panta pisteua kai pisteuo pos ola osa kanoume ola osa leme...exoun ameso antyktipo kai epistrofi se emas.....isos kapoies fores diaferei o xronos tis epistrofis kai isos ekei xanoume gia ligo tin pisti mas...se emas sto 8eo... alla panta ma panta yparxei epistrofi. kai oso argei i epistrofi toso tokizete..kai an einai gia to kalo pou exoume kanei tote einai pros ofelos mas giati i epistrofi pou 8a paroume 8a einai megaliteri apo ayti pou dosame.. to idio isxyi kai gia adiko-kako....mono pou ekei ta pragmata me ton "tokimso" ginonte diskola....!!! den einai logia ayta pou sou leo einai empireies zois pou tis exo zeisi kai me ekanan "sofotero"
επικυρώνω τις εμπειρίες του melaxrinos και με τις δικές μου. Κι η νέμεση κι η θεία δικη υπάρχουν και λειτουργούν αλλά λειτουργουν αενάως κι αιωνίως πέρα απο τους χρονικούς περιορισμους της δικής μας συντομης ζωής. Γι' αυτό κι εμείς νομίζουμε ότι αργεί ή δεν λειτουργεί ενώ εκείνη δρα πάντα στον πρεποντα χρόνο. Νομίζω ότι η άσκηση στην υπομονή και την επιμονή εχουν εκλείψει στη δική μας εποχή ενώ ειναι απαραίτητες. Κι η μελετη της φιλοσοφίας στις ήρεμες στιγμές μπορεί να αποδειχτεί καλό στηριγμα για να μην καταρρεύσουμε στις δυσκολίες.
diotima νομίζω πως κάνεις το κλασικό λάθος των καλών ανθρωπων που περιμένουν να το εισπράξουν από εκεί που το εδωσαν. Η καλοσύνη πάντα επιστρεφει αλλά όχι απο την ίδια πηγή στην οποια δώσαμε ούτε από εκεί που εμείς θα θέλαμε. Ματια κι αυτιά ανοιχτά για να δεις από που έρχεται και να την εισπράξεις. Γιατί έρχεται απλά εσύ κοιτάς αλλού γι' αυτό βλεπεις μόνο τη βαρβαρότητα. Εξάλλου εμείς την καλοσυνη μας δεν την πουλάμε για να εισπραξουμε το αντίτιμο από εκεί που τη δώσαμε έτσι δεν είναι; Απλά η αχαριστία πονάει το ξέρω όμως αυτό δεν σημαίνει οτι εμείς πρέπει να πάψουμε να δίνουμε.
"Επειδή το τυχαίο δύο τρόπους έχεις να τ αντιμετωπίσεις. Ή το δέχεσαι όπως είναι, όπως σου το φυσά ο αέρας και του δίνεις μια θέση σταθερή και ακλόνητη στο γεωμετρημένο σύνολο των αντιλήψεων σου για τα επιστητά- ή το αφήνεις να αλλοιώνει τη μοίρα σου κ με τις σχιζοειδείς μετατοπίσεις του να σε μεταβάλλει σε αντίγραφο εξπρεσσιονιστικό της μορφής σου." Ο. ΕΛΎΤΗΣ
Η piggy137 με κάλυψε πλήρως! Ηθελα απλά να προσθέσω ότι όταν λέω '' σοδειά εκπλήξεων '' εννοώ ότι θα πάρεις ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι όταν δίνεις με καλοσύνη που μπορεί όμως να μην είναι ίδιο με αυτό που δίνεις.Να είναι ΕΚΠΛΗΞΗ.Μπορεί να δώσεις αγάπη και να εισπράξεις ΥΓΕΙΑ, εκτίμηση, φιλία, καλοτυχία σε κάποιους τομείς, χρήματα, τίτλους , ευκαιρίες ή ακόμη και αγάπη.Η γιαγιά μου η θεοσεβούμενη έλεγε όσο δίνεις τόσο ο Θεός σου δίνει!.
diotima και Yperexios ΚΑΙ ΠΟΙΟς δεν εισέπραξε κάποιες στιγμές στην ζωή βαρβαρότητα? Ολοι μας περάσαμε περνάμε ή θα περάσουμε δυσκολίες.Μέσα στην ζωή είναι και αυτά.Γι αυτό λέμε ότι η ζωή είναι ένας αένανος αγώνας με καλούς και κακούς με νίκες και ήττες με πολιορκητές και πολιορκημένους.Αυτό δεν είναι όμως κανόνας, απλά συμβαίνει ΚΑΙ αυτό.
Θα σας κουράσω αλλά να σας διηγηθώ μια ιστορία που θα σας γεμίσει ελπίδα για το αύριο και θα συνεχίσετε ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ με καλοσύνη γιατί είναι σίγουρο ότι θα έχει εφαρμογή ο '' νευτώνιος νόμος ''.
Κάποτε λοιπόν ένας φτωχός αγρότης στην Σκωτία ενώ δούλευε άκουσε κάποιον να φωνάζει ΒΟΗΘΕΙΑ από τον κοντινό βάλτο.Ετρεξε και με αυταπάρνηση έσωσε ένα παιδί που είχε παγιδευτεί στις λάσπες του βάλτου.Την επόμενη ο πατέρας του παιδιού ένας ζάμπλουτος κύριος επισκέφτηκε τον αγρότη για να τον ευχαριστήσει και να του προσφέρει μια αμοιβή για το καλό που του έκανε.Ο αγρότης φιλότιμος και ΑΝΘΡΩΠΟΣ αρνήθηκε το οποιοδήποτε τίμημα.
Οταν έφτασε στην εξώπορτα ο ζάμπλουτος φεύγοντας είδε ένα μικρό αγόρι σχεδόν στην ηλικία του δικού του να διαβάζει.Απευθυνόμενος στον αγρότη τον ρώτησε αν είναι γιος του και ο αγρότης το επιβεβαίωσε.
Τότε, του λέει ο ζάμπλουτος θα μου επιτρέψεις να κάνω ένα δώρο στον γιο σου.Να φοιτήσει σ ένα πολύ καλό σχολείο , στο ίδιο που φοιτά και ο γιος μου.Ο φτωχός αγρότης δέχτηκε και ο γιος του φοίτησε στα καλυτερα σχολεία της χώρας του, τελείωσε την Ιατρική και έγινε ένας πασίγνωστος επιστήμονας ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ.
Ο γιος του ζάμπλουτου αριστοκράτη επίσης έγινε ένας σπουδαίος άντρας που κάποτε όμως αρρώστησε βαριά από πνευμονία και σώθηκε χάριν στην πενικιλίνη που είχε ανακαλύψει ο Φλέμινγκ.
Ο γιος του ζάμπλουτου ήταν ο Ουίστον Τσώρτσιλ.
Εν κατακλείδει όπως έλεγε και η γιαγιά η σοφή....ο Θεός( ο Βούδας ο Αλλάχ η Φύση, το ΣΥΜΠΑΝ πες τε το όπως θέλετε) μπορεί να αργεί αλλά ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙ..
TIGRINA...ετσι τοσο απλα ομορφη ειναι η ζωη...
Δωσε...μονο να δινεις...δωσε ακομα κι αν νομιζεις οτι δεν εχεις...
Αυτο που εχω καταλαβει εγω με την ελλαχιστη μου εμπειρια πανω
σε αυτον τον πλανητη....
ειναι οτι γεματος νιωθω οταν δινω...
οταν ειμαι σε διαθεση ''θελω να παρω''' ειμαι κενος....
Και δεν μου φταιει κανεις για το κενο μου...
Ολα τελικα ολα...ολα τελικα ξαναγυρναν σε εμας...
http://www.youtube.com/watch?v=jOSjo_vbiWw
diotima και Yperexios ΚΑΙ ΠΟΙΟς δεν εισέπραξε κάποιες στιγμές στην ζωή βαρβαρότητα? Ολοι μας περάσαμε περνάμε ή θα περάσουμε δυσκολίες.Μέσα στην ζωή είναι και αυτά.Γι αυτό λέμε ότι η ζωή είναι ένας αένανος αγώνας με καλούς και κακούς με νίκες και ήττες με πολιορκητές και πολιορκημένους.Αυτό δεν είναι όμως κανόνας, απλά συμβαίνει ΚΑΙ αυτό.
Θα σας κουράσω αλλά να σας διηγηθώ μια ιστορία που θα σας γεμίσει ελπίδα για το αύριο και θα συνεχίσετε ΝΑ ΔΙΝΕΤΕ με καλοσύνη γιατί είναι σίγουρο ότι θα έχει εφαρμογή ο '' νευτώνιος νόμος ''.
Κάποτε λοιπόν ένας φτωχός αγρότης στην Σκωτία ενώ δούλευε άκουσε κάποιον να φωνάζει ΒΟΗΘΕΙΑ από τον κοντινό βάλτο.Ετρεξε και με αυταπάρνηση έσωσε ένα παιδί που είχε παγιδευτεί στις λάσπες του βάλτου.Την επόμενη ο πατέρας του παιδιού ένας ζάμπλουτος κύριος επισκέφτηκε τον αγρότη για να τον ευχαριστήσει και να του προσφέρει μια αμοιβή για το καλό που του έκανε.Ο αγρότης φιλότιμος και ΑΝΘΡΩΠΟΣ αρνήθηκε το οποιοδήποτε τίμημα.
Οταν έφτασε στην εξώπορτα ο ζάμπλουτος φεύγοντας είδε ένα μικρό αγόρι σχεδόν στην ηλικία του δικού του να διαβάζει.Απευθυνόμενος στον αγρότη τον ρώτησε αν είναι γιος του και ο αγρότης το επιβεβαίωσε.
Τότε, του λέει ο ζάμπλουτος θα μου επιτρέψεις να κάνω ένα δώρο στον γιο σου.Να φοιτήσει σ ένα πολύ καλό σχολείο , στο ίδιο που φοιτά και ο γιος μου.Ο φτωχός αγρότης δέχτηκε και ο γιος του φοίτησε στα καλυτερα σχολεία της χώρας του, τελείωσε την Ιατρική και έγινε ένας πασίγνωστος επιστήμονας ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ.
Ο γιος του ζάμπλουτου αριστοκράτη επίσης έγινε ένας σπουδαίος άντρας που κάποτε όμως αρρώστησε βαριά από πνευμονία και σώθηκε χάριν στην πενικιλίνη που είχε ανακαλύψει ο Φλέμινγκ.
Ο γιος του ζάμπλουτου ήταν ο Ουίστον Τσώρτσιλ.
Εν κατακλείδει όπως έλεγε και η γιαγιά η σοφή....ο Θεός( ο Βούδας ο Αλλάχ η Φύση, το ΣΥΜΠΑΝ πες τε το όπως θέλετε) μπορεί να αργεί αλλά ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΕΙ..
Δωσε...μονο να δινεις...δωσε ακομα κι αν νομιζεις οτι δεν εχεις...
Αυτο που εχω καταλαβει εγω με την ελλαχιστη μου εμπειρια πανω
σε αυτον τον πλανητη....
ειναι οτι γεματος νιωθω οταν δινω...
οταν ειμαι σε διαθεση ''θελω να παρω''' ειμαι κενος....
Και δεν μου φταιει κανεις για το κενο μου...