13 Νοεμβρίου 2011


Τα πάντα αλλάζουν. Όλα. Κάθε τόσο η ζωή σε παίρνει θέλεις δεν θέλεις σε νέα ταξίδια. Έτσι είναι. Έτσι πρέπει να γίνεται.  Αφήνοντας το stardome, αφήνοντας ένα κομμάτι της ζωής και της ψυχής μου, συγκινημένος ,  φεύγω με ελαφριά την καρδιά ξέροντας ότι ήρθε η εποχή να προχωρήσω. Με Ζυγό ωροσκόπο, ανάμεσα σε Πλούτωνα, Κρόνο και Ουρανό κι απανωτές εκλείψεις δεν μπορώ  να αποφύγω  τις αναπόφευκτες αλλαγές. Ναι ο Ουρανός στον Κριό δείχνει αναταραχή. Είναι η στιγμή που το έμβρυο  κλωτσάει για πρώτη φορά για να κάνει αισθητή την παρουσία του, «Είμαι ζωντανό! Είμαι εδώ!».  Ο Ουρανός σαρώνει τον κόσμο αλλάζοντάς τον ριζικά.  Όλοι πρέπει να μεγαλώσουμε. Δεν είναι εύκολο όταν πρέπει να ζήσεις με ρευστότητα, με κρίση  κι εκρήξεις, ανασφάλεια  κι απότομες αλλαγές αλλά κάτι πρέπει να γίνει, γίνεται και θα γίνει.   Όλοι είμαστε σε μια τραμπάλα που κάποιος θα σηκωθεί απότομα τη στιγμή που βρισκόμαστε στον αέρα. Αυτή είναι η μεγάλη μας εποχή. Να σηκωθούμε και να προχωρήσουμε.


Ποτέ δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου στις σκηνές που δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πολύ αποχαιρετιούνται   προσπαθώντας  να φανούν ψύχραιμοι, να μη σπάσουν, να μη καταρρεύσουν.  Αισθάνομαι την ταραχή τους, τα λόγια που έχουν να πουν και δεν λένε, τα αισθήματα   που κοχλάζουν στο βλέμμα.  
Αντίο.  Όχι.

Εις το επανιδείν

Γιώργος Πανόπουλος