"στο διάφανο φτερό ενός εντόμου μελέτησα τη γεωγραφία της τέχνης"

"Αν και πολλοί τον είχαν λοιδορήσει, αν και πολλοί τον είχαν πικράνει, ποτέ δεν τον είχα ακούσει να μιλάει άσχημα για κανέναν. Τουναντίον, συχνά μ' εκνεύριζε με την επιμονή του να διακρίνει ελαφρυντικά σε όλους.

 «Τη δουλειά μας, εμείς, παιδάκι μου», η επωδός του.

Με συμβούλευε να μην αφήνομαι στην αυταρέσκεια, αλλά και να μην παραδίνομαι στην ανασφάλεια.

Να διακρίνω την ομορφιά από την «ομορφιά». Άλλη η «ομορφιά» του ρημαγμένου τοπίου, μου έλεγε, και άλλη η ομορφιά του σπαρμένου χωραφιού.

Να ξέρω τι θέλω, αλλά και διαρκώς να αμφιβάλλω. Χωρίς παρωπίδες, αγκύλες, περιορισμούς. Χωρίς αποσιωπητικά. "