Σημαντικότατο Πρόσωπο ή μάλλον σημαντικότατη Μούρη ζήτησε μετά το θάνατό του να πεταχτούν οι στάχτες του σε ένα υπόνομο...
(Ετοιμάζονται επανεκδόσεις των σημαντικότερων έργων του- ευτυχώς)
Γνησιος Ανθρωπος αιρετικος κ ασυμβιβαστος...
Υπαρχει αυτο το μικρο αφιερωμα οπου δειχνει αυτο ακριβως...
Οι σταχτες του στον υπονομο..
Οι διωξεις του...Οι φυλακισεις...Η αυτοεξορια...
αυτός ηταν αιρετικός..( με την καλη την έννοια)
και μεις αναλωνόμαστε με την αιρετικότητα και το μη συμβιβασμό των άλλων
, την εξαίρουμε και την λιμπιζόμαστε απο μακριά, σαν γκόμενα που δε θα
πηδήσουμε ποτέ,
η ακόμα καλύτερα σαν αγάμητη 40αρα που διαβάζει άρλεκιν,
γιατί έχει να πηδηθεί όπως θέλει καμια δεκαπενταετία αν ποτέ είχε..
οι φυλακίσεις , οι στάχτες και η αυτοεξορίες αλλονών δεν με συνεπαίρνουν πια,
όχι γιατί έχει πέσει Κρόνος πάνω μου,αλλα επειδή δεν είναι δικές μου.
είναι αληθινά πολύ όμορφο κάτι όταν δεν είναι δικό σου.
Εστιάζομαι σε μένα.Μαρέσω; Αλλιώς έχω κάνει κρεπάλες ατέλοιωτες με τη
μεταλαβιά άλλου.Εικονικά κιόλας.Σαν αυνανισμός απέναντι στη τσόντα που
παίζει το pc.
Σημέιο της κουλτούρας μας..και της νεο-ελληνικότητας μας.
υγ:Mε κλανιές δεν βάφεις αυγά.
υγ:Mε κλανιές δεν βάφεις αυγά.
κατι ακομα ,
κατα την απώθηση συμφωνα με την ψυχολογια μια γυναίκα βλέπει συνεχώς
πέη στον ύπνο της , η μπανάνες κτλ γιατι στον ξύπνιος της είναι
αναφρόδιτη.
επισης ο δάσκαλος κάνει λάθος..
.. γιατί η μπουρζουαζια χρησιμοποίησε και
χρησιμοποιει της κοινωνικες μειονότητες (ολους οσους αναφέρει )γιατι
αυτο εξυπηρετεί τη θέση και τη δυναμική της.Αρα ο δάσκαλος αγαπά ότι
δουλεύει για το σύστημα.Ο χασικλης , το πρεζακι ο κακατρεγμένος είναι
άνθρωπος με ελαττώματα και παρόλα αυτά δεν βρήκε φροντίδα για λόγους
αδιαφορίας που ισοδυναμούν με λόγους κεφαλαίου και ισχυροποίησης
κοινωνικο- οικονομικών τάξεων.(Το χειρότερο δεν ειναι να σε μισούν αλλα
να μην ασχολούνται καθόλου μαζί σου)Πρεζάκια υπάρχουν πολλά.Εχει και
στην Εκάλη μερικά με κότερα.Αλλα μάλλον ο δάσκαλος μιλάει για τα
πρεζάκια στην πλατεία βάθης που ζητιανεύουν σεντς για δόση. Αυτα τα
θεωρεί αντιστιασιακούς , τρομάρα του.Ενα ματσο επιδερμίδα κακοφορμισμένο
πάνω σε άνθρωπινο σκελετό.
η ελλάδα δεν θα πρεπε να τον κούραζε, θα πρεπε να τον πονά.Ειναι τελείως
διαφοπρετικά πράγματα αν και στις δύο περιπτώσεις βλέπεις τον εαυτό σου
μέσα απο εκείνη.
ekane (ayto)kritiki ayti ti fora kai itan polu eustoxi!
kai i (emmesi) protasi pou ekane itan na eimaste Petropouloi kathe mera se kathe ekfansi tos zwis mas..kai oxi na arkoumaste aplws na thaumazoume tou allou to Ouranio..
Αυτο το προσυπογραφω... sorry κι ολας δεν το καταλαβα ετσι..
Εννοειται οτι εμεις πρεπει να δημιουργησουμε την δικια μας πορεια
οποια και να ειναι αυτη...
απλως μερικοι ανθρωποι μου δινουν εμπνευση...
Ειμαι λιγο ευαισθητος με ανθρωπους σαν τον Πετροπουλο...Απο τους λιγους που θαυμαζω..
Ειμαι λιγο ευαισθητος με ανθρωπους σαν τον Πετροπουλο...Απο τους λιγους που θαυμαζω..
Oso gia sena Pyr, re file min xehnas panw stin kritiki sou, na dineis kai to credit ston anthrwpo gia to pote ta egrapse..kai pws itan tote i koini gnwmi..
p.x. simera, o pio trendolaikos foititis tou A etous, katalavainei to theatro twn panepistimiakwn. exoun xegymnwthei sta matia mas kai den mas peithoun giati apodeixtike me ton kaoro oti syntirousan kai syntiroun to sytstima ayto, apo ousiastiki deilia ki as to paizoun epanastates logioi eniote.
Enw ypothetw oti tote pou ta egrapse ola ayta o petropoulos, den eixe apodeixtei i anikanotita tous akoma..ara to vathmo ayto tis dioratikotitas den mporeis na min tou ton xariseis.
to idio applicable kai gia ta prezakia tis ekalis.
emfanistikan kapou ekei sta 90s tha mporouses na peis
αυτος ειναι και ο λογος Bru που δεν θα επρεπε να σε εμπνεει..νομιζω τα ηξερες ολα αυτα που λεει πριν τα εκφρασει. Κι ο λογος που μας συμπληρωνουν με αυτον τον τροπο ειναι γιατι ακομα δεν τα ενσωματωσαμε..οπως δεν το εκανε κι ο ιδιος πιστευω..
O Πετροπουλος ειναι λαογραφος...Δεν ειναι επαναστατης απλως συνειδητοποιημενος ειναι.
Απλως Pyrodohe χρειαζομαι που κ που καποιους να μου υπενθυμιζουν
οτι ειμαι στο σωστο το δρομο... Και αυτοι πλεον ειναι ελαχιστοι..
Δεν μου αποκαλυψε καποια μεγιστη αληθεια..
Αλλα εχω αναγκη μεσα σε αυτη την ηλιθια καθημερηνοτητα να θυμαμαι
ποιος ειμαι τι ξερω τι θα κανω...
Nai Pyrodoxe den itan epanastatis.
Syneiditopoiimenos opws leei o Bru.
Alla einai 2 level panw apo mena (kai allous)
Egw to kosmiko mou suxtyrisma to xespaw sto net, stis kouventes me filous, otan vlepw Autia stin tv..
Sto proedro tis etairias pou leei kati anatrixiastika anekdota kai ekfereis fasistikotates antilispseis gia ta ergasiaka, nai den ton glyfw, nai den gelaw san avlikos.
Alla den ton suxtyrizw anoixta ton papara!
Ki to lotto na kerdiza kai na mporousa na agorasw oli tin etairia, den tha ton suxturiza ton malaka. Gia na ta exw kala me tin mpourzouazia profanws-giati o aris mou einai sous ixthues kai eimai kota, den xerw.
Koinws egw den ton thavmazw ton typo.Ton zilevw.
Kai thamvazw to oti ton zilevw.
συνειδητοποιημενοι μπορουμε να ειμαστε ολοι,
δεν ξερω κατα ποσο ομως μπερδευουμε συνειδητοποιηση με διανοητική
αφαιρετικότητα και ξεχνάμε το πολυτιμότερο στάδιο της συνειδητοποίησης,
την ψυχική ενσωμάτωση, κοινώς την συμπόνια.Καποιος που λέει πως τον
κουραζει μια κατασταση, η οψη της, η ενεργεια της, η αυρα της ειναι
καποιος που οπισθοδρομει απο το τελευταιο αυτο σταδιο γιατί ενεχει
μεσα του τασεις γιαυτο.(ποιος δεν τις εχει αλλωστε..) Διαζωρίζει εαυτόν,
γιατι πόνος είναι μεγάλος.Ποιος είπε πως η επαναστατες ή η
συνειδητοποίηση πραγματων(που ξερουμε κι εσεις κι εγω ) αποτρέπει
καποιον απο το να είναι πειθαρχημένος; Απείθαρχος η αντιστασιακός;
Λιπόψυχος;Δεν εχει σημασια..
Ολους θα μας αρεσε να μη ζουμε τη ζωη που ζουμε.Ο ενας θα ηθελε να φυγει
στην Μπανγκογκ, αλλος εχει γουστα για Βιεννη,αλλος για Τζαμαικα, αλλος
θελει μια ζωη με σανδιναβικό σπίτι ,αλλος κάτι αλλο. Ο Πετρόπουλος ζουσε
μακριά απο την ελλάδα.Θεωρει τους κατατρεγμένους καρπαζοεισπράκτορες , η
συμπόνια του δεν ειναι τόσο μεγάλη ,φτάνει ως εκει ωστε να μην τους
ενσωματώσει, αλλιώς θα έβλεπε πως δεν ειναι καθόλου
καρπαζοεισπράκτορες.Ολοι μας είμαστε κατα καποιον τρόπο τέτοιοι, αν το
εννοεί έτσι.
Η τεφρα του θελει να πέσει στους υπονόμους.Με τα θάνατον , ετσι οπως ο
μεσος νους αντιλαμβάνεται το θάνατο, ως μη υπαρξη, ως μη σωμα, ως μη
νοηση , ως μη συνειδηση.
Αλλη μια πράξη λιποψυχία, ντυμένη απο εξιδανίκευση.Αλλωστε τι με νοιάζει
αν η στάχτη μου ειναι στον υπόνομο οταν δεν θα υπάρχω;Αλλα η ελλαδα με
κουράζει, δεν ειναι τοπος να ζω, να επισκέφτομαι, σαν να βλεπεις ρε
παιδί μου ξεχασμένους συγγενείς,φτωχοσυγγενείς που ποτε δεν εφτασαν το
δικο σου διανοητικό επίπεδο αλλα και μονο η υπαρξη τους σου θυμιζει
εσενα, το παρελθον σου και ενα ειδος μελλον μεσω απο τις παντα δυνατες
γονεικες καταβολές σου.Η ελλαδα λοιπον με κουράζει, ακομα κι αν αλλαζε
λιγο για μενα θα ταν η ιδια.Ειναι θεμα αρχης.
Ομως η ελλαδα για να αλλαξει χρειαζεται Πετροπουλους να ..δινουν το αιμα τους.Κι οχι το φλεμμα τους.
Κι ο Νιτσε διαχωρισε εαυτον απο μαζα.Αναποφευκτα ευφυης για την εποχη
του απο το μεσο ορο.Ο Υπερανθρωπος του ομως ειναι μια νευρωση.Ειναι αυτο
που φανταστηκε για τον εαυτο του και διαχωριστηκε απο το ολον. Αν
πραγματα πιστευε οσα πιστευε και παραλληλα ειχε υπομονη θα γινοταν μια
αλλαγη για τη μαζα.Μιλαει για τον ερωτα, για το θανατο μεσα απο ενα
υπερεγω.Το υπερεγω αυτο ομως εχει εξιδανικευσεις καθως σκοτωσε οχι το
Θεο, με το " ο θεος πεθανε" αλλα οποιονδηποτε θεο ποτε υπήρξε.Ο Γιουνγκ
μετεπειτα θα πει πως χωρις μια αισθηση θείου ο ανθρωπος μοιάζει καραβι
ακυβερνητο.Οχι γιατι ειναι θρησκόληπτο αλλα γιατι αποδομούνται αρχέτυπα
που θέλοντας και μη μας απαρτιζουν.After all μια αισθηση θεου(οπως θελει
ο καθενας) και μια αίσθηση πατέρα θέλουμε όλοι.Ακόμα κι αυτοί που
φωνάζουμε για την απόλυτη αποδόμηση αυτών,στην ουσία κλαίμε σαν σκύλος
που έχει κόψει το ποδάρι του στο τρένο .Θελουμε μια μορφή αυτών στα
μέτρα μας και στον εγωισμό μας.
Ο νιτσε πεθαίνει τρελός.Αναφωνεί πράγματα που η ευφυια του δεν αντιπροσωπευει.
"Ειμαι ο μεγαλος Φρειδερικος ο 4ος!" ,άλλωτε " προσκυνήστε τον Κάιζερ.."
Ο ευφυής Νίτσε, ενας ιονισμένος άνθρωπος πεθαίνει ανολοκλήρωτος, η
νέυρωση εφερε την αρρώστια και πήρε τη ζωή του στερώντας του το
τελευταίο σκαλοπάτι της γκίζας.Εκεί που ζεί ο μεγαλος οφθαλμός.Που τα
αγκαλιάζει όλα.Και λεει, "εν την οικια του πατρός μου πολλές μονές έσιν"
Οτι πολυ πόθησε ο Νιτσε δεν το βρήκε ποτέ.Τι πόθησε;Οχι τον
υπεράνθρωπο.Ο Υπεράνθρωπος ηταν ενα άσχημο προκάλλυμα για τη μέθεξη του
θεού.Την αναγέννηση μέσα απο την ατομικότητα στο όλον.Ο Νιτσε σκότωσε το
θεό.Ο θεός σκότωσε εν τελη το Νίτσε.
Προφητική η ιακχή των μαθητών του όταν φώναξαν " Οχι ο Θεός!Ο Νίτσε είναι νεκρός!"
Σε αντίθεση με τα ρητά του Νίτσε θα παραθέσω κατι απλο ενος δικού μας,του Ρίτσου, απο τη σονάτα:
"Το ξέρω πως καθένας μοναχος πορεύεται στον ερωτα, μοναχος στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Αφησε με ναρθω μαζί σου."
με αυτή τη λογική όλοι μας είμαστε καρπαζοεισπρακτορες.Ενας δαιμονας και ενας άγγελος μαχονται για το σπαθι που κουβαλαμε και οι φωνες του μοιάζουν απίστευτα.Ειμαστε ανωνυμοι, μπορούμε να ζούμε μεσα στον κόσμο,να ειμαστε συνειδητοποιημένοι ,να μην ειμαστε αποσχισμένοι, ο κόσμος καλυτερα να μας πονά γιατι ειναι ενεργητικό συναίσθημα αυτο, αν μας κουράζει και βρισκόμαστε καπου ωστε να ειμαστε ξεκουραστοι ειμαστε παθητικοί.Δεν ειναι η ανία που μας κάνει άτλαντες αλλα το βάρος.Ο πόνος.Είμαστε άτλαντες. Ξερουμε πως η κολαση ο παραδεισος του ειναι εδω και μονο εδω.Δεν ειναι ανάγκη να είμαστε αποσχισμένοι.Μπορούμε να σκεφτόμαστε όμως διαφορετικά.Πρεπει να ζούμε ομως μεσα στο πρόβλημα.Εαν το προβλημα υπαρχει παντού,η στο περισσότερο κομμάτι τούτης της ερμης γης.Oποιος κουραζεται επιζητά μια αισθησιακή ανταμοιβή.Ειναι αυτος που θελει να παψει να πονά.Τι είναι αντίδοτο στον πόνο αν όχι η ευχαρίστηση;Η ψυχική ανταμοιβή δεν λειτούργησε ποτέ απέναντι στην κούραση. Η ψυχική ανταμοιβή ειναι συνυφασμένη με τον πόνο.Κι ακόμα..νιώθουν πόνο όσοι λενβε " εγω πονάω" αντι να αντικρυσουν τον πόνο ως εχει.Οτι δεν υπάρχει εγω αλλα μόνο πόνος.Δεν υπάρχει "εγω πονάω" αυτο ειναι διαχωρισμός.Οταν υπάρχει πονος υπαρχει μόνο πόνος.Αν νιώθεις το συναίσθημα του πόνου είσαι ο πόνος, δεν είσαι εσυ που πονάς.
απο το Ουρλιαχτο του Αλεν Γκινσμπεργκ:
Είδα τα καλύτερα πνεύματα της γενιάς μου αφανισμένα απ' την τρέλα...Είδα
τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ' την τρέλα, λιμασμένα
υστερικά γυμνά, να σέρνονται μες απ' τους νέγρικους δρόμους την αυγή
γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση, χίπστερς αγγελοκέφαλοι που καίγονταν για
τον αρχαίο επουράνιο δεσμό με το αστρικό δυναμό στο μηχανοστάσιο της
νύχτας, με φτώχεια και κουρέλια και βαθουλωμένα μάτια, και φτιαγμένοι
ξενυχτούσαν καπνίζοντας στο υπερφυσικό σκοτάδι παγωμένων διαμερισμάτων,
αρμενίζοντας πάν' απ' τις κορφές των πόλεων, αφοσιωμένοι στην τζαζ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . Που
πέρασαν μες απ' τα πανεπιστήμια με μάτια ανοιχτά κι αχτινοβόλα με
παραισθήσεις του Αρκανσω κι οράματα τραγουδιών με φως του Μπλέηκ ανάμεσα
στους μανδαρίνους του πολέμου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Που
καταπίνανε φωτιά στους τεκέδες ή πίναν ελιξήρια τρεμαντίνας στο
Πάρανταϊς Αλλεϋ, θάνατος, ή τυρρανούσαν τα κορμιά τους κάθε νύχτα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που
στρώθηκαν στον υπόγειο για την ατέλειωτη βόλτα απ' το Μπάττερο στο άγιο
Μπρονξ, με μπεζαντρίν ωσότου των τροχών ο θόρυβος και τα παιδιά τους
συνεφέρουν, τρέμοντας και ψελλίζοντας και βαρεμένοι, ξεγυμνωμένοι από
μυαλό, ξεστραγγισμένοι από ευφυία, στο πληχτικό φως του ζωολογικού κήπου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που γύμνωσαν το μυαλό τους στα Ουράνια κάτ' απ' τον εναέριο σιδηρόδρομο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που
τρέμανε σ' αξύριστα δωμάτια με τα εσώρουχα, καίγοντας τα λεφτά τους σε
καλάθια αχρήστων και στήνοντας τ' αυτί στον Τρόμο μέσ' απ' τον τοίχο. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που
ονειρεύονταν και παγίδευαν τον αρχάγγελο της ψυχής ανάμεσα σε δύο
οπτικές εικόνες και δένανε μαζί τα στοιχειώδη ρήματα και βάζανε το
ουσιαστικό και την παύλα της συνείδησης πηδώντας με την αίσθηση του
Pater Οmniροtens Αeterna Deus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Πατηθήκανε από τα μεθυσμένα ταξί της Απολύτου Πραγματικότητας. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Τραγούδησαν το βάσανο γι' αγάπη του γυμνού αμερικάνικου μυαλού με μια ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί σαξοφωνική κραυγή. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της ζωής σφαγμένη και πεταμένη έξω απ' τα κορμιά τους καλή για φάγωμα για χίλια χρόνια. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Οράματα! οιωνοί! φωτοχυσίες! θρησκείες! θαύματα! εκστάσεις! τα πήρε τ' αμερικάνικο ποτάμι
Πυροδοχε, καποιο πλασμα/μουσικη/σκοπος/ιδεα εκει εξω σε εχει συνεπαρει και εισαι μονοδιαστατα συν-ανθρωπινος...
Οκ, το προτιμω απο τον δικο σου κατα καιρους νιτσεισμο αλλα πρεπει ακομα κι αυτο να το κανεις τοσο απολυτα ρε φιλε?
Δεν ξερω απο Πετροπουλο, το ομολογω. Και ουτε θα κανω το συνηγορο του διαβολου σε δυο καλες ατακες που διαβασα.
Αλλα ρε φιλε, τι ειναι αυτα που λες?
Προσπαθεις να το μηδενισεις τοσο πολυ που δεν ακους τι λες.
Για να θυμωσεις με τα σκατα του κοσμου, πρεπει να διαθετεις Κοινωνικη Ευαισθησια.
Αισθανεσαι τις αναγκες του κοσμου, τις δυνατοτητες του, τις δυσκολιες του και περνας βραδια να σκεφτεσαι τροπους. Τι και πως. Σχεδια παντου.
Δεν ωφελει ο ρομαντισμος?Εξοργιζεσαι και επαναστατεις.
Σου χαλκιδευουν την δικη σου οργη με ρεμουλες και Politically Correct κινησεις?Απογοητευεσαι
Σκεφτεσαι να το παλεψεις μεσα απο το συστημα?Αλλο ενα λαθος.
Στο τελος αποστασιοποιεισαι.
Σαν θυμα βιασμου που ειδε 3000 βραδια το προσωπο του στον υπνο και σηκωθηκε εντρομη.
Στο τελος σκληρυνε και ειπε "Στα τσακιδια να πατε ολοι, εγω θα επιζησω και θα ζησω". Αλλα η φατσα σκληρη τωρα πια και αγρια.
Εσυ δεν δειχνεις συμπονοια τωρα κι εξαντλεις την αυστηροτητα σου.
Οσο για την κινηση με τους υπονομους, ω ναι, ειναι γαματη συμβολικη κινηση!
"Ειμαι θνητος. Εχω και λιγο Θεο εχω και λιγο Διαβολο. Μην μου το βγαζετε το πατο του βαρελιου απο μεσα μου. Μπορει να εφτασα και καποιες φορες στα ψηλα μου αλλα να με πεταξεις στους υπονομους για να τιμησω και τα χαμηλα μου. "
Κανεις δεν τιμαει τα χαμηλα του κι ομως ολοι εχουμε.
τεσπα, διαφορετικοι ανθρωποι σε διαφορετικες φασεις εκφερουν διαφοετικες αποψεις.
typical
"ω ναι..πορεύτηκα μονάχος πολύ καιρό στον ερωτα, στη δόξα και στο θάνατο."
οσο για τους υπονόμου εχω τις αντιρρήσεις μου διότι έχει να κάνει καθαρά
με την άποψη μας περί θανάτου, που ειναι αυτο που δημιουργει και την
αισθηση για τα αλλα δυο που ανέφερα πιο πανω.Οπως βιώνεις το θάνατο
αναλογα θα βιώσεις και τον ερωτα και τη δόξα.Η αποψη περι υπονόμου δεν
μου αρέσει. Χλευάζει τη συνειδητότητα.Αν ειχε αλλη αποψη για αυτη δεν
θα επελεγε τον υπόνομο.Η αποψη του υπονομου ειναι η αλλη οψη του
νομίσματος της αρχαική δόξας.Στην πρωτη περιπτωση θανατος ισον ανυπαρξία, στη δεύτερη ισον αιωνιότητα.
Ο Πετρόπουλος και ο καθε Πετρόπουλος θελει να πιστευει και θελει να
βιωσει το θανατο ως ανυπαρξια.Κι αυτό γιατί ενας δεσμός ακλόνητος με τη
υπαρξη του ,του ειναι βαρος.Ο αρχαικος ανθρωπος θελει να αφησει
υστεροφημια μεγαλη γιατι ο θανατος γιαυτόν ειναι το αντίθετο,
αιωνιότητα.Η συνειδηση του πιστευει πως εχει συνέχεια αλλα δεν εχει
σώμα, όχημα.Η συνειδηση του πρεπει να εχει ενα σημειο επαφης με τη εν
ζωη ζωη του αλλιως νιωθει πως θα παθει αυτο που ο Πετροπουλος θελει να
πετυχει.Να χασει την υπαρξη του.
Ομως ο θανατος δεν ειναι τιποτα απο αυτα.Δεν ειναι ουτε υπαρξη , ουτε μη
υπαρξη.Ουτε καν συνειδηση.Ο θανατος ειναι μοναχα το αντιθετο απο τη
γεννηση.Τιποτα αλλο.
Ο θάνατος δεν ειναι καν το αντίθετο απο τη ζωή.
Ηλίας Πετρόπουλος...7 χρόνια χωρίς το μεγάλο δάσκαλο
Μαγκας με α%^$%^α
(Ετοιμάζονται επανεκδόσεις των σημαντικότερων έργων του- ευτυχώς)
Υπαρχει αυτο το μικρο αφιερωμα οπου δειχνει αυτο ακριβως...
Οι σταχτες του στον υπονομο..
Οι διωξεις του...Οι φυλακισεις...Η αυτοεξορια...
http://video.google.com/videoplay?docid=4994891152687042789#
και μεις αναλωνόμαστε με την αιρετικότητα και το μη συμβιβασμό των άλλων
, την εξαίρουμε και την λιμπιζόμαστε απο μακριά, σαν γκόμενα που δε θα
πηδήσουμε ποτέ,
η ακόμα καλύτερα σαν αγάμητη 40αρα που διαβάζει άρλεκιν,
γιατί έχει να πηδηθεί όπως θέλει καμια δεκαπενταετία αν ποτέ είχε..
οι φυλακίσεις , οι στάχτες και η αυτοεξορίες αλλονών δεν με συνεπαίρνουν πια,
όχι γιατί έχει πέσει Κρόνος πάνω μου,αλλα επειδή δεν είναι δικές μου.
είναι αληθινά πολύ όμορφο κάτι όταν δεν είναι δικό σου.
Εστιάζομαι σε μένα.Μαρέσω; Αλλιώς έχω κάνει κρεπάλες ατέλοιωτες με τη
μεταλαβιά άλλου.Εικονικά κιόλας.Σαν αυνανισμός απέναντι στη τσόντα που
παίζει το pc.
Σημέιο της κουλτούρας μας..και της νεο-ελληνικότητας μας.
υγ:Mε κλανιές δεν βάφεις αυγά.
υγ:Mε κλανιές δεν βάφεις αυγά.
κατα την απώθηση συμφωνα με την ψυχολογια μια γυναίκα βλέπει συνεχώς
πέη στον ύπνο της , η μπανάνες κτλ γιατι στον ξύπνιος της είναι
αναφρόδιτη.
.. γιατί η μπουρζουαζια χρησιμοποίησε και
χρησιμοποιει της κοινωνικες μειονότητες (ολους οσους αναφέρει )γιατι
αυτο εξυπηρετεί τη θέση και τη δυναμική της.Αρα ο δάσκαλος αγαπά ότι
δουλεύει για το σύστημα.Ο χασικλης , το πρεζακι ο κακατρεγμένος είναι
άνθρωπος με ελαττώματα και παρόλα αυτά δεν βρήκε φροντίδα για λόγους
αδιαφορίας που ισοδυναμούν με λόγους κεφαλαίου και ισχυροποίησης
κοινωνικο- οικονομικών τάξεων.(Το χειρότερο δεν ειναι να σε μισούν αλλα
να μην ασχολούνται καθόλου μαζί σου)Πρεζάκια υπάρχουν πολλά.Εχει και
στην Εκάλη μερικά με κότερα.Αλλα μάλλον ο δάσκαλος μιλάει για τα
πρεζάκια στην πλατεία βάθης που ζητιανεύουν σεντς για δόση. Αυτα τα
θεωρεί αντιστιασιακούς , τρομάρα του.Ενα ματσο επιδερμίδα κακοφορμισμένο
πάνω σε άνθρωπινο σκελετό.
η ελλάδα δεν θα πρεπε να τον κούραζε, θα πρεπε να τον πονά.Ειναι τελείως
διαφοπρετικά πράγματα αν και στις δύο περιπτώσεις βλέπεις τον εαυτό σου
μέσα απο εκείνη.
πίστα "γιόμωσε" απότομα εξαρχής..
ekane (ayto)kritiki ayti ti fora kai itan polu eustoxi!
kai i (emmesi) protasi pou ekane itan na eimaste Petropouloi kathe mera se kathe ekfansi tos zwis mas..kai oxi na arkoumaste aplws na thaumazoume tou allou to Ouranio..
Εννοειται οτι εμεις πρεπει να δημιουργησουμε την δικια μας πορεια
οποια και να ειναι αυτη...
απλως μερικοι ανθρωποι μου δινουν εμπνευση...
Ειμαι λιγο ευαισθητος με ανθρωπους σαν τον Πετροπουλο...Απο τους λιγους που θαυμαζω..
Ειμαι λιγο ευαισθητος με ανθρωπους σαν τον Πετροπουλο...Απο τους λιγους που θαυμαζω..
exeis dikio..
Oso gia sena Pyr, re file min xehnas panw stin kritiki sou, na dineis kai to credit ston anthrwpo gia to pote ta egrapse..kai pws itan tote i koini gnwmi..
p.x. simera, o pio trendolaikos foititis tou A etous, katalavainei to theatro twn panepistimiakwn. exoun xegymnwthei sta matia mas kai den mas peithoun giati apodeixtike me ton kaoro oti syntirousan kai syntiroun to sytstima ayto, apo ousiastiki deilia ki as to paizoun epanastates logioi eniote.
Enw ypothetw oti tote pou ta egrapse ola ayta o petropoulos, den eixe apodeixtei i anikanotita tous akoma..ara to vathmo ayto tis dioratikotitas den mporeis na min tou ton xariseis.
to idio applicable kai gia ta prezakia tis ekalis.
emfanistikan kapou ekei sta 90s tha mporouses na peis
Απλως Pyrodohe χρειαζομαι που κ που καποιους να μου υπενθυμιζουν
οτι ειμαι στο σωστο το δρομο... Και αυτοι πλεον ειναι ελαχιστοι..
Δεν μου αποκαλυψε καποια μεγιστη αληθεια..
Αλλα εχω αναγκη μεσα σε αυτη την ηλιθια καθημερηνοτητα να θυμαμαι
ποιος ειμαι τι ξερω τι θα κανω...
μονο για να εκφρασει την αποψη του...αξιζει τον σεβασμο ...
Syneiditopoiimenos opws leei o Bru.
Alla einai 2 level panw apo mena (kai allous)
Egw to kosmiko mou suxtyrisma to xespaw sto net, stis kouventes me filous, otan vlepw Autia stin tv..
Sto proedro tis etairias pou leei kati anatrixiastika anekdota kai ekfereis fasistikotates antilispseis gia ta ergasiaka, nai den ton glyfw, nai den gelaw san avlikos.
Alla den ton suxtyrizw anoixta ton papara!
Ki to lotto na kerdiza kai na mporousa na agorasw oli tin etairia, den tha ton suxturiza ton malaka. Gia na ta exw kala me tin mpourzouazia profanws-giati o aris mou einai sous ixthues kai eimai kota, den xerw.
Koinws egw den ton thavmazw ton typo.Ton zilevw.
Kai thamvazw to oti ton zilevw.
δεν ξερω κατα ποσο ομως μπερδευουμε συνειδητοποιηση με διανοητική
αφαιρετικότητα και ξεχνάμε το πολυτιμότερο στάδιο της συνειδητοποίησης,
την ψυχική ενσωμάτωση, κοινώς την συμπόνια.Καποιος που λέει πως τον
κουραζει μια κατασταση, η οψη της, η ενεργεια της, η αυρα της ειναι
καποιος που οπισθοδρομει απο το τελευταιο αυτο σταδιο γιατί ενεχει
μεσα του τασεις γιαυτο.(ποιος δεν τις εχει αλλωστε..) Διαζωρίζει εαυτόν,
γιατι πόνος είναι μεγάλος.Ποιος είπε πως η επαναστατες ή η
συνειδητοποίηση πραγματων(που ξερουμε κι εσεις κι εγω ) αποτρέπει
καποιον απο το να είναι πειθαρχημένος; Απείθαρχος η αντιστασιακός;
Λιπόψυχος;Δεν εχει σημασια..
Ολους θα μας αρεσε να μη ζουμε τη ζωη που ζουμε.Ο ενας θα ηθελε να φυγει
στην Μπανγκογκ, αλλος εχει γουστα για Βιεννη,αλλος για Τζαμαικα, αλλος
θελει μια ζωη με σανδιναβικό σπίτι ,αλλος κάτι αλλο. Ο Πετρόπουλος ζουσε
μακριά απο την ελλάδα.Θεωρει τους κατατρεγμένους καρπαζοεισπράκτορες , η
συμπόνια του δεν ειναι τόσο μεγάλη ,φτάνει ως εκει ωστε να μην τους
ενσωματώσει, αλλιώς θα έβλεπε πως δεν ειναι καθόλου
καρπαζοεισπράκτορες.Ολοι μας είμαστε κατα καποιον τρόπο τέτοιοι, αν το
εννοεί έτσι.
Η τεφρα του θελει να πέσει στους υπονόμους.Με τα θάνατον , ετσι οπως ο
μεσος νους αντιλαμβάνεται το θάνατο, ως μη υπαρξη, ως μη σωμα, ως μη
νοηση , ως μη συνειδηση.
Αλλη μια πράξη λιποψυχία, ντυμένη απο εξιδανίκευση.Αλλωστε τι με νοιάζει
αν η στάχτη μου ειναι στον υπόνομο οταν δεν θα υπάρχω;Αλλα η ελλαδα με
κουράζει, δεν ειναι τοπος να ζω, να επισκέφτομαι, σαν να βλεπεις ρε
παιδί μου ξεχασμένους συγγενείς,φτωχοσυγγενείς που ποτε δεν εφτασαν το
δικο σου διανοητικό επίπεδο αλλα και μονο η υπαρξη τους σου θυμιζει
εσενα, το παρελθον σου και ενα ειδος μελλον μεσω απο τις παντα δυνατες
γονεικες καταβολές σου.Η ελλαδα λοιπον με κουράζει, ακομα κι αν αλλαζε
λιγο για μενα θα ταν η ιδια.Ειναι θεμα αρχης.
Ομως η ελλαδα για να αλλαξει χρειαζεται Πετροπουλους να ..δινουν το αιμα τους.Κι οχι το φλεμμα τους.
Κι ο Νιτσε διαχωρισε εαυτον απο μαζα.Αναποφευκτα ευφυης για την εποχη
του απο το μεσο ορο.Ο Υπερανθρωπος του ομως ειναι μια νευρωση.Ειναι αυτο
που φανταστηκε για τον εαυτο του και διαχωριστηκε απο το ολον. Αν
πραγματα πιστευε οσα πιστευε και παραλληλα ειχε υπομονη θα γινοταν μια
αλλαγη για τη μαζα.Μιλαει για τον ερωτα, για το θανατο μεσα απο ενα
υπερεγω.Το υπερεγω αυτο ομως εχει εξιδανικευσεις καθως σκοτωσε οχι το
Θεο, με το " ο θεος πεθανε" αλλα οποιονδηποτε θεο ποτε υπήρξε.Ο Γιουνγκ
μετεπειτα θα πει πως χωρις μια αισθηση θείου ο ανθρωπος μοιάζει καραβι
ακυβερνητο.Οχι γιατι ειναι θρησκόληπτο αλλα γιατι αποδομούνται αρχέτυπα
που θέλοντας και μη μας απαρτιζουν.After all μια αισθηση θεου(οπως θελει
ο καθενας) και μια αίσθηση πατέρα θέλουμε όλοι.Ακόμα κι αυτοί που
φωνάζουμε για την απόλυτη αποδόμηση αυτών,στην ουσία κλαίμε σαν σκύλος
που έχει κόψει το ποδάρι του στο τρένο .Θελουμε μια μορφή αυτών στα
μέτρα μας και στον εγωισμό μας.
Ο νιτσε πεθαίνει τρελός.Αναφωνεί πράγματα που η ευφυια του δεν αντιπροσωπευει.
"Ειμαι ο μεγαλος Φρειδερικος ο 4ος!" ,άλλωτε " προσκυνήστε τον Κάιζερ.."
Ο ευφυής Νίτσε, ενας ιονισμένος άνθρωπος πεθαίνει ανολοκλήρωτος, η
νέυρωση εφερε την αρρώστια και πήρε τη ζωή του στερώντας του το
τελευταίο σκαλοπάτι της γκίζας.Εκεί που ζεί ο μεγαλος οφθαλμός.Που τα
αγκαλιάζει όλα.Και λεει, "εν την οικια του πατρός μου πολλές μονές έσιν"
Οτι πολυ πόθησε ο Νιτσε δεν το βρήκε ποτέ.Τι πόθησε;Οχι τον
υπεράνθρωπο.Ο Υπεράνθρωπος ηταν ενα άσχημο προκάλλυμα για τη μέθεξη του
θεού.Την αναγέννηση μέσα απο την ατομικότητα στο όλον.Ο Νιτσε σκότωσε το
θεό.Ο θεός σκότωσε εν τελη το Νίτσε.
Προφητική η ιακχή των μαθητών του όταν φώναξαν " Οχι ο Θεός!Ο Νίτσε είναι νεκρός!"
Σε αντίθεση με τα ρητά του Νίτσε θα παραθέσω κατι απλο ενος δικού μας,του Ρίτσου, απο τη σονάτα:
"Το ξέρω πως καθένας μοναχος πορεύεται στον ερωτα, μοναχος στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Αφησε με ναρθω μαζί σου."
με αυτή τη λογική όλοι μας είμαστε καρπαζοεισπρακτορες.Ενας δαιμονας και ενας άγγελος μαχονται για το σπαθι που κουβαλαμε και οι φωνες του μοιάζουν απίστευτα.Ειμαστε ανωνυμοι, μπορούμε να ζούμε μεσα στον κόσμο,να ειμαστε συνειδητοποιημένοι ,να μην ειμαστε αποσχισμένοι, ο κόσμος καλυτερα να μας πονά γιατι ειναι ενεργητικό συναίσθημα αυτο, αν μας κουράζει και βρισκόμαστε καπου ωστε να ειμαστε ξεκουραστοι ειμαστε παθητικοί.Δεν ειναι η ανία που μας κάνει άτλαντες αλλα το βάρος.Ο πόνος.Είμαστε άτλαντες. Ξερουμε πως η κολαση ο παραδεισος του ειναι εδω και μονο εδω.Δεν ειναι ανάγκη να είμαστε αποσχισμένοι.Μπορούμε να σκεφτόμαστε όμως διαφορετικά.Πρεπει να ζούμε ομως μεσα στο πρόβλημα.Εαν το προβλημα υπαρχει παντού,η στο περισσότερο κομμάτι τούτης της ερμης γης.Oποιος κουραζεται επιζητά μια αισθησιακή ανταμοιβή.Ειναι αυτος που θελει να παψει να πονά.Τι είναι αντίδοτο στον πόνο αν όχι η ευχαρίστηση;Η ψυχική ανταμοιβή δεν λειτούργησε ποτέ απέναντι στην κούραση. Η ψυχική ανταμοιβή ειναι συνυφασμένη με τον πόνο.Κι ακόμα..νιώθουν πόνο όσοι λενβε " εγω πονάω" αντι να αντικρυσουν τον πόνο ως εχει.Οτι δεν υπάρχει εγω αλλα μόνο πόνος.Δεν υπάρχει "εγω πονάω" αυτο ειναι διαχωρισμός.Οταν υπάρχει πονος υπαρχει μόνο πόνος.Αν νιώθεις το συναίσθημα του πόνου είσαι ο πόνος, δεν είσαι εσυ που πονάς.
απο το Ουρλιαχτο του Αλεν Γκινσμπεργκ:
Είδα τα καλύτερα πνεύματα της γενιάς μου αφανισμένα απ' την τρέλα...Είδα
τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ' την τρέλα, λιμασμένα
υστερικά γυμνά, να σέρνονται μες απ' τους νέγρικους δρόμους την αυγή
γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση, χίπστερς αγγελοκέφαλοι που καίγονταν για
τον αρχαίο επουράνιο δεσμό με το αστρικό δυναμό στο μηχανοστάσιο της
νύχτας, με φτώχεια και κουρέλια και βαθουλωμένα μάτια, και φτιαγμένοι
ξενυχτούσαν καπνίζοντας στο υπερφυσικό σκοτάδι παγωμένων διαμερισμάτων,
αρμενίζοντας πάν' απ' τις κορφές των πόλεων, αφοσιωμένοι στην τζαζ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . Που
πέρασαν μες απ' τα πανεπιστήμια με μάτια ανοιχτά κι αχτινοβόλα με
παραισθήσεις του Αρκανσω κι οράματα τραγουδιών με φως του Μπλέηκ ανάμεσα
στους μανδαρίνους του πολέμου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Που
καταπίνανε φωτιά στους τεκέδες ή πίναν ελιξήρια τρεμαντίνας στο
Πάρανταϊς Αλλεϋ, θάνατος, ή τυρρανούσαν τα κορμιά τους κάθε νύχτα. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που
στρώθηκαν στον υπόγειο για την ατέλειωτη βόλτα απ' το Μπάττερο στο άγιο
Μπρονξ, με μπεζαντρίν ωσότου των τροχών ο θόρυβος και τα παιδιά τους
συνεφέρουν, τρέμοντας και ψελλίζοντας και βαρεμένοι, ξεγυμνωμένοι από
μυαλό, ξεστραγγισμένοι από ευφυία, στο πληχτικό φως του ζωολογικού κήπου. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που γύμνωσαν το μυαλό τους στα Ουράνια κάτ' απ' τον εναέριο σιδηρόδρομο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που
τρέμανε σ' αξύριστα δωμάτια με τα εσώρουχα, καίγοντας τα λεφτά τους σε
καλάθια αχρήστων και στήνοντας τ' αυτί στον Τρόμο μέσ' απ' τον τοίχο. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Που
ονειρεύονταν και παγίδευαν τον αρχάγγελο της ψυχής ανάμεσα σε δύο
οπτικές εικόνες και δένανε μαζί τα στοιχειώδη ρήματα και βάζανε το
ουσιαστικό και την παύλα της συνείδησης πηδώντας με την αίσθηση του
Pater Οmniροtens Αeterna Deus. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Πατηθήκανε από τα μεθυσμένα ταξί της Απολύτου Πραγματικότητας. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Τραγούδησαν το βάσανο γι' αγάπη του γυμνού αμερικάνικου μυαλού με μια ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί σαξοφωνική κραυγή. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της ζωής σφαγμένη και πεταμένη έξω απ' τα κορμιά τους καλή για φάγωμα για χίλια χρόνια. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Οράματα! οιωνοί! φωτοχυσίες! θρησκείες! θαύματα! εκστάσεις! τα πήρε τ' αμερικάνικο ποτάμι
Οκ, το προτιμω απο τον δικο σου κατα καιρους νιτσεισμο αλλα πρεπει ακομα κι αυτο να το κανεις τοσο απολυτα ρε φιλε?
Δεν ξερω απο Πετροπουλο, το ομολογω. Και ουτε θα κανω το συνηγορο του διαβολου σε δυο καλες ατακες που διαβασα.
Αλλα ρε φιλε, τι ειναι αυτα που λες?
Προσπαθεις να το μηδενισεις τοσο πολυ που δεν ακους τι λες.
Για να θυμωσεις με τα σκατα του κοσμου, πρεπει να διαθετεις Κοινωνικη Ευαισθησια.
Αισθανεσαι τις αναγκες του κοσμου, τις δυνατοτητες του, τις δυσκολιες του και περνας βραδια να σκεφτεσαι τροπους. Τι και πως. Σχεδια παντου.
Δεν ωφελει ο ρομαντισμος?Εξοργιζεσαι και επαναστατεις.
Σου χαλκιδευουν την δικη σου οργη με ρεμουλες και Politically Correct κινησεις?Απογοητευεσαι
Σκεφτεσαι να το παλεψεις μεσα απο το συστημα?Αλλο ενα λαθος.
Στο τελος αποστασιοποιεισαι.
Σαν θυμα βιασμου που ειδε 3000 βραδια το προσωπο του στον υπνο και σηκωθηκε εντρομη.
Στο τελος σκληρυνε και ειπε "Στα τσακιδια να πατε ολοι, εγω θα επιζησω και θα ζησω". Αλλα η φατσα σκληρη τωρα πια και αγρια.
Εσυ δεν δειχνεις συμπονοια τωρα κι εξαντλεις την αυστηροτητα σου.
Οσο για την κινηση με τους υπονομους, ω ναι, ειναι γαματη συμβολικη κινηση!
"Ειμαι θνητος. Εχω και λιγο Θεο εχω και λιγο Διαβολο. Μην μου το βγαζετε το πατο του βαρελιου απο μεσα μου. Μπορει να εφτασα και καποιες φορες στα ψηλα μου αλλα να με πεταξεις στους υπονομους για να τιμησω και τα χαμηλα μου. "
Κανεις δεν τιμαει τα χαμηλα του κι ομως ολοι εχουμε.
τεσπα, διαφορετικοι ανθρωποι σε διαφορετικες φασεις εκφερουν διαφοετικες αποψεις.
typical
οσο για τους υπονόμου εχω τις αντιρρήσεις μου διότι έχει να κάνει καθαρά
με την άποψη μας περί θανάτου, που ειναι αυτο που δημιουργει και την
αισθηση για τα αλλα δυο που ανέφερα πιο πανω.Οπως βιώνεις το θάνατο
αναλογα θα βιώσεις και τον ερωτα και τη δόξα.Η αποψη περι υπονόμου δεν
μου αρέσει. Χλευάζει τη συνειδητότητα.Αν ειχε αλλη αποψη για αυτη δεν
θα επελεγε τον υπόνομο.Η αποψη του υπονομου ειναι η αλλη οψη του
νομίσματος της αρχαική δόξας.Στην πρωτη περιπτωση θανατος ισον ανυπαρξία, στη δεύτερη ισον αιωνιότητα.
Ο Πετρόπουλος και ο καθε Πετρόπουλος θελει να πιστευει και θελει να
βιωσει το θανατο ως ανυπαρξια.Κι αυτό γιατί ενας δεσμός ακλόνητος με τη
υπαρξη του ,του ειναι βαρος.Ο αρχαικος ανθρωπος θελει να αφησει
υστεροφημια μεγαλη γιατι ο θανατος γιαυτόν ειναι το αντίθετο,
αιωνιότητα.Η συνειδηση του πιστευει πως εχει συνέχεια αλλα δεν εχει
σώμα, όχημα.Η συνειδηση του πρεπει να εχει ενα σημειο επαφης με τη εν
ζωη ζωη του αλλιως νιωθει πως θα παθει αυτο που ο Πετροπουλος θελει να
πετυχει.Να χασει την υπαρξη του.
Ομως ο θανατος δεν ειναι τιποτα απο αυτα.Δεν ειναι ουτε υπαρξη , ουτε μη
υπαρξη.Ουτε καν συνειδηση.Ο θανατος ειναι μοναχα το αντιθετο απο τη
γεννηση.Τιποτα αλλο.
Ο θάνατος δεν ειναι καν το αντίθετο απο τη ζωή.
Καληνυχτα..
Kalhnyxta
p.s. btw, oi mi lexeis anikoun se mia mi grammatiki kai den mporw na katalavw giati na min yphrxe ki enas mi veltsos na glitwname
τα συγκεκριμμένα " μη" ειναι τα ΜΟΝΑ που δεν καταλαβαίνει ενας αιγόκερως,σε όλα τα άλλα έχει κανει master..
καληνύχτα ξανα, να προσέχεις..
kiss