Το'χω πει,θα το ξαναπώ,και θα συνεχίσω να το λέω κι ας βγάλει μαλλιά η γλώσσα μου.Εμείς οι Λέοντες πρέπει να μάθουνε να κάνουμε υπομονή.Ωστόσο,ακόμη κι εγώ η ίδια πήζω άσχημα με τα συναισθηματικά μου ειδικά και καταλήγω να αναρωτιέμαι.Πόση υπομονή πια να κάνω μέχρι να βρώ έναν άνθρωπο που να υπάρχει αγάπη,ειλικρίνεια και συννενόηση μεταξύ μας ??? Μήπως βγάζω τόση ανωριμότητα προς τα έξω που προσελκύω όλους τους καμμένους ???? Μου το'χει πει πολύς κόσμος ότι εμείς οι Λέοντες μένουμε για πάντα παιδιά,αλλά δεν θέλω τα αρνητικά της παιδικότητας,δηλαδή καμενιές σχολικού τύπου σε επίπεδο σχέσεων.Πραγματικά,οι φετινές ιστοριούλες μου,και ειδικά η τελευταία με τον Λέοντα...Λες και είμαστε στο Γυμνάσιο!!! Σοβαρή σχέση για λιοντάρια δεν παίζει στο πρόγραμμα φέτος ??? Αμάν πια...Πολύ απογοήτευση και στασιμότητα αυτός ο τομέας,εδώ και 4 συναπτά έτη...