Αν όμως καταλάβεις το εύρος της βλακείας σου τότε πρώτα τραγουδάς το τραγουδάκι που μας χάρισε ο/η sideways και μετά ................................
Έχεις τρεις επιλογές:
1.Κακός έξυπνος και κάνεις ότι σου έκαναν (Βλέπε Κούρκουλο μετά από το Βρέχει φωτιά στην στράτα μου)
2.Αδιάφορος έξυπνος-και προσπαθείς να δείχνεις βλάκας .
3.Καλός-αγαθός έξυπνος και πέρνεις και μια θεσούλα στον παράδεισο.
Οταν μιλαμε για εναν κοσμο που λειτουργει με βαση τις ανασφαλειες του
και νομιζει οτι τις καλυπτει μ ενα χαρτι η μια συμπεριφορα που
αποδεδειγμενα "κερδιζει" , τοτε ναι, μιλαμε για λουσιμο, οχι αστεια.
Αλλα οπως ειπε και η Gicri επιλογες υπαρχουν, στο χερι του καθενα
βρισκονται, ας το ψαξει λιγο.
Και ναι Brujo, συλλογικη συνειδηση δεν υπαρχει, ομαδικη τυφλωση καργα, οποτε το μικρο καλαθι ειναι επιβεβλημενο.
Εκτος κι αν τοποθετεις τους κυριους αυτους στο ιδιο καζανι (οπως κανω
και του λογου μου τον τελευταιο καιρο) και χρειαζεσαι μια μεγαλη
κουταλα που δεν βρισκεις ευκολα στην αγορα.
Ο θυμος ειναι θυμος, κι μερικες φορες πολυ κακος συμβουλος.
Δουλεια θελει κι αυτο, τοσο καιρο δουλευω, τι σκατα, λιγο ακομα δεν
πειραζει.
Τελικα ναι τα ορια που βαζεις ειναι σημαντικα.
Απο μια άποψη σωστό θα μπορούσε να πεί κανείς...ωστόσο, είναι πάντα εύκολο να επισημάνεις ένα οποιοδήποτε πρόβλημα. Το κάνει εξάλου ακόμη και ο ηλίθιος...το θέμα είναι πως λύνεται ένα πρόβλημα. Δεν πιστεύω στις ατομικές λύσεις, εκτός στην περίπτωση των ατομικών προβλημάτων ή όπου κυριαρχεί ο εγωισμός...του στυλ, βρήκα πηγη με νερό, αλλά όλοι εσείς οι ηλίθιοι, διψάστε, γιατί είναι δική μου αφου τη βρήκα πρώτος.
αυτό θα λειτουργούσε σε παλαιότερες εποχές, αμφιβάλλω ότι μπορει να λειτουργησει πια. Αλλά οι λύσεις δεν είναι πάντα επιθυμητές, μπορεί να είναι αργές ή και ανέφικτες(εφόσον προτείνεις μια λύση που θα εφαρμοστεί σε διάστημα αιώνων ας πούμε, πως θα γίνει να ελεγθεί η αποτελεσματικότητα της εφόσον δεν έχει δημιουργηθεί μια υποδομή που θα κρατήσει στο χρόνο και τις αντιξοότητες και ίσως δεν γίνεται να δημιουργηθεί μια τέτοια υποδομή).
Οι άμεσες λύσεις είναι συνήθως και σκληρές. Μια λύση θα ήταν ας πούμε η ευγονική. Υπάρχουν περίπου 7 δις άνθρωποι μπορεί και παραπάνω αν σκεφτείς ότι σε τεράστιες μάζες ανθρώπων το σύστημα είναι δύσκολο να λειτουργήσει σωστα. Χρειάζονται περίπου 250 δις για να είναι οι άνθρωποι άτρωτοι και να επιβιώσουν ως΄είδος ενάντια στη φύση και ιους κλπ και πάλι δεν εξασφαλίζονται ενάντια σε καταστροφή κοσμικών γεγονότων(πχ, πτώση αστεροειδούς, ή διάλυση του πλανήτη) άρα θέλεις 500 δις σε 2 διαφορετικούς πλανήτες, πράγμα ανέφικτο.
επομένως εαν πας στο αντίθετο άκρο, για να έχουν οι άνθρωποι ένα πολύ καλό επίπεδο ζωής και ελευθερία χώρου πόρων και αγαθών περίπου 100 εκατομμύρια θα ήταν ένας αριθμός που θα άφηνε το είδος να ανπτυχθεί αρκετά καλά. Έχεις όμως ένα δίλημμα, σίγουρα θα θέλεις τους πιο ικανούς και άξιους σε σώμα και πνεύμα ταυτόχρονα.
Αυτά ωστόσο δε συμβαδίζουν πάντοτε, και για την ακρίβεια, σχεδόν πότέ δε συμβαδίζουν.
Μπορείς να "καταργήσεις" τους αδύναμους, τους ασθενικούς, τους ευαίσθητους τους ψυχασθενείς, και διάφορες άλλες κατηγορίες φτάνοντας σε ένα "επιθυμητό" αποτέλεσμα αφού βέβαια ξεπαστρέψεις και τελευταίους τους κριτές σαν εμάς, γιατι ο κριτής δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ και με τίποτα και το τέλειο πάλι θα το κρίνει γιατί πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση. Συνεπώς και ο κριτής μια μορφή ασθένειας και παθογέννησης είναι.
αρα εκεί θα μείνεις με το, θεωρητικά μιλώντας, άρτιο αποτέλεσμα. Το ποιο θα είναι αυτό βέβαια, δεν γνωρίζω, γιατί οι άνθρωποι έχουν μια τάση ώστε να αναπληρώνουν κάπου αλλού αδυναμία που έχουν σε κάποιο τομέα και τούμπαλιν, γεμίζουν με αδυναμίες, ακριβώς επειδή σε κάποια πραγματα είναι ισχυροί και συχνά αυτη η δυναμη είναι και ο λόγος αδυναμίας, δε μπορούν να τη δουν και δεν τους αφήνουν και οι άλλοι. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση και ο τρόπος που καλώς ή κακώς, αυτή λειτουργεί στη δεδομένη κοινωνία που παίζει ισχυρό ρόλο στο ανθρώπινο πλαίσιο.
Εξάλου ο ίδιος περίπου μηχανισμός που δημιουργεί έναν ψυχασθενή, έναν παρανοικό, έναν φανατισμένο, έναν αθώο, έναν φανατισμένο μέχρι θανάτου(απο συνείδηση και όχι πειθαναγκασμο ή πλύση εγκεφάλου), έναν εγκληματία, δημιουργεί και μια ιδιοφυία, έναν μεγάλο ποιητή, έναν σπουδαίο εραστή, έναν ζωγράφο, έναν εξερευνητή, έναν επαναστάτη, έναν μεταρυθμιστή, έναν μελλοντολόγο...αυτή είναι η γνώμη μου.
Δεν μπορείς να αποκλείσεις κάτι χωρίς να χάσεις κάτι άλλο και αν δεχθεις ένα καλό, θα αναγκαστείς κάπου να δεχθείς και κάτι κακό. Επομένως το πραγματικό ερώτημα, είναι τι είδους κοινωνία και ανθρωπους θέλεις και τι ποιότητα ζωής ή επίπεδο διαφθοράς κλπ επιθυμείς. Τι θυσίες είσαι προετοιμασμένος να κάνεις και που να φτάσεις για αυτές.
γιατί, τελικά, είναι θέμα θυσίας καθαρά τι θυσιάζεις και τι δεν μπορείς να αποχωριστείς με τίποτα στη ζωή σου....για ποιο ή ποια πράγματα αξίζει να ζεις και για ποια να πεθάνεις εαν ποτέ χρειαστεί. Η αντίστοιχα, ποιους θα θυσιασεις και με ποιον τρόπο, ώστε να εμφανιστείς στην Ιστορία ως δυνάστης ή ευεργέτης, αλλά ουσιαστικά με το μέσο επίπεδο σκέψης της μάζας, εφόσον τα πράγματα αναλύονταν με όρους μάζας βέβαια, ως δολοφόνος "για το κοινό καλό". Τελικά πάντα εκεί καταλήγουν τα πράγματα.
Και όλα αυτά τα λέω, γιατί τα βλέπω να εμφανίζονται και σχετικά σύντομα, σε μαζικό επίπεδο, αλλά θεωρώ ότι είναι εύκολο να δει κάποιος και τις ατομικές χρήσεις και επιπτώσεις τους. Πάντως ,σίγουρα εαν είναι να κάνεις αλλαγές το θέμα είναι να γίνουν μαζικά, αλλιώς σε ατομικό επίπεδο, απλώς επιλέγεις να εθελοτυφλείς για την πραγματικότητα τριγύρω, σε όφελος του εγώ(και αυτό παθογένεια είναι, αυτισμός στην ουσία, άμυνα απέναντι σε αυτό που δεν μπορείς να παλέψεις).
Μεσες ακρες δεν διαφωνω, ελα μου ομως που πιστευω στον ατιμο τον ιντιβιντουαλισμο.
1000 000 ατομα δεν μου λενε τιποτα αν δεν ειναι 1000 000 ατομα που τα χουν καλα με τον εαυτο τους οτι κι αν σημαινει αυτο.
Δεν βρισκω κατι λαθος σ αυτα που ειπες, απλα ειμαι με τους clash οταν λενε οτι η επανασταση ξεκιναει απ το σπιτι (οπου σπιτι βαλε οτι θες).
Ο μηχανισμος ειναι εδω, υπαρχει, και καποιοι απ το ειδος μας τον δημιουργησαν και φροντιζουν να τον συντηρουν, δεν εγινε απ τη μια στιγμη στην αλλη, οποτε οτι κανει ο καθενας μας εχει σημασια. Τουλαχιστον για αρχη, οταν ωριμασει το ειδος μας τοτε θα μπορουσαμε να μιλαμε για κατι μαζικο και θα μουν μαζι σου απ την αρχη.
Fire μπολωνεζ, wish me luck..
Να κάνω μια διευκρίνηση, όταν λέω για μηχανισμό, δεν εννοώ το "σύστημα"(χρησιμοποιώντας έναν δημοφιλή όρο για το αποδεκτό κατεστημένο που ο καθένας μας έχει αποδεχτει και αποδέχεται εφόσον ζει στην κοινωνία που το συντηρεί με όποιους όρους επιθυμει η εκάστοτε άρχουσα τάξη). Εννοώ τον αδιευκρίνηστο μηχανισμό του μυαλού που δεν μπορεί να προβλεφθει και δεν παραγγέλεται(ίσως βέβαια υποβοηθηθεί με την τεχνολογία σε συνθήκες ιδανικού εργαστηριακού περιβάλλοντος.).
Δηλαδή στην ουσία θα κάνεις μια επιλογή στα τυφλά, εκτός και αν μπορείς(που δεν το γνωρίζω) να ορίσεις γεννετικά τα διαφορα χαρίσματα του ανθρώπου που και να γίνεται θα είναι ακόμη ατελής διαδικασία, αλλα εν πάσει περιπτώσει, εφόσον γίνει θα οδηγήσει σε κάστες και ρομποτοποιημένη κοινωνία τύπου Gattaca, ή και χειρότερη γιατι η μελλοντολογία είναι αισιόδοξη, εκτός και αν είναι εσκεμμένα απαισιόδοξη που και σε εκείνη την περίπτωση θα πέσει αρκετά έξω.
Ξέρεις κάποτε πίστευα στον περιορισμένο ατομιστικισμό, αλλα έχω καταλήξει ότι είναι μια ρομαντική θεώρηση και πρακτική. Θέτει και προυποθέσεις, όπως ότι η κοινωνία αναγκαστικά θα προοδεύσει και θα εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο που δεν είναι απαραίτητο γιατι υπάρχουν παραδείγματα που για όποιους λόγους, η κοινωνια αλλα και τα άτομα πισωγυρίζουν(δεν εξετάζω το λόγο). Επίσης εξαρτάται και απο την ποσότητα των ανθρώπων που προσπαθει για το καλύτερο εστω και σε ατομικά πλαίσια. Μπορεί να υπερκεραστει απο κάποια τάση που θα δημιουργηθεί κάποια στιγμή και θα επιθυμεί το αντίθετο - οι άνθρωποι κάνουν και παράλογα πράγματα πολύ συχνά.
Επιπλέον αν κρατήσει πολύ όλο αυτό είναι πιθανή και μια κοινωνία ατομιστικιστών που έχουν μάθει να λειτουργουν σε ατομικά πλαίσια και δεν μπορούν να δουλέψουν ως σύνολο, κάπως όπως οι μακροιχρόνια εργένηδες που δεν μπορούν να αντέξουν δευτερη παρουσία στο ίδιο τους το σπίτι. Εκτός αυτού όσο προσπαθούμε και κάνουμε το καλύτερο για εμας βελτιώνοντας την κοινωνία με αργό και ήρεμο τρόπο, τα δεδομένα μπορεί να αλλάξουν και η Ιστορία δείχνει ότι αλλάζουν με τρόπο που εκ των υστέρων φαίνεται ότι προς τα εκεί κάπου θα άλλαζαν τα πράγματα αλλά εκ των προτέρων δεν μπορείς να το δεις. Γιατι παίζει ρόλο το υποκειμενικό κριτήριο και τα θέλω του καθενός.
Μπορει να έρθει δηλαδή μια ομάδα ατόμων με επιρροή ή ένας ηγέτης φωτεινός και με κύρος και να τα αλλάξει όλα, και γρήγορα και χωρίς να περιμένει και μπορεί να μην είναι στην επιθυμητη κατευθυνση(εξάλου ποια είναι αυτή? Στα γενικά συμφωνούμε αλλά στα επιμέρους υπάρχουν πάρα πολλές διαφωνίες, που σημαίνει διαμεσολάβηση στην καλύτερη περίπτωση, ή απλώς επιβολή στην ρεαλιστική διάσταση των πραγμάτων). Αρα μετά σε αφήνει να ξαναπροσπαθείς γιατι θα χρειαστεί να καταλάβεις τι έγινε και όλα άλλαξαν(φαντάσου την εφαρμογή αυτού του μέτρου στις τελευταίες μέρες διακυβέρνησης του Γκορμπατσωφ στη σοβιετική Ενωση για παράδειγμα και σκέψου τι επακολούθησε στα επόμενα χρόνια.
Οι αλλαγές έτσι γίνονται και έτσι κατα πάσα πιθανότητα θα γίνουν και πάλι, απλώς είσαι στην ομάδα που καθορίζει τις εξελίξεις, ή δεν είσαι όπως οι περισσότεροι απο μας και απλώς ακολουθεις αν σου αρέσουν και πολιτικολογείς εαν δε σου αρέσουν. Ατομικά σε στενά πλαίσια χωρίς κάποιου είδους οργάνωση δεν γίνεται. Και αν γίνει θα απαιτηθούν ίσως και εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Χρειάζεται δράση για τις αλλαγές και όποιοι την κάνουν πρώτοι βλέπουν και τα αποτελέσματα. Οι υπόλοιποι μένουμε με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει ειρηνική επανάσταση και αλλαγές, αλλά στην πραγματικότητα η μόνη αλλαγή που θα δούμε είναι σε κάποια λίγα πράγματα στη δική μας ζωή και όπου δημιουργήσουμε την ψευδαίσθηση ότι κάτι άλλαξε.
Ισχύει όμως αυτό που λένε, ότι άν δεν σπάσεις αβγά ομελέτα δεν τρώς. Ο θεός μπορεί να έχει και άλλα σχέδια και να γίνουναλλαγές και με αυτό τον τρόπο. αλλά είναι απλά μια πιθανότητα(εξάλου ο Θεος μπορεί και να θέλει να δει αν ο άνθρωπος επιθυμεί και ο ίδιος να βοηθήσει τον ευατό του, και να τον αφήσει στη μοιρα του για πολύ ακόμη).
Και μια άλλη σκέψη που έχω κάνει πρόσφατα...το όλο "ξέρεις, να αλλάξουμε τον κόσμο ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί" μπορεί και να είναι απλά ένα εφυές πόνημα των κρατούντων που διοχετεύτηκε με έξυπνο τρόπο στη συλλογική συνείδηση, ώστε να νομίζουμε ότι εμείς το έχουμε σκεφτεί...όμως τελικά φαίνεται να βολεύει αυτούς, γιατί δεν γίνεται τίποτα άμεσα και ετσι ανησυχούν λιγότερο, και το μέλλον, ε στο μέλλον κάτι ίσως ετοιμάζουν ή προσπαθουν να κάνουν. Σιγουρα με τόσα μυαλά στις δεξαμενές σκέψεις κάτι παραπάνω απο εμας που σκεφτόμαστε ο καθένας για τον ευατό του θα μπορουν να παράγουν, δε βρίσκεις?
Καλο Σαιντ!..
αλλα οπως εχουμε ξαναπει ο ζυγος σου στον 11 θα πρεπει να σταματησει να αποφευγει να επικοινωνει και να αντικρουει..
Και να χρησιμοποιει το χιουμορ σαν μεσο διαφυγης..
Οποτε, για να αλλαξουμε και λιγο τα μοτιβα, θα ηθελες να μας πεις τη δικη σου αποψη επι του θεματος, απλα και ξαστερα ετσι οπως την σκεφτεσαι?
Δεν νομιζω οτι υπαρχει λογος για ντροπες...
Ανεξάρτητα από τη κουταμάρα ή την εξυπνάδα του καθενός,που και αυτές έχουν πολλές πτυχές,το βασικό συστατικό για να πετύχει η κάθε συνταγή είναι η αγάπη .
Αν αγαπάς αυτό που είσαι αυτό που κάνεις και αυτούς που τους το προσφέρεις όσο πενιχρό,όσο φτωχικό, όσο λιγοστό κι αν είναι τότε μόνο πρόοδο και ευημερία θα έχεις μακροπρόθεσμα.
Βέβαια για να αγαπάς πρέπει πρώτα να ξεπεράσεις τους φόβους και τις ανασφάλειές σου που είναι πηγή για κάθε μικροπρεπή αντίδραση.
Ένας μεγάλος οικονομολόγος είχε πει κάποτε πως η διαφορά μεταξύ παράδεισου και κόλασης είναι η εξής:
Και στις δύο περιπτώσεις έχεις το ίδιο καλοστρωμένο τραπέζι με αγαθά για να ικανοποιηθούν όλοι .
Όμως στον παράδεισο ο ένας ταϊζει τον άλλο και χαίρεται για αυτό,
ενώ στην κόλαση κάθε φορά που κάποιος πάει να απλώσει το χέρι του να πάρει κάτι όλοι οι άλλοι του το σταματούν με τα πηρούνια και τα μαχαίρια τους .
Η ατομική λύση πιστεύω πως μπορεί να αναφέρεται στο πως ο ίδιος ο άνθρωπος επιλύει τα προβλήματά του(πάσης φύσεως) και το πώς είναι "καλά" με τον εαυτό του με ό,τι αυτό σημαίνει για τον καθένα σε εντελώς προσωπικό επίπεδο. Και όσο αυτό συμβαίνει στον καθένα ατομικά, γίνεται ύστερα σε ένα επίπεδο συλλογικό.
Το να ταυτιζόμαστε όμως με την κοινωνία, το σύστημά της κλπ δεν πιστεύω ότι είναι τίποτε άλλο παρά προβολή των δικών μας προσωπικών ζητημάτων και αφορούν τον εαυτό μας.
Καλώς η κακώς, γεννιόμαστε σε συγκεκριμμένο τόπο και χρόνο, με δεδομένες συνθήκες. Η ανθρώπινη ιστορία περνάει από φάσεις και μεταβολές που έχουμε να επισημάνουμε ανα εποχή.
Το να σπας τις κοινωνικές νόρμες, είναι ένας ρόλος που μπορείς να παίξεις. Όσο λοιπόν, μπορεί κάποιος αυτό να το υποστηρίξει με τη ζωή του, να το κάνει και να βοηθήσει σε αυτήν την αλλαγή.
Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα... αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι το εξής¨
Ότι ίσως τελικά όλα να γυρνούν σε εμάς. "Ο καθένας για τον εαυτό του" - αυτό δε σημαίνει ότι στρεφεται κατά του άλλου. Αλλά αν είσαι σε ένα σύνολο, και πάλι η δράση σου είναι ατομική. Ας φροντίσουμε λοιπόν, μέσα από την προσωπική μας εξέλιξη να βοήθησουμε και κάποιον άλλο-έξω από εμάς να βρει τον τρόπο να συμβάλλει στο "σύνολο".
Γεια σου sis grace σου χρωσταω ενα χωσιμο.
Gicri αυτο με τον παραδεισο και τα μαχαιροπηρουνα καπου το χει παρει το ματι μου και στην βιβλιοθηκη εδω μεσα?
Μπορει.
@johnnyg, ναι καλο ειναι να μας υποδεικνυουν καποια πραγματα καποιοι ανθρωποι, παντα οταν μαθαινεις κατι ειναι ok.Τωρα οσον αφορα τα προηγουμενα, το μονο σιγουρο ειναι οτι η κοινωνια στην οποια λειτουργουμε μας καθοριζει σε ενα μεγαλο βαθμο αλλα η φυση σ εχει ευλογησει μ εναν εγκεφαλο γι αυτο μιλησα για το θεμα των επιλογων που διαθετεις, απο ενα σημειο της ζωης σου και μετα τουλαχιστον, σαν μοναδα. Το να παιξεις τον ρολο του outcast σπαζοντας ολες τις κοινωνικες νορμες δεν λεει και πολλα απο μονο του ακομα κι αν συναδει με τις πραξεις σου.
Μια τετοια συμπεριφορα θα μπορουσε να καλιεργηθει απο αγνοια, θυμο η δεν ξερω κι εγω τι και να φερει τα ακριβως αντιθετα αποτελεσματα.
Μπορει απλοποιωντας το θεμα και φερνοντας στο νου μου τις 3 επιλογες που ανεφερε η gicri στην αρχη, αυτη να ειναι η προσωπικη μας εξελιξη τελικα.
Κακος-εξυπνος, αδιαφορος-εξυπνος, καλος-εξυπνος και μετα ολοι μαζι στον παραδεισο. who knows?
Πειράζει που θέλω και τις 3 κατηγορίες που προαναφέρθηκαν;;; Θέλω η εξυπνάδα μου να αντικατοπτρίζεται σε κάθε περίπτωση...because smart is the new sexy όπως θα έλεγε και ο Κοκο....Αχαχαχαχαχαχ....
Σοβαρά τώρα...Νομίζω Νονέ με κάλυψες στα περισσότερα που ήθελα να πω....Εμένα λίγη ουσία μου λείπει από αυτό τον κόσμο και η αυθεντικότητα......Αν όλοι τολμούσαμε να είμασταν πιο κοντά στον αληθινό μας εαυτό δε θα χρειάζονταν το προσωπείο του βλάκα.....
Η βλακεία μπορεί να ανίκητη αλλά η τρέλα βγαίνει πάντα Champion....Τα σέβη μου Astrokids...
Νεα ταινία: Asshole Almighty..........(κατά το Bruce Almighty)......
Μπαααα Brujo τον μ@λ@κ@ απλά τον θεωρώ pain in the ass ή αλλιώς κακό σπυρί στον κώλο...ψύγματα λογικής θα βρεις....όπως και πολύ πικρία....Ενώ τον ηλίθιο,ότι και να κάνεις ξέρεις ότι είναι σκέτο ηλίθιος.....Για αυτό λέμε ΤΡΕΛΙΤΣΑ σώζει ζωές....
ΠΟΤΕ μην υποτιμας τον Ηλιθιο
http://www.youtube.com/watch?v=waJLv46_N6c&feature=related
Έχεις τρεις επιλογές:
1.Κακός έξυπνος και κάνεις ότι σου έκαναν (Βλέπε Κούρκουλο μετά από το Βρέχει φωτιά στην στράτα μου)
2.Αδιάφορος έξυπνος-και προσπαθείς να δείχνεις βλάκας .
3.Καλός-αγαθός έξυπνος και πέρνεις και μια θεσούλα στον παράδεισο.
Επιλογες μετα μπολικες..
και νομιζει οτι τις καλυπτει μ ενα χαρτι η μια συμπεριφορα που
αποδεδειγμενα "κερδιζει" , τοτε ναι, μιλαμε για λουσιμο, οχι αστεια.
Αλλα οπως ειπε και η Gicri επιλογες υπαρχουν, στο χερι του καθενα
βρισκονται, ας το ψαξει λιγο.
Και ναι Brujo, συλλογικη συνειδηση δεν υπαρχει, ομαδικη τυφλωση καργα, οποτε το μικρο καλαθι ειναι επιβεβλημενο.
και του λογου μου τον τελευταιο καιρο) και χρειαζεσαι μια μεγαλη
κουταλα που δεν βρισκεις ευκολα στην αγορα.
Ο θυμος ειναι θυμος, κι μερικες φορες πολυ κακος συμβουλος.
Δουλεια θελει κι αυτο, τοσο καιρο δουλευω, τι σκατα, λιγο ακομα δεν
πειραζει.
Τελικα ναι τα ορια που βαζεις ειναι σημαντικα.
Χωρις πλακα, μαλλον ο καθενας εχει την λυση για τον εαυτο του.
Καλημερες απο μενα γιατι θα καψω το φαι, με εννοεις φανταζομαι.
αυτό θα λειτουργούσε σε παλαιότερες εποχές, αμφιβάλλω ότι μπορει να λειτουργησει πια. Αλλά οι λύσεις δεν είναι πάντα επιθυμητές, μπορεί να είναι αργές ή και ανέφικτες(εφόσον προτείνεις μια λύση που θα εφαρμοστεί σε διάστημα αιώνων ας πούμε, πως θα γίνει να ελεγθεί η αποτελεσματικότητα της εφόσον δεν έχει δημιουργηθεί μια υποδομή που θα κρατήσει στο χρόνο και τις αντιξοότητες και ίσως δεν γίνεται να δημιουργηθεί μια τέτοια υποδομή).
Οι άμεσες λύσεις είναι συνήθως και σκληρές. Μια λύση θα ήταν ας πούμε η ευγονική. Υπάρχουν περίπου 7 δις άνθρωποι μπορεί και παραπάνω αν σκεφτείς ότι σε τεράστιες μάζες ανθρώπων το σύστημα είναι δύσκολο να λειτουργήσει σωστα. Χρειάζονται περίπου 250 δις για να είναι οι άνθρωποι άτρωτοι και να επιβιώσουν ως΄είδος ενάντια στη φύση και ιους κλπ και πάλι δεν εξασφαλίζονται ενάντια σε καταστροφή κοσμικών γεγονότων(πχ, πτώση αστεροειδούς, ή διάλυση του πλανήτη) άρα θέλεις 500 δις σε 2 διαφορετικούς πλανήτες, πράγμα ανέφικτο.
επομένως εαν πας στο αντίθετο άκρο, για να έχουν οι άνθρωποι ένα πολύ καλό επίπεδο ζωής και ελευθερία χώρου πόρων και αγαθών περίπου 100 εκατομμύρια θα ήταν ένας αριθμός που θα άφηνε το είδος να ανπτυχθεί αρκετά καλά. Έχεις όμως ένα δίλημμα, σίγουρα θα θέλεις τους πιο ικανούς και άξιους σε σώμα και πνεύμα ταυτόχρονα.
Αυτά ωστόσο δε συμβαδίζουν πάντοτε, και για την ακρίβεια, σχεδόν πότέ δε συμβαδίζουν.
Μπορείς να "καταργήσεις" τους αδύναμους, τους ασθενικούς, τους ευαίσθητους τους ψυχασθενείς, και διάφορες άλλες κατηγορίες φτάνοντας σε ένα "επιθυμητό" αποτέλεσμα αφού βέβαια ξεπαστρέψεις και τελευταίους τους κριτές σαν εμάς, γιατι ο κριτής δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ και με τίποτα και το τέλειο πάλι θα το κρίνει γιατί πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση. Συνεπώς και ο κριτής μια μορφή ασθένειας και παθογέννησης είναι.
αρα εκεί θα μείνεις με το, θεωρητικά μιλώντας, άρτιο αποτέλεσμα. Το ποιο θα είναι αυτό βέβαια, δεν γνωρίζω, γιατί οι άνθρωποι έχουν μια τάση ώστε να αναπληρώνουν κάπου αλλού αδυναμία που έχουν σε κάποιο τομέα και τούμπαλιν, γεμίζουν με αδυναμίες, ακριβώς επειδή σε κάποια πραγματα είναι ισχυροί και συχνά αυτη η δυναμη είναι και ο λόγος αδυναμίας, δε μπορούν να τη δουν και δεν τους αφήνουν και οι άλλοι. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση και ο τρόπος που καλώς ή κακώς, αυτή λειτουργεί στη δεδομένη κοινωνία που παίζει ισχυρό ρόλο στο ανθρώπινο πλαίσιο.
Εξάλου ο ίδιος περίπου μηχανισμός που δημιουργεί έναν ψυχασθενή, έναν παρανοικό, έναν φανατισμένο, έναν αθώο, έναν φανατισμένο μέχρι θανάτου(απο συνείδηση και όχι πειθαναγκασμο ή πλύση εγκεφάλου), έναν εγκληματία, δημιουργεί και μια ιδιοφυία, έναν μεγάλο ποιητή, έναν σπουδαίο εραστή, έναν ζωγράφο, έναν εξερευνητή, έναν επαναστάτη, έναν μεταρυθμιστή, έναν μελλοντολόγο...αυτή είναι η γνώμη μου.
Δεν μπορείς να αποκλείσεις κάτι χωρίς να χάσεις κάτι άλλο και αν δεχθεις ένα καλό, θα αναγκαστείς κάπου να δεχθείς και κάτι κακό. Επομένως το πραγματικό ερώτημα, είναι τι είδους κοινωνία και ανθρωπους θέλεις και τι ποιότητα ζωής ή επίπεδο διαφθοράς κλπ επιθυμείς. Τι θυσίες είσαι προετοιμασμένος να κάνεις και που να φτάσεις για αυτές.
γιατί, τελικά, είναι θέμα θυσίας καθαρά τι θυσιάζεις και τι δεν μπορείς να αποχωριστείς με τίποτα στη ζωή σου....για ποιο ή ποια πράγματα αξίζει να ζεις και για ποια να πεθάνεις εαν ποτέ χρειαστεί. Η αντίστοιχα, ποιους θα θυσιασεις και με ποιον τρόπο, ώστε να εμφανιστείς στην Ιστορία ως δυνάστης ή ευεργέτης, αλλά ουσιαστικά με το μέσο επίπεδο σκέψης της μάζας, εφόσον τα πράγματα αναλύονταν με όρους μάζας βέβαια, ως δολοφόνος "για το κοινό καλό". Τελικά πάντα εκεί καταλήγουν τα πράγματα.
Και όλα αυτά τα λέω, γιατί τα βλέπω να εμφανίζονται και σχετικά σύντομα, σε μαζικό επίπεδο, αλλά θεωρώ ότι είναι εύκολο να δει κάποιος και τις ατομικές χρήσεις και επιπτώσεις τους. Πάντως ,σίγουρα εαν είναι να κάνεις αλλαγές το θέμα είναι να γίνουν μαζικά, αλλιώς σε ατομικό επίπεδο, απλώς επιλέγεις να εθελοτυφλείς για την πραγματικότητα τριγύρω, σε όφελος του εγώ(και αυτό παθογένεια είναι, αυτισμός στην ουσία, άμυνα απέναντι σε αυτό που δεν μπορείς να παλέψεις).
1000 000 ατομα δεν μου λενε τιποτα αν δεν ειναι 1000 000 ατομα που τα χουν καλα με τον εαυτο τους οτι κι αν σημαινει αυτο.
Δεν βρισκω κατι λαθος σ αυτα που ειπες, απλα ειμαι με τους clash οταν λενε οτι η επανασταση ξεκιναει απ το σπιτι (οπου σπιτι βαλε οτι θες).
Ο μηχανισμος ειναι εδω, υπαρχει, και καποιοι απ το ειδος μας τον δημιουργησαν και φροντιζουν να τον συντηρουν, δεν εγινε απ τη μια στιγμη στην αλλη, οποτε οτι κανει ο καθενας μας εχει σημασια. Τουλαχιστον για αρχη, οταν ωριμασει το ειδος μας τοτε θα μπορουσαμε να μιλαμε για κατι μαζικο και θα μουν μαζι σου απ την αρχη.
Fire μπολωνεζ, wish me luck..
kafros de lew alla ta leei etsi opws einai..akrivws.
aneta tha douleva gia tetoio afentiko...
Δηλαδή στην ουσία θα κάνεις μια επιλογή στα τυφλά, εκτός και αν μπορείς(που δεν το γνωρίζω) να ορίσεις γεννετικά τα διαφορα χαρίσματα του ανθρώπου που και να γίνεται θα είναι ακόμη ατελής διαδικασία, αλλα εν πάσει περιπτώσει, εφόσον γίνει θα οδηγήσει σε κάστες και ρομποτοποιημένη κοινωνία τύπου Gattaca, ή και χειρότερη γιατι η μελλοντολογία είναι αισιόδοξη, εκτός και αν είναι εσκεμμένα απαισιόδοξη που και σε εκείνη την περίπτωση θα πέσει αρκετά έξω.
Ξέρεις κάποτε πίστευα στον περιορισμένο ατομιστικισμό, αλλα έχω καταλήξει ότι είναι μια ρομαντική θεώρηση και πρακτική. Θέτει και προυποθέσεις, όπως ότι η κοινωνία αναγκαστικά θα προοδεύσει και θα εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο που δεν είναι απαραίτητο γιατι υπάρχουν παραδείγματα που για όποιους λόγους, η κοινωνια αλλα και τα άτομα πισωγυρίζουν(δεν εξετάζω το λόγο). Επίσης εξαρτάται και απο την ποσότητα των ανθρώπων που προσπαθει για το καλύτερο εστω και σε ατομικά πλαίσια. Μπορεί να υπερκεραστει απο κάποια τάση που θα δημιουργηθεί κάποια στιγμή και θα επιθυμεί το αντίθετο - οι άνθρωποι κάνουν και παράλογα πράγματα πολύ συχνά.
Επιπλέον αν κρατήσει πολύ όλο αυτό είναι πιθανή και μια κοινωνία ατομιστικιστών που έχουν μάθει να λειτουργουν σε ατομικά πλαίσια και δεν μπορούν να δουλέψουν ως σύνολο, κάπως όπως οι μακροιχρόνια εργένηδες που δεν μπορούν να αντέξουν δευτερη παρουσία στο ίδιο τους το σπίτι. Εκτός αυτού όσο προσπαθούμε και κάνουμε το καλύτερο για εμας βελτιώνοντας την κοινωνία με αργό και ήρεμο τρόπο, τα δεδομένα μπορεί να αλλάξουν και η Ιστορία δείχνει ότι αλλάζουν με τρόπο που εκ των υστέρων φαίνεται ότι προς τα εκεί κάπου θα άλλαζαν τα πράγματα αλλά εκ των προτέρων δεν μπορείς να το δεις. Γιατι παίζει ρόλο το υποκειμενικό κριτήριο και τα θέλω του καθενός.
Μπορει να έρθει δηλαδή μια ομάδα ατόμων με επιρροή ή ένας ηγέτης φωτεινός και με κύρος και να τα αλλάξει όλα, και γρήγορα και χωρίς να περιμένει και μπορεί να μην είναι στην επιθυμητη κατευθυνση(εξάλου ποια είναι αυτή? Στα γενικά συμφωνούμε αλλά στα επιμέρους υπάρχουν πάρα πολλές διαφωνίες, που σημαίνει διαμεσολάβηση στην καλύτερη περίπτωση, ή απλώς επιβολή στην ρεαλιστική διάσταση των πραγμάτων). Αρα μετά σε αφήνει να ξαναπροσπαθείς γιατι θα χρειαστεί να καταλάβεις τι έγινε και όλα άλλαξαν(φαντάσου την εφαρμογή αυτού του μέτρου στις τελευταίες μέρες διακυβέρνησης του Γκορμπατσωφ στη σοβιετική Ενωση για παράδειγμα και σκέψου τι επακολούθησε στα επόμενα χρόνια.
Οι αλλαγές έτσι γίνονται και έτσι κατα πάσα πιθανότητα θα γίνουν και πάλι, απλώς είσαι στην ομάδα που καθορίζει τις εξελίξεις, ή δεν είσαι όπως οι περισσότεροι απο μας και απλώς ακολουθεις αν σου αρέσουν και πολιτικολογείς εαν δε σου αρέσουν. Ατομικά σε στενά πλαίσια χωρίς κάποιου είδους οργάνωση δεν γίνεται. Και αν γίνει θα απαιτηθούν ίσως και εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. Χρειάζεται δράση για τις αλλαγές και όποιοι την κάνουν πρώτοι βλέπουν και τα αποτελέσματα. Οι υπόλοιποι μένουμε με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει ειρηνική επανάσταση και αλλαγές, αλλά στην πραγματικότητα η μόνη αλλαγή που θα δούμε είναι σε κάποια λίγα πράγματα στη δική μας ζωή και όπου δημιουργήσουμε την ψευδαίσθηση ότι κάτι άλλαξε.
Ισχύει όμως αυτό που λένε, ότι άν δεν σπάσεις αβγά ομελέτα δεν τρώς. Ο θεός μπορεί να έχει και άλλα σχέδια και να γίνουναλλαγές και με αυτό τον τρόπο. αλλά είναι απλά μια πιθανότητα(εξάλου ο Θεος μπορεί και να θέλει να δει αν ο άνθρωπος επιθυμεί και ο ίδιος να βοηθήσει τον ευατό του, και να τον αφήσει στη μοιρα του για πολύ ακόμη).
Και μια άλλη σκέψη που έχω κάνει πρόσφατα...το όλο "ξέρεις, να αλλάξουμε τον κόσμο ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί" μπορεί και να είναι απλά ένα εφυές πόνημα των κρατούντων που διοχετεύτηκε με έξυπνο τρόπο στη συλλογική συνείδηση, ώστε να νομίζουμε ότι εμείς το έχουμε σκεφτεί...όμως τελικά φαίνεται να βολεύει αυτούς, γιατί δεν γίνεται τίποτα άμεσα και ετσι ανησυχούν λιγότερο, και το μέλλον, ε στο μέλλον κάτι ίσως ετοιμάζουν ή προσπαθουν να κάνουν. Σιγουρα με τόσα μυαλά στις δεξαμενές σκέψεις κάτι παραπάνω απο εμας που σκεφτόμαστε ο καθένας για τον ευατό του θα μπορουν να παράγουν, δε βρίσκεις?
Sideways, ειλικρινα θα ηθελα να ακουσω και τη δικη σου αποψη περι αυτου!
αλλα οπως εχουμε ξαναπει ο ζυγος σου στον 11 θα πρεπει να σταματησει να αποφευγει να επικοινωνει και να αντικρουει..
Και να χρησιμοποιει το χιουμορ σαν μεσο διαφυγης..
Οποτε, για να αλλαξουμε και λιγο τα μοτιβα, θα ηθελες να μας πεις τη δικη σου αποψη επι του θεματος, απλα και ξαστερα ετσι οπως την σκεφτεσαι?
Δεν νομιζω οτι υπαρχει λογος για ντροπες...
Αν αγαπάς αυτό που είσαι αυτό που κάνεις και αυτούς που τους το προσφέρεις όσο πενιχρό,όσο φτωχικό, όσο λιγοστό κι αν είναι τότε μόνο πρόοδο και ευημερία θα έχεις μακροπρόθεσμα.
Βέβαια για να αγαπάς πρέπει πρώτα να ξεπεράσεις τους φόβους και τις ανασφάλειές σου που είναι πηγή για κάθε μικροπρεπή αντίδραση.
Ένας μεγάλος οικονομολόγος είχε πει κάποτε πως η διαφορά μεταξύ παράδεισου και κόλασης είναι η εξής:
Και στις δύο περιπτώσεις έχεις το ίδιο καλοστρωμένο τραπέζι με αγαθά για να ικανοποιηθούν όλοι .
Όμως στον παράδεισο ο ένας ταϊζει τον άλλο και χαίρεται για αυτό,
ενώ στην κόλαση κάθε φορά που κάποιος πάει να απλώσει το χέρι του να πάρει κάτι όλοι οι άλλοι του το σταματούν με τα πηρούνια και τα μαχαίρια τους .
Σαιντ, ομως θα μπω να διαβασω την επιχειρηματολογια σου..
Καλο μεσημερι σε ολους!
Το να ταυτιζόμαστε όμως με την κοινωνία, το σύστημά της κλπ δεν πιστεύω ότι είναι τίποτε άλλο παρά προβολή των δικών μας προσωπικών ζητημάτων και αφορούν τον εαυτό μας.
Καλώς η κακώς, γεννιόμαστε σε συγκεκριμμένο τόπο και χρόνο, με δεδομένες συνθήκες. Η ανθρώπινη ιστορία περνάει από φάσεις και μεταβολές που έχουμε να επισημάνουμε ανα εποχή.
Το να σπας τις κοινωνικές νόρμες, είναι ένας ρόλος που μπορείς να παίξεις. Όσο λοιπόν, μπορεί κάποιος αυτό να το υποστηρίξει με τη ζωή του, να το κάνει και να βοηθήσει σε αυτήν την αλλαγή.
Περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα... αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι το εξής¨
Ότι ίσως τελικά όλα να γυρνούν σε εμάς. "Ο καθένας για τον εαυτό του" - αυτό δε σημαίνει ότι στρεφεται κατά του άλλου. Αλλά αν είσαι σε ένα σύνολο, και πάλι η δράση σου είναι ατομική. Ας φροντίσουμε λοιπόν, μέσα από την προσωπική μας εξέλιξη να βοήθησουμε και κάποιον άλλο-έξω από εμάς να βρει τον τρόπο να συμβάλλει στο "σύνολο".
Gicri αυτο με τον παραδεισο και τα μαχαιροπηρουνα καπου το χει παρει το ματι μου και στην βιβλιοθηκη εδω μεσα?
Μπορει.
γεια fireworks. Καλή βόλτα.
Μια τετοια συμπεριφορα θα μπορουσε να καλιεργηθει απο αγνοια, θυμο η δεν ξερω κι εγω τι και να φερει τα ακριβως αντιθετα αποτελεσματα.
Μπορει απλοποιωντας το θεμα και φερνοντας στο νου μου τις 3 επιλογες που ανεφερε η gicri στην αρχη, αυτη να ειναι η προσωπικη μας εξελιξη τελικα.
Κακος-εξυπνος, αδιαφορος-εξυπνος, καλος-εξυπνος και μετα ολοι μαζι στον παραδεισο. who knows?
Σοβαρά τώρα...Νομίζω Νονέ με κάλυψες στα περισσότερα που ήθελα να πω....Εμένα λίγη ουσία μου λείπει από αυτό τον κόσμο και η αυθεντικότητα......Αν όλοι τολμούσαμε να είμασταν πιο κοντά στον αληθινό μας εαυτό δε θα χρειάζονταν το προσωπείο του βλάκα.....
Η βλακεία μπορεί να ανίκητη αλλά η τρέλα βγαίνει πάντα Champion....Τα σέβη μου Astrokids...
Λιγο μετα το μεταεφηβικο σταδιο ( 30 ++++) καταλαβαινεις πως ο ΜΑΛΑΚΑΣ
ειναι ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ
Μπαααα Brujo τον μ@λ@κ@ απλά τον θεωρώ pain in the ass ή αλλιώς κακό σπυρί στον κώλο...ψύγματα λογικής θα βρεις....όπως και πολύ πικρία....Ενώ τον ηλίθιο,ότι και να κάνεις ξέρεις ότι είναι σκέτο ηλίθιος.....Για αυτό λέμε ΤΡΕΛΙΤΣΑ σώζει ζωές....