Ρε παιδιά, βοήθεια!
Μπαίνω στο site εδώ και χρόνια, μολονότι έγινα μέλος πολύ πρόσφατα...
Και είμαι σε τέλμα, κι αισθάνομαι σα ... λιοντάρι στο κλουβί του (!) και... ζητάω βοήθεια!
Είχα γνωρίσει κάποιον μέσω της δουλειάς (typical... γεννημένη 26.07.68 , 07.45, συνήθως βαδίζω εκ του ασφαλούς και περιμένω να με βρουν αυτοί που βρίσκω, γιατί είναι και το ζώδιο , παρά τους πλανήτες στο 12ο, Ηλιο Σεληνη Αφροδιτη ) και για πρώτη φορά στη ζωή μου - κι είμαι ηδη 41- έκανα σχέση (έτσι νόμιζα) με κάποιον που μου ταίριαζε και με συμπλήρωνε απίστευτα (09.06.69, 13.45).
Υπεύθυνος,λίγα λόγια αλλά με περιεχόμενο (δεν τα πάω καλά με τα πολλά παχιά λόγια), σταθερός,συνεπής, ευαίσθητος, παρόμοιες καταβολές και παρόμοιες αντιδράσεις στο παρελθόν σε προωπικές οικογενειακες και επαγγελματικές συνθήκες,...  που εψαχνε όχι για "σχέση" αλλά για σύντροφο, για να περάσει μαζί της το υπόλοιπο της ζωής του...  
Περάσαμε πολύ καλά, τουλάχιστον εγώ το νόμιζα (!), για 3μισυ χρόνια, τα 2μισυ σε "σχέση", ως  το δεύτερο εξάμηνο του 2009, και ξαφνικά, παραμονές των γενεθλίων του (06/06) αποφασίζω, για μια και μοναδική φορά , να κανονίσω να φύγω με την κολλητή μου για εξωτερικό, (αφού το 3ήμερο του Αγίου Πνεύματος, μέχρι 2 βδομάδες πριν, δεν ήξερε τί θα κάναμε, κι αφού το αντίστοιχο 3ήμερο της Πρωτομαγιάς αποφάσισε να φύγει με τον κολλητό του (κι εγώ το πέρασα μόνη μου γιατί περίμενα μέχρι τελευταία στιγμή...)

Και μετά προέκυψε μια "παρέα απ τα παλιά " με την οποία άνετα μου είπε πως πέρασε το τριήμερο του Αγίου Πνέυματος (4 κοπέλες),  ο γάμος της κολλητής μου στην Κρήτη 22/8, στον οποίο δε θέλησε να έρθει, για άλλους λόγους όπως είπε, προσπάθεια να το συζητήσω,απ τις οποίες όμως, δεν έβγαινε να υπάρχει "προβλημα" , η τελευταία, θερμότατη, συνάντηση 4/10, ανημερα των εκλογών, και μετα.... άφαντος.
Και -σε συνέχεια προσπάθειάς μου για επικοινωνία- την 29/10 μου ανακοίνωσε, τηλεφωνικά, πως μάλλον θέλουμε άλλα πράγματα. Κι όταν του ειπα πως αυτό καταλαβαίνω πως σημαίνει πως δεν θέλει ούτε τηλεφωνικα να επικοινωνώ πια μαζί του, νευρίασε λέγοντάς μου πως θέλω να βάζω σε όλα όρια.
Περίμενα... και περίμενα...
Πέρασα για πρώτη φορά από τη γνωριμία μας, μόνη Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, περιμένοντας πως τουλάχιστον με την ευκαιρία των γιορτών θα έδινε έστω και τηλεφωνικά το παρόν. Τίποτα.
7/01 , με αφορμή τη γιορτή του δοκίμασα να τον βω στο τηλέφωνο , αλλά ... μιλούσε. Του έστειλα λοιπόν μήνυμα για Χρόνια πολλά, νομίζοντας πως τουλάχιστον δίνω ένα στίγμα πως θα θελα να ξαναέχουμε επαφή. Τίποτε.
Και πάω να ΣΚΑΣΩ!!!.
 Ξέρω πως , έξω απ το χορό , θα μου πείτε πως πρέπει να καταλάβω πως δεν θέλει, αλλά... ΑΡΝΟΥΜΑΙ να δεχτώ πως έτσι εύκολα έχασα ό,τι νόμιζα πως είχαμε. Και ως εγωίστρια Λέων ΑΡΝΟΥΜΑΙ να δεχτώ πως κάποιος τον οποίο εμπιστεύτηκα και θεωρούσα τουλάχιστον υπεύθυνο και σοβαρό, αρνήθηκε να μου πει ο,τιδήποτε κατάμουτρα, και προτίμησε μια  λιτή τηλεφωνική ανακοίνωση. Θέλω να του προτείνω να ξαναβρεθούμε, νομίζοντας πως τώρα απ τις 15 και μετά, υπάρχουν πιθανότητες.
Εσείς που τα διαβάζετε πιο έμπειρα και πιο αντικειμενικά, νομίζετε πως αξιζει τον κόπο; και υπάρχουν πιθανότητες να ανακτήσω ουσιαστικη επικοινωνια; Και, τελικά, έπεσα τόσο πολύ έξω νομίζοντας πως ήμασταν δυο μισά; (Εντάξει, πολύ μελό το τελευταίο, αλλά έτσι νιώθω...)