Κύριε Πανόπουλε,
Είμαι παντρεμένη με ένα Λιοντάρι (είμαι κι εγώ Λιοντάρι) και οδεύουμε από το κακό στο χειρότερο. Έχουμε και 2 πιτσιρίκια 6 και 2 ετών. Πως βλέπετε τα πράγματα μεταξύ μας? Εκείνος: 17/8/1971, 5:13 π.μ New York, USA, Εγώ: 5/8/1969, 10:45, Αθήνα. Μήπως έρχεται το διαζυγιο?Ρίξτε μια ματιά και πείτε μου,
Σας ευχαριστώ
Ως λιοντάρινα, με όλο το θάρρος, θέλω να πω πως είναι πολυ δύσκολο για δυο λιοντάρια που ε.. κομματάκι εγωισμό τον έχουμε.. να κάνουν πισω όταν αρχίσουν τα όργανα... αλλά νομίζω πως οι γυναίκες λιονταρίνες και μεγαλύτερη υπομονή έχουν, και μεγάλη καρδιά, και είναι καλά παιδιά σε γενικές γραμμές... Ίσως όταν μας νοιάζει μια κατάσταση να σωθεί πραγματικά, βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει προς όλες τις κατευθύνσεις και τελικά τα καταφέρνουμε!
Τώρα, ως παιδί χωρισμένων γονιών, δυστυχώς είναι κάτι ιδιαίτερα επώδυνο και συμφωνώ πως οι αποφάσεις είναι καλύτερο να παίρνονται όταν τα παιδιά μεγαλώσουν. Εφόσον φυσικά η κατάσταση στο σπίτι δεν τα πληγώνει χειρότερα. Σε μικρή ηλικία, ένα παιδί μπορεί να χάσει το μπούσουλα απο ένα άσχημο διαζύγιο....
Καλή τύχη!
egw mia zwi kano sxeseis me liontaria... tixenei!>.............. k as mou lene na min anixw pote spiti me lewnta..
egw pantos an katalava kala... o sizigos einai avtos poy pnigete pio poli k 8elei na valei telos e?
emeis oi gunaikes liontarines exoume megali ipomoni stin agapi....
min to afiseis na ginei koukla mou.. opos leei k i xanoum.... !!!!!!!katarxin molis xorisete ... i apo zlia 8a pe8anete i 8a lipsete enas ston alon ipervolika! k pali mazi 8a eiste... den iparxei periptosi meta apo tosa xronia ta liontaria na min AGAPANE..... opote protine tou.. kapies liseis.... exei pollesssssssssss alla oxi xorismoi ta mwra san exoun anagki! egw eziza stin mikri ilikia to diazigio ton dikon mou... k avto me akolou8ei pantou!
την διαδικασία του διαζυγίου την έχω περάσει και πίστεψε με δεν θέλεις να το ζήσεις το έργο, ιδιαίτερα με δυο μικρά παιδιά...και επέτρεψε μου να σου δώσω μια συμβουλή που μου έδωσε κάποτε ένας συναδελφος και τον ευχαριστώ πάντα για αυτό. Παίρνουμε αποφάσεις μόνο όταν μεγαλώσουν τα παιδιά. Για τον απλό λόγο ότι τα μικρά παιδιά, δημιουργούν τεραστια πίεση στις σχέσεις του αντρόγυνου....ξαφνικα όταν τα παιδιά μεγαλώσουν λίγο και ανεξαρτητοποιηθούν λίγο (δεν έχουν 24ωρες το 24ωρο την ανάγκη μας) ξεφουσκώνει αυτή η πίεση....οι δυσκολίες με τα ίδια τα παιδια παραμένουν αλλά είναι άλλου είδους... και αν έχουμε πάρει βιαστικές αποφάσεις, το μετανοιώνουμε...πίστεψε με...μιλάει η πείρα. Να είσαι καλά.