Μια βουδιστική διήγηση (κοάν) λέει τα εξής:


" Ο δάσκαλος κρατά το κεφάλι του μαθητή για πάρα πολύ ώρα κάτω από το νερό. Σιγά σιγά οι φουσκάλες του νερού αραιώνουν. Την τελευταία στιγμή ο δάσκαλος βγάζει το μαθητή από το νερό και τον επαναφέρει στη ζωή: όταν θα έχεις ποθήσει την αλήθεια όσο πόθησες τον αέρα, τότε θα μάθεις τι εστί Αλήθεια".

Η απουσία του άλλου με κρατά με το κεφάλι κάτω από το νερό. Σιγά σιγά πνίγομαι, ο αέρας μου λιγοστεύει απελπιστικά. Μ' αυτή την ασφυξία ανασυγκροτώ την Αλήθεια μου και προετοιμάζομαι για το σάλτο μορτάλε του Έρωτα.     






"Κι η νύχτα ήταν σκοτεινή και φώτιζε τη νύχτα"

Είμαι θρονιασμένος απλά και γαλήνια

στη σκοτεινή πλευρά του

Έρωτα.   




http://www.youtube.com/watch?v=WSxDjW9bLCQ