Για να συζητήσω με τα άλλα λιοντάρια ένα θεματάκι.....

Τον τελευταίο χρόνο ζω ένα περίεργο, ως αγριευτικό φαινόμενο.... Όποιος άνθρωπος μου κινεί το ενδιαφέρον είναι Δίδυμος. Μετά το 5ο κρούσμα έχω αρχίσει κι ανησυχώ. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ η έλξη είναι πολύ μεγάλη και σε όλα τα επίπεδα είναι αδύνατο να χτίσω ένα είδος σχέσης - οποιοδήποτε είδος σχέσης - με αυτούς τους ανθρώπους. Αισθάνομαι σαν το άλογο που κυνηγάει το καρότο ενώ το καρότο είναι σταθερά σε απόσταση δύο μέτρων. Ποτέ δεν εξαφανίζεται. Φροντίζει να παραμένει  σε οπτική επαφή και να δημιουργεί ατμόσφαιρα προσδοκιών που ποτέ δεν δείχνει ενδιαφέρον να εκπληρώσει. Στο τέλος εννοείται ότι αυτή η κατάσταση με κουράζει, παίρνω τις αποστάσεις μου, μόνο και μόνο για συγκρουστώ με τον επόμενο Δίδυμο.

Έχει βρεθεί ποτέ κανείς άλλος σε παρόμοια κατάσταση ή είναι προσωπική μου παράνοια????  Και το σημαντικότερο: πώς βγαίνει κανείς από αυτό το καρουσέλ? Μια ιδέα που σκέφτομαι είναι απλά ότι κάτι βαθύτερο μέσα μου μού λέει να εγκαταλέιψω τη δομημένη σταθερότητα που πάντα επιδιώκα και να ενστερνιστώ το χάος που πρεσβεύουν οι Δίδυμοι......Scaryyyyyy