Νομίζω ότι  αρχίζω νααντιλαμβάνομαι τι θα πει ουράνια ενέργεια…..

 «Η ανυπακοή, στα μάτια οποιουδήποτε έχειδιαβάσει Ιστορία, είναι αρχέγονη ανθρώπινη αρετή. Δια της ανυπακοής γεννήθηκε ηπρόοδος, δια της ανυπακοής και διά της εξεγέρσεως», ευαγγελίζεται απʼ τις κοιλάδεςτης αιωνιότητας ο λυρικός και διαχρονικός Όσκαρ Ουάιλντ, αποστάζοντας αιώνωνΙστορία.

Ακόμα και ο σύγχρονός τους Μαχάτμα Γκάντι, στον αγώνα του γιαεθνική ανεξαρτησία, στην ανυπακοή, κύρια, στήριξε την περί «μη βίας» φιλοσοφίατου.

Με το δικό του ποιητικό οίστρο προλάλησε κι ο παγκόσμιοςδραματουργός Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: «Δεν θα ήταναυτοί λύκοι, αν εμείς δεν είμαστε πρόβατα».

Στην ίδια ρότα κι ο Αμερικανός καθηγητής- ιστορικός Χάουαρντ Ζιν: «Ηδημοκρατία υφίσταται τότε μόνο, που το κίνημα των ¨κάτω¨ έρχεται με δύναμη κιαποφασιστικότητα για να ισορροπήσει κάπως τις ανισότητες και αδικίες των ¨πάνω¨».

 Αλαμπάμα, βράδυ της 1^ης Δεκεμβρίου 1955. Η Ρόζα Παρκς,η 42χρονη μαύρη ράφτρα, επιστρέφοντας με το λεωφορείο απ΄τη δουλειά νιώθει τορίγος από το άγγιγμα της Ιστορίας. Θωρακίζεται με το θάρρος του αυτοσεβασμού  και της αξιοπρέπειας κι αρνείται ναπαραχωρήσει τη θέση της σ΄ έναν λευκό. Η άμεση σύλληψή της κινητοποιεί τους μαύρουςτης Αλαμπάμα με επικεφαλής τον νεαρό τότε αιδεσιμότατο, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ηυπόθεση φτάνει στο Ανώτατο Δικαστήριο, που κρίνει αντισυνταγματικές τις φυλετικέςδιακρίσεις στα λεωφορεία. Η Ρόζα Πάρκς στέφεται σύμβολο για τα δικαιώματα τωνμαύρων.

Η Ιστορία, καθώς και τα όνειρα, συνηθίζουν να πορεύονται μεειρωνεία και εκδίκηση. Ο σπόρος της ανυπακοής της κάρπισε, μπόλιασε ταπεριβόλια του μέλλοντος κι έπλεξε διάδημα της άνοιξης να στεφανώσει τοαδιανόητο: τον σημερινό και πρώτο Αφροαμερικανό Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.

 Από το ξέφωτο της ζούγκλας μας, δυο είναι οι βασιλικές αφετηρίες-οδοί: η μια των νόμων της πολιτείας, των συστημικών «δέον» και «πρέπει» κι ηάλλη της συνείδησης (εσώψυχη νομοθεσία- σύνθεση μόρφωσης, καλλιέργειας,κουλτούρας, αρχών, αξιών κλπ).

Αν υποστηρίξεις μʼ έναν ανεπίβουλο, τίμιο τρόπο πως αυτόςο νόμος συγκρούεται με την ηθική σου, μπορείς να προβείς στην ανυπακοή.

Αυτό έκαναν η Αντιγόνη, η Ρόζα Παρκ και τόσοι όσοι πίστεψαν στηφωνή των θεών τους.

"Είμαστε καταδικασμένοισε ελευθερία", επέμενε ο Ζαν-Πολ Σαρτρ. Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξειελευθερία και δημοκρατία όταν το νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Όταν το δίκαιο τουισχυρού αποτελεί νόμο. Όταν η φτώχεια-η χειρότερη μορφή τρομοκρατίας- είναιαυτεξούσια επαναστατική δύναμη, διότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Όταν τοκοινωνικό περί δικαίου αίσθημα δοκιμάζεται και προκαλείται βάναυσα.Όταν η αποκρουστική μάσκα της εξουσίας ασύστολα βαφτίζει τη βία νόμο και τη"αντίστασή" μας έγκλημα. Όταν τα κοινωνικά δικαιώματααντιμετωπίζονται σαν κόστος κι όχι αξία. Όταν η"ελευθερία" δεν μπορεί να περιορίζεται στην απλή κατ' έθος έκφρασηατομικής ψήφου. Όταν η υποτίμηση και ο βιασμός της ανθρώπινης νοημοσύνηςγίνονται άθυρμα των κρατούντων και  μύρια τόσα "όταν" όσες καιοι αιτίες ανυπακοής...

Δεν μπορείς να πάρεις το νόμο στα χέρια σου, υποστηρίζουν αυτοί πουνομοθετούν και εξουσιάζουν. Ναι,  αν έτσι νομίζουν. Μπορείς, όμως, ναπάρεις τη ζωή σου κι αυτό, σίγουρα, δεν μπορεί να σου το απαγορέψει κανείς...

 Απόσπασμα από άρθρο τουΧρίστου Στεργ. Μπελλέ, Συγγραφέα- Πανεπιστημιακού  στον "ΚΟΣΜΟ ΤΟΥΕΠΕΝΔΥΤΗ", Σάββατο 12-03-2011

 ΥΣ: Ζητώ συγνώμη για την κατάχρηση χώρου στο site και ζητώ την κατανόησή σας, αλλά κάθε λέξη αυτούτου άρθρου πυροδότησε χιλιάδες σκέψεις και κυρίως συναισθήματα, τόσο που μουήταν αδύνατο να το συνοψίσω σε λίγες μόνο αράδες…