υπέροχη και ακριβέστατη περιγραφή του Έρωτα!!! ναι, μόνο όταν δεν τον χορταίνεις ποτέ τον Άλλο είσαι πραγματικά ερωτευμένος! Είμαι σε αυτή την κατάσταση δώδεκα ολόκληρα χρόνια με το δικό Λιοντάρι κι ακόμα δεν έφτασα στην ωριμότητα της αγάπης που νιώθει εκείνος... Εξακολουθώ να ζω την κάθε μέρα της ζωής μου μέσα στο κόσμο της ερωτικής μου παράνοιας σε εκείνο ακριβώς τον κόσμο που περιγράφεις, τον άλλο. Κι είναι πολύς καιρός που ζω έτσι. Ωστόσο, έχω αποφασίσει να παραιτηθώ από την σχέση αυτή εκατό φορές, εντελώς σίγουρη πως την παλεύω εγώ μόνο, και πως όλα ήταν στο δικό μου μυαλό όμορφα μόνο... και πάντα μα πάντα Εκείνος είναι εκεί ,συνήθως θυμωμένος μαζί μου, για να μου αποδείξει πως τελικά μόνο τα άσχημα που σκέφτομαι είναι αποκλειστικά φαντασία, τα όμορφα είναι η αληθινή ζωή μας! Παραιτούμαι είναι η σωστή λέξη. Ο χωρισμός και ο θάνατος εμπεριέχουν κάτι το οριστικό. Η παραίτηση μπορεί να γίνει αποδεκτή ή και όχι. Ακόμα περιμένεις λοιπόν μια λέξη, μια αγκαλιά, κάτι να πιαστείς κι εσύ κι ο Άλλος. Κι αυτό που περιμένεις είναι δίπλα σου αρκεί να άφησες την ώρα που του μιλούσες και ένα δρομάκι διάσωσης του εγωισμού του Άλλου. Ελπίζω να μην τον ισοπέδωσες πάλι με λόγια τόσο σκληρά, διαλεγμένα προσεκτικά ώστε Εκείνος να πληγωθεί... Αν και τελικά σε έσας τους Λέοντες οι Άλλοι που τους αγαπούν τα συγχωρούν όλα, μα όλα!! Όλα θα πάνε καλά κι ο Άλλος είναι εκεί στη χώρα του φανταστικού και σε περιμένει, απλώς η ζήλεια είναι η τιμωρία των θνητών που τόλμησαν να αγαπήσουν κάποιον Άλλο σα Θεό.
χωρισμος=η καλυτερη αφορμη να αποδειξεις στον εαυτο σου οτι υπαρχεις!!!
α μη με κατηγορήσετε για μαζοχισμο.... σκεφτειτε το λιγάκι και θα δειτε οτι ενας χωρισμος μπορει να σου αποδείξει τόοοοσσσσαααα πολλλλααααα ... κι ακομη περισσότερα !
molinari, τελικά μόνο ως ερωτευμένοι ή μάλλον μόνον ως απελπισμένοι ερωτευμένοι μαθαίνουμε. Σε καμία άλλη σφαίρα της ανθρώπινης κατάστασης δεν μπορούμε να εξελιχτούμε και να μάθουμε ποιοι είμαστε. Δεν είναι παράξενο που αν θέλουμε να προχωρήσουμε θα πρέπει να προσευχόμαστε "Θεέ μου σε παρακαλώ στείλε μου τον Πόνο που θα με κάνει πιο σοφό αλλά μην μου στείλεις όλο τον Πόνο γιατί θα αφανιστώ;".
Και τι σχέση έχει ο Θεός με τον Έρωτα; Το να ξοδεύεσαι, να αναλώνεσαι για ένα αδιαπέραστο αντικείμενο είναι δείγμα καθαρής θρησκείας. Καθιστώ τον Άλλο άλυτο αίνιγμα από το οποίο εξαρτάται η ζωή μου, σημαίνει τον καθιερώνω ως Θεό. Νιώθω μιαν έξαρση που πηγάζει από την διαπίστωση ότι αγαπώ συνεχώς έναν Άγνωστο, που άγνωστος θα παραμείνει παντοτινά. Λειτουργώ όπως οι Μυστικοί: κατακτώ την γνώση της αγνωσίας.
"Το να ξοδεύεσαι, να αναλώνεσαι για ένα αδιαπέραστο αντικείμενο είναι δείγμα καθαρής θρησκείας"
Εκπληκτικα αληθινο και ακριβες αυτο...ειναι η πεπμτουσια της εννοιας της πιστης, και ο ερωτας ειναι πιστη.
Οσο για τον πονο, και αυτο ειναι απολυτως αληθινο...μακαρι να υπηρχε πιο ευκολος δρομος στην αυτογνωσια.
Χρονια πολλα και απο κοντα gp
You are frozen when your heart 's not open.
Δεν καταλαβαίνω τίποτα,συναισθήματα μηδεν,πόσο σας ζηλεύω!Να φύγει ο Κρόνος παρακαλώ.
Χρόνια πολλά κ.Πανόπουλε.
Τελικά ερωτεύομαι για να μάθω ή για να ζήσω? Εκείνος παράμένει για πάντα ο μεγάλος Άγνωστος, που όμως μέσα από την ζωή μαζί του, μαθαίνω Εμένα. Δεν είναι ο χωρισμός που μου αποκαλύπτει τον εαυτό μου, είναι ο έρωτας που με οδηγει σε κομάτια μου, καλά κρυμμένα, που κανείς δεν έπρεπε να τα γνωρίζει...Μόνο ο Εκλεκτός . Μέσα από εκείνον τελικά κι εγώ.
Λέμε πως αγαπάμε κάποιον σα Θεό, κι όμως από την στιγμή που θα ερωτευθούμε, εμείς γινόμαστε εγωϊστές μικροί θεοί, που αποφασίζουμε ποιός είναι ο Εκλεκτός του φανταστικού μικρόκοσμου της ζωής μας, που άλλωστε συνήθως χωρά μόνο δυο ερωτευμένους ανθρώπους και κανένα άλλο, ώσπου ξημερώνει η μέρα, που ο Εκλεκτός δεν επιθυμεί πλέον να παίζει το παιχνίδι με τους χρυσούς κανόνες της εσωτερικής αναζήτησης και αποχωρεί! Αυτό συμβαίνει απλώς και μόνο διότι τρόμαξε από ό,τι είδε μέσα του. Ήταν ευχαριστημένος με τον εαυτό του! Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει άλλες πλευρές του! Μια χαρά ερωτεύσιμος ήταν ως τώρα και αυτό αρκεί. Εγώ όμως έχω μάθει να είμαι Θεός. Πως θα ζήσω χωρίς Εκείνον?? Απλώς δεν θα ζήσω!!! Θα υποκρίνομαι ότι ζω..Δυο άνθρωποι όταν είναι στ' αλήθεια το ταίρι ο ένας του άλλου , είναι πάντα και για πάντα μαζί...
"Στον έρωτα είναι πάντα ένας που αγαπάει κι ένας που αγαπιέται. "
Ποσο αληθινο κι αυτο!...
Το να αγαπας προσφερει μεγαλυτερη συναισθηματικη πληροτητα σ αυτον που αγαπαει...που συμπληρωνεται απ το να αγαπιεσαι..και φτιαχνει το ολον....
Ποσο τελειο οταν αυτο συμβαινει ταυτοχρονα...
yupygirly, και οι δύο αξίζουν δεν τίθεται ζήτημα..
Όσο για το ότι δεν νιώθετε μόνη: Οι ερωτευμένοι λέει ο Αλκιβιάδης στο Συμπόσιο μοιάζουν με αυτούς που τους δάγκωσε φίδι : "Δεν θέλουν, καθώς λένε, να μιλούν για το ατύχημά τους σε κανέναν, παρά μόνο σε αυτούς που έπεσαν θύματα του ίδιου ατυχήματος, σαν να ήταν αυτοί οι μόνοι ικανοί να συλλάβουν και να δικαιολογήσουν ό,τι τόλμησαν να κάνουν και να πουν υπό την επήρεια των πόνων τους"...
μη βιαστείτε να πείτε αντίο...είναι πολύ αμετάκλητο...
Το πιο σκληρο δεν ειναι να αγαπας και η αγαπη σου να μην επιστρεφεται, αλλα να μη λαμβανεται..
οσο για το αντιο...
οσα αντιο και να πεις..
ξερει πραγματικα κανεις ποτε κατι τελειωνει?
πόσο δίκιο έχεις ότι πιο σκληρό είναι να μη λαμβάνεται η αγάπη σου ..αλλά τότε είναι που πρέπει να κάνεις κάτι για να φτάσει στο παραλήπτη και πολλές φορές από εγωισμό ή ντροπή δε το κάνουμε
καλησπέρα σε όλους κύριε Πανοπουλε καλησπέρα και συγχαρητήρια για το ποστ πολύ αληθινό και γεμάτο συναίσθημα.
τη στιγμή που όλα τελειώνουν, ξέρεις...
το χω νιώσει και εκείνη τη φορά που είπα τώρα τελείωσαν όλα ανατράπηκαν και όλα...Δηλαδή ξέχασα τι παέι να πει εγωισμός (διαθέτω μπόλικο δυστυχώς)ξέχασα την ενδεχόμενη απόρριψη και απλά έτρεξα και τον βρήκα και του πα ότι είναι για μενα το φώς της ζωής μου.Δεν έχουμε χωρίσει έκτοτε και σε κάθε καυγά πια ξέρουμε ότι δεν έχει τέλος ΑΚΟΜΗ και αν κάποτε τελειώσει...
σε κάθε καινούριο ποστ σας, διαβάζω αυτά που σκέφτομαι, αυτά που θα ήθελα να μπορώ να διατυπώσω, να του εξηγήσω και όταν έρχεται εκείνη η ώρα δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη... ωραία, όμως, να μπορείς να τα βγάζεις από το κεφάλι και να τα κάνεις λέξεις...
Είσαι ερωτευμένος όταν ο Άλλος που είναι μπροστά σου, που ζωντανός μπροστά σου σού μιλάει, δεν είναι αρκετός. Όταν τον νοσταλγείς ακόμα και παρόντα. Που σου λείπει φρικτά ακόμα κι όταν σε φιλάει, σε αγγίζει, σου λέει σ' αγαπώ... Δεν εχω λογια...
A long goodbye
α μη με κατηγορήσετε για μαζοχισμο.... σκεφτειτε το λιγάκι και θα δειτε οτι ενας χωρισμος μπορει να σου αποδείξει τόοοοσσσσαααα πολλλλααααα ... κι ακομη περισσότερα !
Και τι σχέση έχει ο Θεός με τον Έρωτα; Το να ξοδεύεσαι, να αναλώνεσαι για ένα αδιαπέραστο αντικείμενο είναι δείγμα καθαρής θρησκείας. Καθιστώ τον Άλλο άλυτο αίνιγμα από το οποίο εξαρτάται η ζωή μου, σημαίνει τον καθιερώνω ως Θεό. Νιώθω μιαν έξαρση που πηγάζει από την διαπίστωση ότι αγαπώ συνεχώς έναν Άγνωστο, που άγνωστος θα παραμείνει παντοτινά. Λειτουργώ όπως οι Μυστικοί: κατακτώ την γνώση της αγνωσίας.
Εκπληκτικα αληθινο και ακριβες αυτο...ειναι η πεπμτουσια της εννοιας της πιστης, και ο ερωτας ειναι πιστη.
Οσο για τον πονο, και αυτο ειναι απολυτως αληθινο...μακαρι να υπηρχε πιο ευκολος δρομος στην αυτογνωσια.
Χρονια πολλα και απο κοντα gp
ας ελπισουμε οτι ο μαιος μας επιφυλασσει καλυτερες μερες γιατι ο απριλιος ηταν...δυσκολος!
Δεν καταλαβαίνω τίποτα,συναισθήματα μηδεν,πόσο σας ζηλεύω!Να φύγει ο Κρόνος παρακαλώ.
Χρόνια πολλά κ.Πανόπουλε.
Λέμε πως αγαπάμε κάποιον σα Θεό, κι όμως από την στιγμή που θα ερωτευθούμε, εμείς γινόμαστε εγωϊστές μικροί θεοί, που αποφασίζουμε ποιός είναι ο Εκλεκτός του φανταστικού μικρόκοσμου της ζωής μας, που άλλωστε συνήθως χωρά μόνο δυο ερωτευμένους ανθρώπους και κανένα άλλο, ώσπου ξημερώνει η μέρα, που ο Εκλεκτός δεν επιθυμεί πλέον να παίζει το παιχνίδι με τους χρυσούς κανόνες της εσωτερικής αναζήτησης και αποχωρεί! Αυτό συμβαίνει απλώς και μόνο διότι τρόμαξε από ό,τι είδε μέσα του. Ήταν ευχαριστημένος με τον εαυτό του! Δεν χρειάζεται να ανακαλύψει άλλες πλευρές του! Μια χαρά ερωτεύσιμος ήταν ως τώρα και αυτό αρκεί. Εγώ όμως έχω μάθει να είμαι Θεός. Πως θα ζήσω χωρίς Εκείνον?? Απλώς δεν θα ζήσω!!! Θα υποκρίνομαι ότι ζω..Δυο άνθρωποι όταν είναι στ' αλήθεια το ταίρι ο ένας του άλλου , είναι πάντα και για πάντα μαζί...
Ποσο αληθινο κι αυτο!...
Το να αγαπας προσφερει μεγαλυτερη συναισθηματικη πληροτητα σ αυτον που αγαπαει...που συμπληρωνεται απ το να αγαπιεσαι..και φτιαχνει το ολον....
Ποσο τελειο οταν αυτο συμβαινει ταυτοχρονα...
Όσο για το ότι δεν νιώθετε μόνη: Οι ερωτευμένοι λέει ο Αλκιβιάδης στο Συμπόσιο μοιάζουν με αυτούς που τους δάγκωσε φίδι : "Δεν θέλουν, καθώς λένε, να μιλούν για το ατύχημά τους σε κανέναν, παρά μόνο σε αυτούς που έπεσαν θύματα του ίδιου ατυχήματος, σαν να ήταν αυτοί οι μόνοι ικανοί να συλλάβουν και να δικαιολογήσουν ό,τι τόλμησαν να κάνουν και να πουν υπό την επήρεια των πόνων τους"...
μη βιαστείτε να πείτε αντίο...είναι πολύ αμετάκλητο...
οσο για το αντιο...
οσα αντιο και να πεις..
ξερει πραγματικα κανεις ποτε κατι τελειωνει?
τη στιγμή που όλα τελειώνουν, ξέρεις...
το χω νιώσει και εκείνη τη φορά που είπα τώρα τελείωσαν όλα ανατράπηκαν και όλα...Δηλαδή ξέχασα τι παέι να πει εγωισμός (διαθέτω μπόλικο δυστυχώς)ξέχασα την ενδεχόμενη απόρριψη και απλά έτρεξα και τον βρήκα και του πα ότι είναι για μενα το φώς της ζωής μου.Δεν έχουμε χωρίσει έκτοτε και σε κάθε καυγά πια ξέρουμε ότι δεν έχει τέλος ΑΚΟΜΗ και αν κάποτε τελειώσει...
Ποναει η καρδια μου αυτες τις μερες. ..
Και δεν εχω ουτε λιγο θυμο να με προστατεψει...μονο πικρα.
Μαλλον ξερω...