Τα τελευταία χρόνια είναι σα να πέρασε οδοστρωτήρας από πάνω μου. Ίσιωσα, δεν μπορώ να πω... Έκανα όλες τις λάθος επιλογές, τις πλήρωσα, μερικές τις πληρώνω ακόμα. Κι ενώ αντιλαμβάνομαι αυτό το μαθαίνω από τα λάθη μου, σηκώνομαι και πάω παρακάτω, αλλάζω σελίδα, αύριο είναι μια καινούρια μέρα και τα σχετικά, δεν βρισκω το κουράγιο να ξεκολλήσω, εκτός που δεν έχω ιδέα προς τα πού να πάω. Κι έτσι βουλιάζω...Πραγματικά ελπίζω να βρω πάτο κάποια στιγμή...