(το παρακάτω κείμενο είναι το τελευταίο editorial στο JUPITER που δεν κυκλοφόρησε)






Η εποχή του Υδροχόου είναι σκληρή     



«Όταν η Σελήνη θα είναι στον 7ο οίκο και ο Δίας θα ευθυγραμμιστεί με τον Άρη/Τότε η ειρήνη θα καθοδηγήσει τους πλανήτες και η αγάπη θα κατευθύνει τ άστρα/Αυτή είναι η αυγή της Εποχής του Υδροχόου…» Κι έπειτα συνεχίζουν οι στίχοι θα έχουμε «αρμονία και κατανόηση/  χρυσά όνειρα, οράματα, κρυστάλλινες αποκαλύψεις και πραγματική απελευθέρωση του μυαλού». Αυτό το αισιόδοξο τραγούδι από το μιούζικαλ Τρίχες (1967) έγινε ο εθνικός ύμνος της Νέας Εποχής. Αστρολογικά είναι παιδαριώδες και δεν κρύβει κανένα μήνυμα για την υδροχοική εποχή είναι όμως ένδειξη ότι κάτι αλλάζει στο συλλογικό ασυνείδητο.    


Υπάρχει μια γενικευμένη αίσθηση ότι η εποχή του Υδροχόου είναι μια εποχή που όλοι ντυμένοι στα λευκά σα να βγήκαμε μόλις από διαφήμιση απορρυπαντικού περπατάμε όλοι μαζί  ανέμελοι  στους αγρούς ζώντας με δροσοσταλίδες βοηθώντας τον πλησίον μας σαν καλοί Σαμαρείτες. Η εποχή του Υδροχόου σαν φουτουριστικό αποστειρωμένο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι. Η γενιά του 60 με LSD, μακριά μαλλιά, επανάσταση, σεξουαλική απελευθέρωση, γκουρού, ανατολικές φιλοσοφίες και ενθουσιασμό για τον επερχόμενο καινούργιο κόσμο μας πέρασε σε σκυταλοδρομία την αίσθηση ότι η συμπάθεια, η κατανόηση, η αγάπη και ο πνευματικός προσανατολισμός είναι ένα φρούτο που αρκεί να απλώσεις το χέρι σου για το γευτείς. Λάθος.

Πριν το λαμπερό αποτέλεσμα θα περάσουμε επώδυνες συμπληγάδες. Η ανθρωπότητα έχει να παλέψει με το απολίτιστο, άγριο, πρωτόγονο, ζωικό κομμάτι της που συνεχίζει να παίρνει κάθε τόσο το πάνω χέρι διακινδυνεύοντας την εξέλιξή του και οπισθοδρομώντας. Στην εποχή του Κριού (2160 πΧ- 1 μ.Χ.) δημιούργησε ένα πολιτισμό και μια οικονομία που βασίστηκε στον πόλεμο, την υποταγή και την κατάκτηση. Η εποχή των Ιχθύων (1 μχ-2160 μΧ)  σηματοδότησε την έλευση  το Χριστού και τους θρησκευτικούς πολέμους με συναισθηματικό υπόστρωμα. Στην εποχή του Υδροχόου θα κυριαρχήσουν οι ιδεολογικοί πόλεμοι- δε χρειάζεται να είσαι εξπέρ της αστρολογίας για να καταλάβεις ότι ήδη συμβαίνει.  



Μια παρένθεση
(Τι είναι αστρολογικές Εποχές;)

Η εαρινή ισημερία δηλαδή εκεί που τέμνεται η τροχιά του Ήλιου με τον ισημερινό της Γης μετατοπίζεται κατά μία μοίρα περίπου κάθε 72 χρόνια και συνεπώς χρειάζεται κατά μέσο όρο 2.160 χρόνια για να διασχίσει έναν αστερισμό ή κάτι λιγότερο από 26.000 χρόνια για να ολοκληρώσει ένα πλήρη κύκλο. Αυτό το διάστημα αποτελεί τον μεγάλο κύκλο (Μεγάλο Έτος) στον οποίο υπόκειται η ζωή στη Γη, ενώ το διάστημα που η εαρινή ισημερία βρίσκεται σ’ έναν αστερισμό ορίζεται σαν η Εποχή του αστερισμού, με κεφαλαίο «Ε» για να την ξεχωρίσουμε από τις εποχές του έτους (Ages στα αγγλικά σε αντιδιαστολή με το seasons). 

Έτσι από τον 2ο π.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας έχουμε την Εποχή των Ιχθύων η οποία διαδέχτηκε την Εποχή του Κριού και ακολουθείται από την Εποχή Υδροχόου. Το πότε αρχίζει η Εποχή του Υδροχόου δεν είναι ξεκάθαρο ανάμεσα στους αστρολόγους. Αν δεχτούμε χοντρικά ότι η κάθε Εποχή διαρκεί 2.000 χρόνια τότε είμαστε στην Εποχή του Υδροχόου εδώ και λίγα χρόνια αν και κάποιοι αστρολόγοι θεωρούν ότι έχουμε μπει στην καινούργια Εποχή από τα μέσα του 20ου αιώνα. Ωστόσο ο αστερισμός των Ιχθύων είναι αρκετά μεγαλύτερος από τον μέσο όρο (συγκεκριμένα το ακριβές μέγεθος του αστερισμού των Ιχθύων είναι 38 μοίρες) και για το λόγο αυτό η εαρινή ισημερία δεν θα συμβεί στον αστερισμό του Υδροχόου πριν το 2.500 μ.Χ. Ότι κι αν συμβαίνει ζούμε στη χαραυγή της νέας εποχής. (Υ.Γ. Η μετάπτωση των ισημεριών κινείται ανάδρομα έτσι μετά την εποχή των Ιχθύων έχουμε την εποχή του Υδροχόου.)   


Προμηθέας ο Υδροχοικός Αφυπνιστής

Η ανακάλυψη του πλανήτη Ουρανού και το προμηθεικό αρχέτυπο ( να θυμίσω ότι ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς για να τη προσφέρει στους ανθρώπους που ζούσαν στο σκοτάδι και τιμωρήθηκε δεμένος σε ένα βράχο να του τρώει ένας γύπας το συκώτι  και αυτό να ξαναδημιουργείται κάθε μέρα) ήταν συγχρονικά τέλειο  με την πραγματικότητα της εποχής: η ανακάλυψή του πλανήτη το 1781 συμβαίνει  στο απόγειο του Διαφωτισμού, σε μια εποχή που φέρνει την Αμερικάνικη και Γαλλική Επανάσταση, τη Βιομηχανική Επανάσταση και την Εποχή του Ρομαντισμού. Παντού υπάρχει η προμηθεική φιγούρα που εκφράζει ο Ουρανός:
ο θρίαμβος της Λογικής και της ανθρώπινης αυτονομίας,  η αμφισβήτηση των παραδοσιακών πιστεύω και ηθών, η εξέγερση εναντίον της βασιλειών, των αριστοκρατών, της καθιερωμένης πίστης, των κοινωνικών προνομίων και της πολιτικής δυνάστευσης. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα- Liberté, égalité, fraternité. Η αρχή του φεμινισμού, το ενδιαφέρον για τις ριζοσπαστικές ιδέες, η ταχύτητα των αλλαγών, η επιθυμία του νέου, η προσήλωση στην πρόοδο, οι τεχνολογικές καινοτομίες, οι επαναστάσεις στην τέχνη και τη λογοτεχνία, η αποθέωση της ανθρώπινης φαντασίας και της δημιουργικής θέλησης, η πληθώρα των ιδιοφυιών και των πολιτισμικών ηρώων.

Ζώντας στις απαρχές της εποχής του Υδροχόου πληθαίνουν οι ενδείξεις της μετάβασης: Το Φεβρουάριο του 1974 ο μέχρι πρότινος Υπουργός Εσωτερικών της Αμερικής Stewart Udall χαρακτήρισε για πρώτη φορά την ενεργειακή κρίση ως «ανθρωπιστική κρίση». Κάποιος με ελάχιστες γνώσεις αστρολογίας, παρόλο που ο Udall δεν είχε κατά νου την αστρολογία, αντιλαμβάνεται τη λέξη-κλειδί του Υδροχόου. Παγκοσμιοποίηση, Παγκόσμιο Χωριό, Τεχνολογία Αιχμής, Ανθρωπιστική Βοήθεια, Εξάπλωση του Ιντερνετ, Μοιράζομαι, Όλοι Μαζί, Εναλλακτικές Πηγές Ενέργειας ανήκουν στο λεξιλόγιο του Υδροχόου. Μόλις πριν δύο τρεις εβδομάδες οι  New York Times αναρωτιούνται «Σοσιαλισμός στις ΗΠΑ;». «Τις τελευταίες μέρες ακούσαμε τον καλύτερο πωλητής σοσιαλισμού της χώρας να απευθύνεται στο έθνος» είπε ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής της Ν. Καρολίνας εννοώντας τον Ομπάμα!

Ο Καρλ Γιουγκ γράφει εκτεταμένα για τον Προμηθέα στο βιβλίο του  Two Essays In Analytical Psychology για τους ψυχολογικούς τύπους εξισώνοντας το κλέψιμο της φωτιάς με την διεύρυνση της συνείδησης : «Κάθε βήμα της συνείδησης αποτελεί ένα είδος προμηθεικής ενοχής…κάθε άνθρωπος που σφετερίζεται τη νέα γνώση υποφέρει από  την μεταμόρφωση ή την  διεύρυνση της συνείδησης που δεν μοιάζει πια με αυτή των άλλων ανθρώπων…. Έχει ανεβάσει τον εαυτό του πάνω από το ανθρώπινο επίπεδο της εποχή του…αλλά έτσι αποξενώνεται από την ανθρωπότητα».  Ο πόνος της μοναξιάς είναι η εκδίκηση των θεών γιατί έτσι δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναγυρίσει στο ανθρώπινο γένος. Όπως λέει ο μύθος είναι αλυσοδεμένες σε μια απότομη βουνοπλαγιά του Καυκάσου «εγκαταλειμμένος από θεούς και ανθρώπους».

«Το πρόβλημα του Προμηθέα» λέει η Λιζ Γκριν «είναι η επιτακτική ανάγκη της συνείδησης και το κόστος που πρέπει κάποιος να πληρώσει είναι ανάλογο. Στο τέλος αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αντιμετωπίσουμε τον Προμηθέα στον εαυτό μας. Ο Γιουγκ θεωρούσε ότι η εποχή του Υδροχόου αποτελεί την τελευταία μας ευκαιρία για να λύσουμε το πρόβλημα του Καλού και του Κακού. Έτσι κάθε φορά που έχουμε αρνητικές στροφές πρέπει να θυμόμαστε ότι είναι μέρος του κύκλου που είναι απαραίτητος για την εξέλιξη.  Δεν ξέρουμε αν χρειάζεται να εξωτερικευτεί σαν τρομακτική πραγματικότητα ή μπορούμε να το εσωτερικεύσουμε. Ελπίζουμε να είναι ένα εσωτερικό πρόβλημα με τον εχθρό μέσα μας παρά να απηχούν στην οικονομικοπολιτική πραγματικότητα.  Είναι πιο παραγωγικό να γυρίσεις σπίτι και να κοιτάξεις στον καθρέφτη".

Ο δρόμος της ειρήνης είναι μακρύς. Πριν αυτή επιτευχθεί εξωτερικά θα πρέπει να κερδηθεί εσωτερικά.  Η εσωτερική κατανόηση, η καλλιέργεια της συμπάθειας και το ενδιαφέρον για τον Άλλο θα δημιουργήσει τη συνεργασία και τη συνενόηση. Φυσικά θα χρειαστούμε πολλές εποχές, πολλές ζωές, πολλά Υπέροχα Χρόνια, πολλούς Διαφωτισμούς πολλούς πολιτισμικούς ήρωες, σύγχυση, οπισθοδρόμηση, μάχες, θέληση και πείσμα μέχρι να κατανοήσουμε ότι αλληλοεξαρτώμαστε και αλληλοεπιδράμε. Αυτοσυνείδηση είναι η προτεραιότητα της Υδροχοικής εποχής Και είμαστε τυχεροί που θα βρεθούμε στην αρχή ένός ουράνιου ξέσπασματος από το 2010.

Ο Υδροχόος απεικονίζεται με ένα δοχείο νερό στον ώμο. Ο νεροκουβαλητής συμβολίζει κάποιον που δημιουργήθηκε από το νερό που είναι η βάση της ζωής. Το νερό στο δοχείο περίεχει ότι χρειάζεται η ζωή: συνείδηση, έμπνευση, διαίσθηση. Ο Υδροχόος έχει προορισμό να διοχετεύσει την δημιουργική και λογική αφθονία του σε όλη την ανθρωπότητα.  Θυμάμαι τους στίχους του Μιχάλη Κατσαρού: Μην αμελήσετε./ Πάρτε μαζί σας νερό./Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.