Αγαπητέ Γιώργο, έχω κλείσει ένα υπέροχο σπιτάκι όπου θα μετακόμιζα στα μέσα Οκτώβρη αλλά ακόμα περιμένω να φύγουν οι προηγούμενοι ενοικιαστές... ακόμα δεν ξέρουν το πότε γιατί τους καθυστερεί ο κατασκευαστής τους... (χτίζουν δικό τους σπίτι). Είμαι στάσιμη και δεν μπορώ να δράσω και αυτό με εκνευρίζει αφάνταστα. Εχω επιλέξει να είμαι μόνη μου εδώ και πολλούς μήνες... μη ρωτάς, πληγωμένη είμαι, προσπαθεί να μπει ένας πραγματικά αξιόλογος άνθρωπος στη ζωή μου, αλλά εγώ.... συναισθηματικά νομίζω ότι έχω στερέψει... και δεν ξέρω αν αυτό το "κλικ" μπορεί να ξαναγίνει.... Διανύω μία περίοδο  που αισθάνομαι ότι τώρα είναι η στιγμή μου για να γυρίσω σελίδα σε όλους τους τομείς της ζωής μου και όλα να γίνουν για μια φορά στη ζωή μου απαίδευτα, αλλά όσο και να θέλω να είμαι αισιόδοξη, οι καταστάσεις μου δένουν τα χέρια, η καρδιά μου δε λέει να αφεθεί και ένας βράχος του Γιβραλτάρ έρχεται και υψώνεται πολλές φορές μπροστά μου... Τι λες; Θα καλυτερέψουν τα πράγματα; Αυτό το σύμπαν θα με ακούσει και μένα μιά φορά; Τόσα χρόνια του μιλάω αλλά έχει τα αυτιά του κλειστά...