It's all part of the game... Αν δεν είναι ο/η άλλος/η τόσο διαφορετικός τότε και εγώ δεν θα καταλάβω ποτέ που διαφέρω, πως συμπεριφέρομαι, ποιος είμαι. Και γι΄αυτό έχουμε ανάγκη τον διαφορετικό άλλο. Όσο και να μας πληγώνει, όσο και να μας βλάπτει, όσο και να μας πονέσει το ασυμβίβαστο των χαρακτήρων μας.
Let it be... Άλλωστε ξέρω πως άμα σε ερωτευτώ, ότι και να μου κάνεις, θα με στιγματίσεις.
νομίζω πως πρίν "ξεστομίσει" οποιοσδήποτε από τους δυο τις παραπάνω λέξεις θα πρέπει να χει πλησιάσει τον άλλον να τον έχει αφουγκραστεί όχι απλά ακούσει.Δεν θα πρέπει να γίνεται κατάχρηση με λέξεις που μας αναστατώνουν και μας αγγίζουν βαθειά και ευαίσθητα σημεία...δε μπορεί κάποιος να πεταέι μια λέξη και ο άλλος να μη ξέρει πως να διαχειριστεί όλο αυτό που του προξένησε η "λέξη"
Οι λέξεις αυτές όταν ειπωθούν πρέπει να εκληφθόυν και από τα δύο μέλη ως περιτύλιγμα (άλλοτε ωραίο άλλοτε άσχημο) της πραγματικότητας που αποτελούν.
oλες οι λεξεις σε ολων των ειδων την επικοικωνια εκτος απο την αριθμητική ..
ειναι ενας φτωχος τροπος για να επικοινωνουμε την διαφορετικοτητα μας ....
το εγγυτερο δεν χρειαζεται να ειναι λεκτικα διατυπωμενο - τις σπανιες φορες που συνανταται .. βεβαια.
.. κι υστερα παλι σκεφτομαι πως οι λεξεις ειναι η ασφλιστικη δικλειδα μας στην επικοινωνια - ειναι η συμβαση με την οποια κρατιομαστε σε μια πραγματικοτητα μεσα στην οποια σχεση .. -
ολοι θελουμε να ακουσουμε το σ΄αγαπω κι ας ειναι ψεμμα ...
Εν αρχή ην ο Λόγος... Μια γλώσσα κουρελού που με προδίδει από όλες τις πλευρές...Που πάω να μιλήσω τον Έρωτά μου και καταλήγω να λέω κοινοτοπίες, αοριστίες, γενικότητες...λέξεις τενεκέδες που κουδουνίζουν την κενότητα, που η χρήση τις έχει κάνει αφόρητες.. και τότε σιωπώ και ο Άλλος νομίζει ότι έπαψα να αγαπάω...και είναι άδικο γιατί καίγομαι που δεν μπορώ να εφεύρω καινούργιες λέξεις για να πω αλλιώς την τρέλα μου...και όταν μια φορά τις λέω δεν με πιστεύει γιατί χωρίς καινούργιες λέξεις είμαστε όλοι κακοί ηθοποιοί...ποια είναι η λέξη που λέγοντάς την εσύ για πρώτη φορά ο Άλλος θα λιποθυμήσει απο την Αλήθεια της?
"Με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις, πώς να σου πω το σ' αγαπώ να το πιστέψεις"...
Δηλώνω φανατική οπαδός της εξωλεκτικής επικοινωνίας, τουλάχιστον στην αρχή, τουλάχιστον στα σημαντικά. Έχω αδικήσει κατάφωρα ανθρώπους εξαιτίας των λόγων που είπαν ή δεν είπαν. Μακάρι να πρόσεχα λίγο περισσότερο το φιλί τους ή τα μάτια τους όταν με κοίταζαν. Πλέον αυτό κάνω!
Οπότε, "μη μιλάς, δεν είναι απαραίτητο", και τελικά
"words are very unnecessary, they can only do harm"
http://www.youtube.com/watch?v=p59L5eY51Jw
..χρειάζονται οι λέξεις που θα ακουμπήσουν τη ψυχή και το μυαλό, το έχουμε ανάγκη αυτό...από μόνες τους δε φτάνουν για να περιγράψουν τον Έρωτα, τη Μουσική, το Σκοτάδι.....το πως τα νοιώθει ο καθένας είναι δύσκολο να εξηγηθεί με λέξεις μόνο...ίσως η δική μας ¨αληθινή¨ λέξη θα κάνει τον Άλλο να λιποθυμήσει αν μιλάει την ίδια γλώσσα με μας...
κυριε gpano, οποια λεξη κι αν ειπωθει, εφόσον περιεχει την αληθεια σου, τοτε εισαι καλος ηθοποιος!!!
μια λεξη : Σ'ΑΓΑΠΑΩ (εχουμε ξεχασει τη σημασια της)
ενας αλλος τροπος να τα πεις ολα: ενα βλεμμα (ειναι πολυ πιο δυνατο απο τα παντα)
εννοεί, από όσο κατάλαβα, ότι αν είσαι καλός ηθοποιός (κυριολεκτικά ηθοποιός) κάθε λέξη που λες μέσα σε ένα ρόλο, έχει μια δική σου προσωπική αλήθεια-δεν είναι ψεύτικη. Και οι ηθοποιοί ψάχνουν τη σημασία των λέξεων. Οπότε ένα "σ' αγαπώ" θα όφειλε να έχει νόημα.
Πηγαίνοντας να δούμε θέατρο, θεωρούμε ότι όλοι εμείς βρισκόμαστε σητν αλήθεια μας, και θα πάμε να δούμε κάποιον που "υποκρίνεται" κάποιον άλλο.
Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι κρυμμένοι εμείς πίσω από ψέματα, παρατηρούμε (συνήθως μόνον αυτό) ένα πλάσμα να ξεθάβει με χειρουργικό νυστέρι και δίχως αναισθητικό τις αλήθειες του, κι έτσι να οδηγείται στην κάθαρση και την ίαση.
Αν είμαστε όλοι πολύ άτυχοι, το πλάσμα απλά ακκίζεται λατρεύοντας εαυτόν κάτω από τα φώτα.
katia καλησπερα! εννοω πως ότι κι αν πεις, αν το αισθανεσαι πραγματικα και δινει ενα κομματι απο τον κοσμο σου, απο την ψυχη σου,τοτε ειναι η αληθεια σου!! π.χ. κοιτας τον αλλο μες στα ματια και λες Σ'ΑΓΑΠΑΩ! γεμιζει το στομα! στη θεση αυτου βαλε οποια αλλη λεξη θες (φευγω,θελω, παρε,ΕΙΜΑΙ) κτλ.
σιγουρα μετραει ο τροπος που λεγεται κατι, αλλα να ξερεις πως ο αμεσος τροπος και ο πιο απλος, ειναι ο πιο αληθινος!
παντα με βασει το θεατρο-αρα την ζωη!
το θεατρο silmaki δεν αξιζει κατι αλλο!! αυτη ειναι η αληθεια! το θεατρο ΕΙΝΑΙ αληθεια! εχουμε πηξει με αυτους που ακκιζονται! ολες οι λεξεις οφειλουν να ειναι αληθινες!
θα καταλαβετε τη διαφορα απο τη χροια...απο το ακουσμα της!της καθε λεξης!
δοκιμαστε το με τον εαυτο σας ...
δεν μπορω να το περιγραψω με λογια...εχω διαλεξει το δυσκολο δρομο...να μιλησω με τα εντοσθια μου!!
το μπορω προϋποθετει θελω! αν θελω να θελω, τοτε θελω οταν θελεις...
μετα παμε σε αλλο Post με θεμα τον χρονο...φθορα σχεσεων, κακη επικοινωνια κτλ.
αν εισαι πιστος σε σενα θα εισαι και στους αλλους! παντα με ωραιο τροπο ομως γιατι αυτο τελικα παιζει τον κυριοτερο ρολο!!!
τις μέρες τούτες όμως όλες ο ψυχές αναστήνονται και αυτό το οφείλουμε σε εκείνον που τον ''σκότωσαν"" για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το μεγαλέιο της (θεα)ανθρώπινης ψυχης.
Αξίζει να δίνουμε αξίζει να αγαπάμε αξίζει να συγχωρούμε σκεπτόμενοι ότι τουλάχιστον ένας το έχει κάνει για όλους μας και με το παραπάνω..
..... Η διαδικασία εξατομίκευσης συνεπάγεται συχνά καταστάσεις ρήξης, αναπόφευκτες ρωγμές που σημαδεύουν τη ζωή μας. Από την προδοσία του γονέα προς το παιδί του, το οποίο "πλάθει με τη φαντασία του" πριν ακόμη το δεί να γεννιέται, έως τη προδοσία μέσα στο ζευγάρι και έως τις άλλες μορφές της, τα άλλα πρόσωπά της, τα λιγότερα συνηθισμένα. Την προδοσία του σώματος, της αρρώστειας, του θανάτου ή αλλιώς την εμπειρία του ορίου που βιώνεται ώς ήττα και ως οριστική αποτυχία της ύπαρξης. ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ. Σ' εμάς εναπόκειται η επιλογή....
'' H αλήθεια είναι οτι η πληρότητα της ψυχής μπορεί μερικές φορές να υπερχειλίσει σε μια απόλυτη κενοτητα της γλώσσας, γιατι κανένας μας δεν μπορεί να εκφράσει ακριβώς το μέτρο των αναγκών ή σκέψεων ή των θλίψεών του. Και η ανθρώπινη ομιλία είναι σα στραβωμένος τέντζερης, που πάνω του χτυπάμε πρωτόγονους ρυθμούς κατάλληλους μόνο για να χορεύουν αρκούδες, ενω λαχταράμε να παίξουμε μια μουσική που να λιώσει τ' αστέρια.''
Υ.Γ. Διότι ο έρωτας εξ ορισμού είναι δώρο που δεν το αξίζουμε, μάλιστα το να σε αγαπούν χωρίς να το αξίζεις είναι απόδειξη αληθινού έρωτα...
Αν μου πει σε αγαπώ γιατί είσαι έξυπνος, τίμιος, επειδή δεν κάνεις απιστίες εγώ απογοητεύομαι - αυτός ο έρωτας μοιάζει ιδιοτελής.
Πόσο ωραιότερο είναι να ακούς: τρελαίνομαι για σένα κι ας μην είσαι ούτε έξυπνος ούτε τίμιος ούτε πιστός κι ας είσαι ψεύτης, εγωιστής, κάθαρμα.
ANΕΠΙΔΟΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ 2
Let it be... Άλλωστε ξέρω πως άμα σε ερωτευτώ, ότι και να μου κάνεις, θα με στιγματίσεις.
Οι λέξεις αυτές όταν ειπωθούν πρέπει να εκληφθόυν και από τα δύο μέλη ως περιτύλιγμα (άλλοτε ωραίο άλλοτε άσχημο) της πραγματικότητας που αποτελούν.
ειναι ενας φτωχος τροπος για να επικοινωνουμε την διαφορετικοτητα μας ....
το εγγυτερο δεν χρειαζεται να ειναι λεκτικα διατυπωμενο - τις σπανιες φορες που συνανταται .. βεβαια.
ολοι θελουμε να ακουσουμε το σ΄αγαπω κι ας ειναι ψεμμα ...
Δηλώνω φανατική οπαδός της εξωλεκτικής επικοινωνίας, τουλάχιστον στην αρχή, τουλάχιστον στα σημαντικά. Έχω αδικήσει κατάφωρα ανθρώπους εξαιτίας των λόγων που είπαν ή δεν είπαν. Μακάρι να πρόσεχα λίγο περισσότερο το φιλί τους ή τα μάτια τους όταν με κοίταζαν. Πλέον αυτό κάνω!
Οπότε, "μη μιλάς, δεν είναι απαραίτητο", και τελικά
"words are very unnecessary, they can only do harm"
http://www.youtube.com/watch?v=p59L5eY51Jw
..........
ΜΠΟΣΤ
η λέξη της δικής μου αλήθειας για εκείνον
μια λεξη : Σ'ΑΓΑΠΑΩ (εχουμε ξεχασει τη σημασια της)
ενας αλλος τροπος να τα πεις ολα: ενα βλεμμα (ειναι πολυ πιο δυνατο απο τα παντα)
Σύμφωνω πάντως ότι δεν είναι η λέξη που έχει τόσο σημασία αλλά πώς και πότε θα ειπωθέι.τις περισσότερες φορές μια ματιά αρκει
Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι κρυμμένοι εμείς πίσω από ψέματα, παρατηρούμε (συνήθως μόνον αυτό) ένα πλάσμα να ξεθάβει με χειρουργικό νυστέρι και δίχως αναισθητικό τις αλήθειες του, κι έτσι να οδηγείται στην κάθαρση και την ίαση.
Αν είμαστε όλοι πολύ άτυχοι, το πλάσμα απλά ακκίζεται λατρεύοντας εαυτόν κάτω από τα φώτα.
σιγουρα μετραει ο τροπος που λεγεται κατι, αλλα να ξερεις πως ο αμεσος τροπος και ο πιο απλος, ειναι ο πιο αληθινος!
παντα με βασει το θεατρο-αρα την ζωη!
θα καταλαβετε τη διαφορα απο τη χροια...απο το ακουσμα της!της καθε λεξης!
δοκιμαστε το με τον εαυτο σας ...
δεν μπορω να το περιγραψω με λογια...εχω διαλεξει το δυσκολο δρομο...να μιλησω με τα εντοσθια μου!!
μετα παμε σε αλλο Post με θεμα τον χρονο...φθορα σχεσεων, κακη επικοινωνια κτλ.
αν εισαι πιστος σε σενα θα εισαι και στους αλλους! παντα με ωραιο τροπο ομως γιατι αυτο τελικα παιζει τον κυριοτερο ρολο!!!
αλλα ειμαστε ανθρωποι = αδυναμα πλασματα και ολα ειναι μεσα στο "παιχνιδι"!
ολα καλα θα πανε!!!
Αξίζει να δίνουμε αξίζει να αγαπάμε αξίζει να συγχωρούμε σκεπτόμενοι ότι τουλάχιστον ένας το έχει κάνει για όλους μας και με το παραπάνω..
ολα τα λογια του κοσμου ειναι αχρηστα
Αγάπη και προδοσία, Εγκώμιο σχεδόν της προδοσίας.
λεω μονο αυτο που βιωνω εγω...στη δικη μου προσωπικη ιστορια σκληροτητας, με λεξεις που δεν αρκουν και αυτια που δεν ακουν...
Αν μου πει σε αγαπώ γιατί είσαι έξυπνος, τίμιος, επειδή δεν κάνεις απιστίες εγώ απογοητεύομαι - αυτός ο έρωτας μοιάζει ιδιοτελής.
Πόσο ωραιότερο είναι να ακούς: τρελαίνομαι για σένα κι ας μην είσαι ούτε έξυπνος ούτε τίμιος ούτε πιστός κι ας είσαι ψεύτης, εγωιστής, κάθαρμα.