gb, xωρίς να το θεωρώ κανόνα, θα έλεγα ότι το κρίσιμο διάστημα είναι από την πρώτη στιγμή που θα πιάσει ακριβώς τον Ήλιο σου (άσχετα αν μετά γυρίσει 3-4 μοίρες ανάδρομος) μέχρι την οριστική του έξοδο 2 μοίρες μακριά. Τρεις μοίρες πριν πιάσει τον Ήλιο πρώτη φορά, θα έλεγα ότι ναι μεν δεν είσαι στο μάτι του κυκλώνα, αλλά μπορεί ο Ποσειδώνας να σου στέλνει προειδοποιητικά μηνύματα, ότι, κοίταξε, ετοιμάσου γι'αυτό που έρχεται, κάνε κάποιες απαραίτητες προεργασίες...
Όσον αφορά στις ψευδαισθήσεις... Να σου υπενθυμίσω ότι είμαι δηλωμένος φαν (χαχα!) του Ποσειδώνα (κι ας με έχει ταλαιπωρήσει αρκετά), οπότε δεν είμαι και το πλέον αντικειμενικό άτομο για να σου απαντήσει...
Αλλά δεν το καταλαβαίνω. Τι θα πει ψευδαισθήσεις; Δηλαδή ο Ποσειδώνας άλλη δουλειά δεν έχει από το να δουλεύει εμάς; Μας λέει δηλαδή ψέμματα κατά κόρον; Οπότε, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε πότε θα περάσει; Ναι, αλλά μιλάμε για 2-3 χρόνια μες στο νερό.
Πώς τον αντιλαμβάνομαι εγώ... Η κρόνια πραγματικότητα είναι ένα πολύ βαρύ πράγμα, είτε τη γουστάρουμε είτε όχι. Όσο και να μας αρέσει να ζούμε εκεί, κάποια στιγμή θέλουμε να βάλουμε τα πόδια πάνω στο τραπέζι. Ο άνθρωπος είναι σαν το κινητό που τελειώνει η μπαταρία του. Τις περιόδους Ποσειδώνα το σώμα μας, η ψυχή μας, κι εγώ δεν ξέρω τι, μας κρούει τον κώδωνα: "Φόρτισέ με, φόρτισέ με, φόρτισε με..." Δεν αχρηστεύεται το κινητό, μπορώ να μιλήσω αν θέλω, αλλά δεν θα το κουβαλάω πέρα-δώθε μαζί μου, θα το αφήσω στην πρίζα μέχρι να φορτίσει τελείως. Αν το βγάζω από την πρίζα κάθε τρεις και λίγο, δεν θα φορτίσει ποτέ ολοκληρωτικά. Οπότε, τις περιόδους Ποσειδώνα, θέλουμε να κλείσουμε την πόρτα πίσω μας, να κλειδωθούμε μέσα και να πούμε στον έξω κόσμο: "Σε παρακαλώ, άφησέ με να φορτίσω". Ένα άτομο με ισχυρό γενέθλιο Ποσειδώνα έχει ενδεχομένως ανάγκη να το λέει αυτό κάθε μέρα, έστω για κάνα δυο ώρες.
Συνεπώς, αυτές τις περιόδους δεν θέλεις να σκεφτείς τη δόση του δανείου στην τράπεζα, δεν θέλεις να πας στη δουλειά σου να δεις τα ίδια πρόσωπα και να κάνεις τις ίδιες εργασίες, δεν θέλεις να πεις τα ίδια ανούσια πράγματα με τους φίλους σου, δεν θέλεις να κάνεις δίαιτα και να μετράς τις θερμίδες... Γενικότερα δεν θέλεις να κάνεις ο,τιδήποτε που απαιτεί ξόδεμα ενέργειας. Θέλεις να ξαπλώσεις σε ένα κρεβάτι και να βάλεις το χέρι στη πρίζα και να φορτίζεις, να φορτίζεις, να φορτίζεις...
Αυτό όμως δεν θεωρείται υγιής κατάσταση από τον κρόνιο κόσμο. Θα θεωρηθείς προβληματικός, ότι είσαι ένας τεμπέλαρος που δεν θέλει να αναλάβει καμία ευθύνη, ότι είσαι για τα σίδερα κλπ. Δεν μιλάμε όμως για μόνιμη κατάσταση. Μόλις φύγει ο Ποσειδώνας, έχεις γεμίσει ενέργεια και αισθάνεσαι έτοιμος για νέες περιπέτειες. Ο κόσμος βέβαια φοβάται μήπως αυτό αφήσει κάποιο μόνιμο κουσούρι, μη τυχόν και δεν ξανασηκωθείς ποτέ από το κρεβάτι. Σηκώνεσαι, όμως. Εξάλλου, αυτός ο κίνδυνος υπάρχει και με άλλους πλανήτες. Μήπως με τον Πλούτωνα δεν σε πιάνει πανικός ότι δεν θα βγεις ποτέ από το απόλυτο σκοτάδι; Το κλειδί στο κατά πόσον ο Ποσειδώνας θα σου αφήσει "κουσούρι" είναι το πόσο καλά λειτουργεί ο Κρόνος σου.
Η ψευδαίσθηση τώρα... Ας πούμε ότι έχεις μια ισχυρή διέλευση Ποσειδώνα και ερωτεύεσαι. Με το που φεύγει ο Ποσειδώνας, διαπιστώνεις ότι ερωτεύτηκες λάθος άτομο. Είναι έτσι; Ποια είναι η αλήθεια; Η μετέπειτα διαπίστωση ή η αρχική σου εκτίμηση; Ο άνθρωπος αυτός ξαφνικά έχει μόνο ελαττώματα; Προτερήματα δεν έχει; Πότε έκανες σωστή εκτίμηση; Με τον Ποσειδώνα ή με τον Κρόνο;
Απλά, υπό την επήρεια του Ποσειδώνα, εκδηλώνεται μέσα σου η ανάγκη να βιώσεις τον έρωτα στη συμπαντική του μορφή. Ότι δεν είστε δύο κοινοί θνητοί που αποφάσισαν απλά να συμπορευτούν, αλλά δύο Θεοί που επιθυμείτε να μετακομίσετε στον Παράδεισο. Μόλις ικανοποιήσεις αυτή σου την ανάγκη, επιστρέφεις στην παλιά σου κατάσταση, ποιο το κακό; Μήπως με τον Πλούτωνα δεν συμβαίνει το ίδιο; Κοιτάς τον άλλον 2-3 χρόνια μετά και λες: "Μα είναι δυνατόν; Γι'αυτόν τον άνθρωπο έκοβα φλέβες; Πόσο ηλίθιος υπήρξα;"
κι εγω την ιδια απορια ειχα με την gb488... να ρωτησω κατι ακομη,astropet? αν κανει αντιθεση ο Ποσειδώνας με τον γενεθλιο Κρονο σου; στην πραξη αυτο τι σηματοδοτεί;
Ναι πέρεντουρ, είναι τρομακτικό μερικές φορές. Νομίζω πως με όλους τους εξωκρόνιους σε πιάνει πανικός, γιατί σου δίνουν την αίσθηση ότι είναι πολύ πιο δυνατοί από σένα.
Το θέμα με τον Ποσειδώνα είναι ότι κανείς δεν μας έχει διδάξει γι'αυτόν. Κανείς δεν τον θεωρεί απαραίτητο, όλοι τον έχουμε για περιττό κι ότι μόνο μας καθυστερεί, αλλά καθόλου δεν μας εξελίσσει. Η κρόνια λογική του χρόνου, με την οποία όλοι έχουμε μεγαλώσει, λέει πως ο χρόνος δεν σταματά ποτέ και προχωρά πολύ γρήγορα. Οπότε πρέπει να δρας, να τρέχεις, να κυνηγάς. Με τον Ποσειδώνα θέλεις να μεταφερθείς στο άχρονο. Να σταματήσεις τα ρολόγια και να πεις, θέλω να κάνω ένα διάλειμμα από τους φρενήρεις ρυθμούς μου, το έχω ανάγκη. Δυστυχώς όμως, δεν μπορείς να πας στη δουλειά σου και να πεις: "κύριε διευθυντά, θα έχω ποσειδώνα για τρία χρόνια, οπότε θα αποσυρθώ στα ιδιαίτερα διαμερίσματά μου. Μη στενοχωριέστε όμως, σε τρία χρόνια θα επανέλθω δριμύτερος!"
Βλεπεις τι γίνεται όταν πάει ένας άνθρωπος να κλειστεί σε μοναστήρι. Πέφτουν όλοι πάνω του και τον θεωρούν τρελό, πως τον ξεγέλασε ο απατεώνας ο ηγούμενος, πως, πως... Δεν μιλάω για την υπόθεση της κας Λιονάκη, δεν την παρακολούθησα καθόλου από κοντά. Αλλά έχει καταντήσει πλέον εκνευριστικό να θεωρείται ψυχασθενής κάθε άνθρωπος που θέλει να αποσυρθεί από τα εγκόσμια. Είναι όλοι πεπεισμένοι ότι έχει λάθος, ότι κάτι πάει στραβά. Άσε που όλοι τον θεωρούν άχρηστο. Τι να τις κάνω τις προσευχές, σου λέει. Εδώ στον κόσμο να κάτσεις να βοηθήσεις. Και δεν συνειδητοποιεί κανένας ότι πέρα από κάποιο θείο κάλεσμα -που δεν το γνωρίζω - κάποιοι άνθρωποι θα τρελαθούν και ενδεχομένως θα γίνουν επικίνδυνοι για όλους μας αν παραμείνουν στα εγκόσμια. Ότι η απόσυρση φαντάζει κάποιες στιγμές ως ο μόνος τρόπος για να σωθείς από τη σχιζοφρένεια.
Gretel, τη θεωρώ μια διέλευση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και συγχρόνως εξαιρετικά επικίνδυνη. Αυτό με την προϋποθεση ότι ο Κρόνος στον χάρτη μας είναι σημαντικός, ότι κάνει πολλές σημαντικές όψεις με προσωπικούς πλανήτες, είναι γωνιακός κλπ.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γιατί ξαφνικά και για κάποιο διάστημα καταρρέουν οι άμυνες που έχεις χτίσει γύρω σου για προστασία. Για λίγο έστω, βρίσκεσαι σε διονυσιακή έκσταση και αισθάνεσαι απεριόριστος. Για πρώτη φορά στη ζωή σου αισθάνεσαι τόσο ελεύθερος και συμπλέγματα που σε κυνηγούσαν χρόνια, δαίμονες που σε κυρίευαν και σε καθόριζαν, έχουν ξαφνικά πάψει να ασκούν έλεγχο πάνω σου. Ας πούμε ότι είσαι ένας άνθρωπος πολύ ντροπαλός και συνεσταλμένος, από κείνους που πηγαίνουν στα κέντρα και δεν σηκώνονται ποτέ να χορέψουν π.χ. Γιατί ντρέπεσαι, γιατί πιστεύεις ότι δεν χορεύεις καλά, γιατί θα σε κοιτάνε όλοι και θα γελάνε... Με τον Ποσειδώνα, όλα αυτά απότομα χάνουν τη δύναμή τους. Αισθάνεσαι ότι πετάς. Σηκώνεσαι να χορέψεις και ξαφνικά αδιαφορείς παντελώς για το τι θα πουν οι άλλοι, αισθάνεσαι τέτοια διάθεση, τέτοια έξαψη και λες: "Χριστέ μου, για πρώτη φορά στη ζωή μου, είμαι ευτυχισμένος, ναι!"
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, είναι και μια διέλευση εξαιρετικά επικίνδυνη. Τις άμυνές μας δεν τις χτίσαμε επειδή σηκωθήκαμε μια ωραία πρωία και είπαμε "Δεν βαριέσαι, δεν έχω τι να κάνω, ας χτίσω μερικά τείχη προστασίας" Υπήρχε λόγος που το κάναμε. Μας συνέβησαν πράγματα και θέλαμε να προστατευτούμε, να εξασφαλίσουμε ότι ποτέ πια δεν θα πληγωθούμε κατά τον ίδιο τρόπο. Όταν έρχεται λοιπόν ο άλλος σαν μπουλντόζα και τα γκρεμίζει όλα αυτά, τα οποία - αν και συμπλέγματα που πρέπει να συνειδητοποιηθούν - ως ένα βαθμό είναι απαραίτητα, ξαφνικά μας ξεγυμνώνει και αισθανόμαστε απολύτως εκτεθειμένοι σε οποιαδήποτε περαστική αρνητική ενέργεια.
Fotoula, μη σε τρομάζω, είμαι και λιοντάρι και τα περιγράφω κάπως δραματικά.
Προσωπικά, με τον Ποσειδώνα στον Υδροχόο, πέρασα από τετράγωνο με Κρόνο, σύνοδο με το IC και αντίθεση με Ήλιο ΚΑΙ Σελήνη. Όπως βλέπεις, ακόμα εδώ είμαι...
Καλασπέρα!! Τί σημαίνει πόσο καλά λειτουργεί ο Κρόνος μου? Π.χ ο Κρόνος στον καρκίνο που απ'ό,τι θυμάμαι είναι σε αδυναμία και στον 9ο οίκο που δεν είναι γωνιακός, μπορεί να σημαίνει πως θα δυσκολεύομαι να πάρω τα κρόνια μαθήματα που πρέπει, οπότε θα δημιουργώ στον εαυτό μου πρακτικά προβλήματα?
777, μη με βάζεις να κάνω αξιολογήσεις, θα μπει κάνας Τζόνυ μέσα και ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε!
Per, κι εγώ αυτό δε λέω; Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, δεν είναι μόνο ο Κρόνος δάσκαλος. Απλά είπα ότι η κρόνια λογική έχει κυριαρχήσει στην καθημερινότητά μας, και δικαίως ίσως. Αυτός είναι ο ρυθμιστής της γήινης ζωής. Όμως, επειδή όλοι μας έχουμε Ουρανό, Ποσειδώνα και Πλούτωνα, καλό θα ήταν να τους παίξουμε κι αυτούς λίγο, όσοι από μας δεν τους συμπαθούν...
Και να σκεφτούμε όμως, τι δύναμη πάιρνεις από τον Ποσειδώνα, τον πλανήτη της αδυναμίας κατά τα άλλα... Τι μεγαλειώδης αίσθηση να έχεις προσωρινά νικήσει ό,τι ακριβώς σε περιόριζε! Το κακό είναι ότι μετά θες να το ζεις συνέχεια, χαχαχα!
λολ πετ Μ'ενδιαφέρει πάντως, γιατί λόγω συγκεκριμένων γεγονοτων στη ζωή μου που με έστρεψαν σε συγκεκριμένα ζητήματα που έπρεπε να λύσω, τα κρόνια ζητήματα τα πέρναγα λίγο στο ντούκου και φυσικά τώρα τα πληρώνω. Τον δε κρόνο, δεν τον κατάλαβα καν στην επιστροφή του (παρεπιπτόντως κάνει σύνοδο με αφρο στον 9ο και τρίγωνο με δία στον 4, όπως τρίγωνο και με τον ωροσκόπο-η μόνη "κακή" όψη ειναι τετράγωνο με πλουτωνα στον 11ο), τον κατάλαβα πολύ καλά όμως όταν πάτησε στον λέοντα που ξαφνικά μου φάνηκε πως ξύπνησα σε άλλη πραγματικότητα. απ'τη μια λοιπόν έχω την περιέργεια να δω πώς ταιριάζει η εμπειρία μου μ'αυτό που αποτυπώνεται στον χάρτη μου και από την άλλη πιστεύω πως μόνο όταν αντιμετωπίσεις στα ίσα τα τρωτά σου σημεία, μπορείς να τα αλλάξεις. Αλλά οκ, αν είναι να πλακωθείτε.....
777, μια γενική εκτίμηση θα μπορούσε να ήταν ότι, έχοντας αρκετούς πλανήτες σε Καρκίνο και Λέοντα, δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να συμπαθείς τον Κρόνο. Άρα, ίσως να έχεις την τάση να βλέπεις την αρνητική του πλευρά και μόνο. Στον Ήλιο σου, το κατάλαβες ίσως περισσότερο, όχι μόνο λόγω Ήλιου, αλλά και λόγω γωνίας.
πάντως κι εγώ τον άντρα μου τον γνώρισα το 2003, με Ποσειδώνα, όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων, στη 12η του Υδροχόου δλδ σχεδόν ακριβώς απέναντι από τον Ήλιο μου (11η Λέοντα), κι ακόμη δε θεωρώ ότι ήταν το λάθος άτομο για μένα, το αντίθετο μάλιστα (πλέον δε νομίζω ότι επιδρά Ποσειδώνας πάνω μου). Παρά τα προβλήματά μας.
Αυτό το λέω ως σχόλιο, μη μας διαβάσει ο κόσμος και φοβηθεί, σε περιπτώση που έχει μπει σε κάποια σχέση με διελευση Ποσειδώνα...
Βέβαια εγώ είχα και ακριβή σύνοδο γενέθλιου ήλιου - διελαύνοντα Δία τότε κι ίσως αυτό με έσωσε...
κι ίσως στο μέλλον αλλάξω κι εγώ γνώμη....
σε κάθε περίπτωση , η ερώτηση δεν είχε να κάνει με μένα και τον άντρα μου, δεν έχω τέτοιες αγωνίες...χεχεχε....
θα σας διαβάσω πιο προσεχτικά και θα επανέλθω! καλημέρα σε όλους!
δηλαδή εγώ που έχω Κρόνο στο Ζυγό, "καλό" Κρόνο, γι'αυτό χαζοχαίρομαι ότι τώρα με την επιστροφή θα πατήσω στα πόδια μου και θα γίνω δυνατή, και θα φτύσω και τον κεφτέ από το στόμα που τον έχω 28 χρόνια;;; (έχω ένα θέμα με την ωριμότητα, την αγαπώ και τη θαυμάζω...)
αν τον είχα τον κυρ-Κρόνο στο Λέοντα ή στον Καρκίνο θα με τρόμαζε; ωστόσο, όταν ήταν στο Λέοντα μου 'δωσε και κατάλαβα, είπα "ποτέ ξανά" (κούνια που με κούναγε...)...
άρα, 777, νομίζω ότι με τον Κρόνο δε θα μπορέσουμε ποτέ να συμβιβαστούμε απόλυτα...εκεί ήθελα να καταλήξω...
οπότε τελικά, το αν θα πάρεις τα μαθήματα του Κρόνου ή όχι (ή πόσο εύκολα ή δύσκολα, σε ποιό βαθμό), εξαρτάται από τη θέση του κρόνου, αλλά όχι μόνο ως προς το ζώδιο αλλά και ως προς τον οίκο;
α, έχω και Πλούτο στο 12ο , κι αυτό - λέει ο Sasportas - σου δίνει μια "ευκολία" στο να μετατρέπεις τις δυσκολίες της ζωής σε μαθήματα....(ελεύθερη μετάφραση-απόδοση)
περί διελεύσεων ποσειδώνα...
Όσον αφορά στις ψευδαισθήσεις... Να σου υπενθυμίσω ότι είμαι δηλωμένος φαν (χαχα!) του Ποσειδώνα (κι ας με έχει ταλαιπωρήσει αρκετά), οπότε δεν είμαι και το πλέον αντικειμενικό άτομο για να σου απαντήσει...
Αλλά δεν το καταλαβαίνω. Τι θα πει ψευδαισθήσεις; Δηλαδή ο Ποσειδώνας άλλη δουλειά δεν έχει από το να δουλεύει εμάς; Μας λέει δηλαδή ψέμματα κατά κόρον; Οπότε, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε πότε θα περάσει; Ναι, αλλά μιλάμε για 2-3 χρόνια μες στο νερό.
Πώς τον αντιλαμβάνομαι εγώ... Η κρόνια πραγματικότητα είναι ένα πολύ βαρύ πράγμα, είτε τη γουστάρουμε είτε όχι. Όσο και να μας αρέσει να ζούμε εκεί, κάποια στιγμή θέλουμε να βάλουμε τα πόδια πάνω στο τραπέζι. Ο άνθρωπος είναι σαν το κινητό που τελειώνει η μπαταρία του. Τις περιόδους Ποσειδώνα το σώμα μας, η ψυχή μας, κι εγώ δεν ξέρω τι, μας κρούει τον κώδωνα: "Φόρτισέ με, φόρτισέ με, φόρτισε με..." Δεν αχρηστεύεται το κινητό, μπορώ να μιλήσω αν θέλω, αλλά δεν θα το κουβαλάω πέρα-δώθε μαζί μου, θα το αφήσω στην πρίζα μέχρι να φορτίσει τελείως. Αν το βγάζω από την πρίζα κάθε τρεις και λίγο, δεν θα φορτίσει ποτέ ολοκληρωτικά. Οπότε, τις περιόδους Ποσειδώνα, θέλουμε να κλείσουμε την πόρτα πίσω μας, να κλειδωθούμε μέσα και να πούμε στον έξω κόσμο: "Σε παρακαλώ, άφησέ με να φορτίσω". Ένα άτομο με ισχυρό γενέθλιο Ποσειδώνα έχει ενδεχομένως ανάγκη να το λέει αυτό κάθε μέρα, έστω για κάνα δυο ώρες.
Συνεπώς, αυτές τις περιόδους δεν θέλεις να σκεφτείς τη δόση του δανείου στην τράπεζα, δεν θέλεις να πας στη δουλειά σου να δεις τα ίδια πρόσωπα και να κάνεις τις ίδιες εργασίες, δεν θέλεις να πεις τα ίδια ανούσια πράγματα με τους φίλους σου, δεν θέλεις να κάνεις δίαιτα και να μετράς τις θερμίδες... Γενικότερα δεν θέλεις να κάνεις ο,τιδήποτε που απαιτεί ξόδεμα ενέργειας. Θέλεις να ξαπλώσεις σε ένα κρεβάτι και να βάλεις το χέρι στη πρίζα και να φορτίζεις, να φορτίζεις, να φορτίζεις...
Αυτό όμως δεν θεωρείται υγιής κατάσταση από τον κρόνιο κόσμο. Θα θεωρηθείς προβληματικός, ότι είσαι ένας τεμπέλαρος που δεν θέλει να αναλάβει καμία ευθύνη, ότι είσαι για τα σίδερα κλπ. Δεν μιλάμε όμως για μόνιμη κατάσταση. Μόλις φύγει ο Ποσειδώνας, έχεις γεμίσει ενέργεια και αισθάνεσαι έτοιμος για νέες περιπέτειες. Ο κόσμος βέβαια φοβάται μήπως αυτό αφήσει κάποιο μόνιμο κουσούρι, μη τυχόν και δεν ξανασηκωθείς ποτέ από το κρεβάτι. Σηκώνεσαι, όμως. Εξάλλου, αυτός ο κίνδυνος υπάρχει και με άλλους πλανήτες. Μήπως με τον Πλούτωνα δεν σε πιάνει πανικός ότι δεν θα βγεις ποτέ από το απόλυτο σκοτάδι; Το κλειδί στο κατά πόσον ο Ποσειδώνας θα σου αφήσει "κουσούρι" είναι το πόσο καλά λειτουργεί ο Κρόνος σου.
Η ψευδαίσθηση τώρα... Ας πούμε ότι έχεις μια ισχυρή διέλευση Ποσειδώνα και ερωτεύεσαι. Με το που φεύγει ο Ποσειδώνας, διαπιστώνεις ότι ερωτεύτηκες λάθος άτομο. Είναι έτσι; Ποια είναι η αλήθεια; Η μετέπειτα διαπίστωση ή η αρχική σου εκτίμηση; Ο άνθρωπος αυτός ξαφνικά έχει μόνο ελαττώματα; Προτερήματα δεν έχει; Πότε έκανες σωστή εκτίμηση; Με τον Ποσειδώνα ή με τον Κρόνο;
Απλά, υπό την επήρεια του Ποσειδώνα, εκδηλώνεται μέσα σου η ανάγκη να βιώσεις τον έρωτα στη συμπαντική του μορφή. Ότι δεν είστε δύο κοινοί θνητοί που αποφάσισαν απλά να συμπορευτούν, αλλά δύο Θεοί που επιθυμείτε να μετακομίσετε στον Παράδεισο. Μόλις ικανοποιήσεις αυτή σου την ανάγκη, επιστρέφεις στην παλιά σου κατάσταση, ποιο το κακό; Μήπως με τον Πλούτωνα δεν συμβαίνει το ίδιο; Κοιτάς τον άλλον 2-3 χρόνια μετά και λες: "Μα είναι δυνατόν; Γι'αυτόν τον άνθρωπο έκοβα φλέβες; Πόσο ηλίθιος υπήρξα;"
Το θέμα με τον Ποσειδώνα είναι ότι κανείς δεν μας έχει διδάξει γι'αυτόν. Κανείς δεν τον θεωρεί απαραίτητο, όλοι τον έχουμε για περιττό κι ότι μόνο μας καθυστερεί, αλλά καθόλου δεν μας εξελίσσει. Η κρόνια λογική του χρόνου, με την οποία όλοι έχουμε μεγαλώσει, λέει πως ο χρόνος δεν σταματά ποτέ και προχωρά πολύ γρήγορα. Οπότε πρέπει να δρας, να τρέχεις, να κυνηγάς. Με τον Ποσειδώνα θέλεις να μεταφερθείς στο άχρονο. Να σταματήσεις τα ρολόγια και να πεις, θέλω να κάνω ένα διάλειμμα από τους φρενήρεις ρυθμούς μου, το έχω ανάγκη. Δυστυχώς όμως, δεν μπορείς να πας στη δουλειά σου και να πεις: "κύριε διευθυντά, θα έχω ποσειδώνα για τρία χρόνια, οπότε θα αποσυρθώ στα ιδιαίτερα διαμερίσματά μου. Μη στενοχωριέστε όμως, σε τρία χρόνια θα επανέλθω δριμύτερος!"
Βλεπεις τι γίνεται όταν πάει ένας άνθρωπος να κλειστεί σε μοναστήρι. Πέφτουν όλοι πάνω του και τον θεωρούν τρελό, πως τον ξεγέλασε ο απατεώνας ο ηγούμενος, πως, πως... Δεν μιλάω για την υπόθεση της κας Λιονάκη, δεν την παρακολούθησα καθόλου από κοντά. Αλλά έχει καταντήσει πλέον εκνευριστικό να θεωρείται ψυχασθενής κάθε άνθρωπος που θέλει να αποσυρθεί από τα εγκόσμια. Είναι όλοι πεπεισμένοι ότι έχει λάθος, ότι κάτι πάει στραβά. Άσε που όλοι τον θεωρούν άχρηστο. Τι να τις κάνω τις προσευχές, σου λέει. Εδώ στον κόσμο να κάτσεις να βοηθήσεις. Και δεν συνειδητοποιεί κανένας ότι πέρα από κάποιο θείο κάλεσμα -που δεν το γνωρίζω - κάποιοι άνθρωποι θα τρελαθούν και ενδεχομένως θα γίνουν επικίνδυνοι για όλους μας αν παραμείνουν στα εγκόσμια. Ότι η απόσυρση φαντάζει κάποιες στιγμές ως ο μόνος τρόπος για να σωθείς από τη σχιζοφρένεια.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα γιατί ξαφνικά και για κάποιο διάστημα καταρρέουν οι άμυνες που έχεις χτίσει γύρω σου για προστασία. Για λίγο έστω, βρίσκεσαι σε διονυσιακή έκσταση και αισθάνεσαι απεριόριστος. Για πρώτη φορά στη ζωή σου αισθάνεσαι τόσο ελεύθερος και συμπλέγματα που σε κυνηγούσαν χρόνια, δαίμονες που σε κυρίευαν και σε καθόριζαν, έχουν ξαφνικά πάψει να ασκούν έλεγχο πάνω σου. Ας πούμε ότι είσαι ένας άνθρωπος πολύ ντροπαλός και συνεσταλμένος, από κείνους που πηγαίνουν στα κέντρα και δεν σηκώνονται ποτέ να χορέψουν π.χ. Γιατί ντρέπεσαι, γιατί πιστεύεις ότι δεν χορεύεις καλά, γιατί θα σε κοιτάνε όλοι και θα γελάνε... Με τον Ποσειδώνα, όλα αυτά απότομα χάνουν τη δύναμή τους. Αισθάνεσαι ότι πετάς. Σηκώνεσαι να χορέψεις και ξαφνικά αδιαφορείς παντελώς για το τι θα πουν οι άλλοι, αισθάνεσαι τέτοια διάθεση, τέτοια έξαψη και λες: "Χριστέ μου, για πρώτη φορά στη ζωή μου, είμαι ευτυχισμένος, ναι!"
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, είναι και μια διέλευση εξαιρετικά επικίνδυνη. Τις άμυνές μας δεν τις χτίσαμε επειδή σηκωθήκαμε μια ωραία πρωία και είπαμε "Δεν βαριέσαι, δεν έχω τι να κάνω, ας χτίσω μερικά τείχη προστασίας" Υπήρχε λόγος που το κάναμε. Μας συνέβησαν πράγματα και θέλαμε να προστατευτούμε, να εξασφαλίσουμε ότι ποτέ πια δεν θα πληγωθούμε κατά τον ίδιο τρόπο. Όταν έρχεται λοιπόν ο άλλος σαν μπουλντόζα και τα γκρεμίζει όλα αυτά, τα οποία - αν και συμπλέγματα που πρέπει να συνειδητοποιηθούν - ως ένα βαθμό είναι απαραίτητα, ξαφνικά μας ξεγυμνώνει και αισθανόμαστε απολύτως εκτεθειμένοι σε οποιαδήποτε περαστική αρνητική ενέργεια.
Προσωπικά, με τον Ποσειδώνα στον Υδροχόο, πέρασα από τετράγωνο με Κρόνο, σύνοδο με το IC και αντίθεση με Ήλιο ΚΑΙ Σελήνη. Όπως βλέπεις, ακόμα εδώ είμαι...
apla, exw dilimma na gkremisw i na kratisw tous toixous...
o kosmos mou kaigetai
apla ti fasi sizitaw... xerw ki egw exw perasei kai xeirotera s auti ti zwi
Per, κι εγώ αυτό δε λέω; Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, δεν είναι μόνο ο Κρόνος δάσκαλος. Απλά είπα ότι η κρόνια λογική έχει κυριαρχήσει στην καθημερινότητά μας, και δικαίως ίσως. Αυτός είναι ο ρυθμιστής της γήινης ζωής. Όμως, επειδή όλοι μας έχουμε Ουρανό, Ποσειδώνα και Πλούτωνα, καλό θα ήταν να τους παίξουμε κι αυτούς λίγο, όσοι από μας δεν τους συμπαθούν...
Αυτό το λέω ως σχόλιο, μη μας διαβάσει ο κόσμος και φοβηθεί, σε περιπτώση που έχει μπει σε κάποια σχέση με διελευση Ποσειδώνα...
Βέβαια εγώ είχα και ακριβή σύνοδο γενέθλιου ήλιου - διελαύνοντα Δία τότε κι ίσως αυτό με έσωσε...
κι ίσως στο μέλλον αλλάξω κι εγώ γνώμη....
σε κάθε περίπτωση , η ερώτηση δεν είχε να κάνει με μένα και τον άντρα μου, δεν έχω τέτοιες αγωνίες...χεχεχε....
θα σας διαβάσω πιο προσεχτικά και θα επανέλθω! καλημέρα σε όλους!
αν τον είχα τον κυρ-Κρόνο στο Λέοντα ή στον Καρκίνο θα με τρόμαζε; ωστόσο, όταν ήταν στο Λέοντα μου 'δωσε και κατάλαβα, είπα "ποτέ ξανά" (κούνια που με κούναγε...)...
άρα, 777, νομίζω ότι με τον Κρόνο δε θα μπορέσουμε ποτέ να συμβιβαστούμε απόλυτα...εκεί ήθελα να καταλήξω...
οπότε τελικά, το αν θα πάρεις τα μαθήματα του Κρόνου ή όχι (ή πόσο εύκολα ή δύσκολα, σε ποιό βαθμό), εξαρτάται από τη θέση του κρόνου, αλλά όχι μόνο ως προς το ζώδιο αλλά και ως προς τον οίκο;
ούτε εγώ τον έχω σε γωνιακό....
ίσως να ήταν λάθος επιλογή λέξης η ψευδαίσθηση...
όσο για την κατάσταση που περιγράφει ο περεντουρ, να γυρνάς στην πόλη κτλ κτλ, κι εγώ το'χω αυτό κι ας μην είμαι παιδί του ποσειδώνα...(νομίζω)...
μεγάλες τάσεις φυγής...το απέδιδα στο σκορπιό ωροσκόπο πάντα...χωρίς ιδιαίτερη άποψη...
πολύ "κρόνιο" ακούγεται κι αυτό...