή καρδιά μου αναζητώ (όχι για μένα)
ένα γαλανό παράθυρο
πως χτίσανε τόσα δωμάτια τόσα βιβλία τραγικά
δίχως μια χαραμάδα φως
δίχως μια αναπνοή οξυγόνου
για τον άρρωστο αναγνώστη
Αφού κάθε δωμάτιο είναι και μια ανοιχτή πληγή
πως να κατέβω πάλι σκάλες που θρυμματίζονται
ανάμεσα απ το βούρκο πάλι και τα άγρια σκυλιά
να φέρω φάρμακα και ρόδινες γάζες
κι αν βρω το φαρμακείο κλειστό
κι αν βρω πεθαμένο το φαρμακοποιό
κι αν βρω τη γυμνή καρδιά μου στη βιτρίνα του φαρμακείου
Όχι όχι τέλειωσε δεν υπάρχει σωτηρία
Θα μείνουν τα δωμάτια όπως είναι
με τον άνεμο και τα καλάμια του
με τα συντρίμμια των γυάλινων προσώπων που βογκάνε
με την άχρωμη αιμορραγία τους
με χέρια πορσελάνης που απλώνονται σε μένα
με την ασυχώρετη λησμονιά
Ξέχασαν τα δικά μου σάρκινα χέρια που κόπηκαν
την ώρα που μετρούσα την αγωνία τους
ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ-ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ
και στη νέα πόρτα όλα σύμφωνα με το φενγκ σούι...
στο MEC Παιανίας έχει έκθεση σπιτιού ...και για κουφώματα !!!!
πάμε για prospectous !!!
δεν καταλαβαινω και πολυ τι λετε, η μαλλον καταλαβαινω, αλλα για να σκεφτω πρεπει να το στυψω και... μπααα
τι πορτες τι πρασιν'αλογα...
Τον τελευταιο χρονο καποια πραγματα οπως τα χα στο μυαλο μου αποδεικνυονται... αναποτελεσματικα και ανεδαφικα, θεωριες... παρολα αυτα, αρκετη μυρλα... τα "χωνεψα" - δεν τα χωνεψα...
εχει ωραια μερα...
παω βολτα
λεφτερη, ντρημ, βερς, φιλια!!
Dream?
kratw auto... "εμετος 20 χρονων"..
ta panta ola leei..!
geia sas k geia sas