Γεια σας κυριε Πανοπουλε!

Τον τελευταιο καιρο με απασχολει πολυ ενα ζητημα που εχει να κανει με τη δουλεια μου και για το λογο αυτο θα ηθελα να σας παρακαλεσω μια πιο προσωπικη προβλεψη/κατευθυνση.
Η δουλεια μου -για την οποια βρισκομαι στο εξωτερικο εδω και δυομισι χρονια-  ως προς το αντικειμενο με ικανοποιει πολυ (για μενα αλλωστε αποτελει ταυτοχρονα μετεκπαιδευση). Σε γενικες γραμμες εχω υπαρξει ευχαριστημενη απο τις συνθηκες εργασιας παρολο που δεν απολαμβανω μισθολογικη ισοτητα με τους ξενους συναδελφους μου (πληρωνομαι λιγοτερο απο τα μισα για τον ιδιο φορτο εργασιας- κατι που μου ηταν ομως απο την αρχη γνωστο).
 Ωστοσο τον τελευταιο καιρο και με εναυσμα την αλλαζονεια και την κακοηθεια καποιων απο τους συναδελφους μου μου τριγυρναει συνεχεια στο μυαλο η σκεψη να ζητησω ξεκαθαρα απο τη διευθυνση μισθολογικη εξομοιωση (κατι που τυπικα ουτως η αλλως δικαιουμαι ως πολιτης της Ε.Ε).
 Στην πραγματικοτητα ομως θελω να παραμεινω στη θεση μου οπως και να εχει -για τουλαχιστον ακομη μισο χρονο- και γενικα δε θα ηθελα να διαταραχθει η σχεση μου με τη διευθυνση.
Ειναι ευνοικο το συμπαν σε μια ξεκαθαρη διεκδικηση επαγγελματικων συμφεροντων? Η εβδομαδα που διανυουμε προσφερεται ως προς το timing?
 ........Και αν τελωσπαντων ενα εγχειρημα τετοιου ειδους δεν εχει νοημα τοτε πως θα μπορουσα να ικανοποιηθω σε ηθικο επιπεδο?(Οι συναδελφοι δε σκαμπαζουν απο περηφανειες, μετρανε μονο χρηματα και εκλαμβανουν ολα τα υπολοιπα ως αδυναμια...)

Ευχαριστω πολυ εκ των προτερων!!!!