Σκέφτηκα να το κάνω πριβέ αυτό, επειδή καιρό πια δεν συμμετέχω στις κουβέντες στην ιστοσελίδα, αλλά θέλω τελικά δημόσια. Πραγματικά ακούγεται σαν μια "κοσμογονική αλλαγή" -εννοώ για τον κόσμο του σταρντομ. Και λογικό ακόλουθο, αν και δεν ξέρω τους λόγους της αποχώρησης.
Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω κι εγώ για τον Γιώργο Πανόπουλο και το παιδί του, το Stardome. Αυτόν τον χώρο που έγινε αρχή για πολλούς από εμάς να μάθουμε αστρολογία και να βρούμε μια κοινή γλώσσα πολύ πλούσια σε συμβολισμούς για να επικοινωνούμε. Μια κοινότητα με ανθρώπους που γνωρίζονται και ανταλλάσουν, με γκομενικά, με ίντριγκες, με συζητήσεις, με εξομολογήσεις, και τελοσπάντων ό,τι κάνουν οι άνθρωποι που σχετίζονται μεταξύ τους. Όσοι άφησαν κάτι πολύ προσωπικό εδώ. Όλα τα παιδιά, οι αστρολόγοι και μη, η Γωγώ - Dreamshow...
Για μένα προσωπικά, το σταρντομ, και τα μαθήματα που έγιναν αργότερα αποτέλεσαν για τη ζωή μου ένα πολύ σημαντικό σημείο καμπής, που και τώρα που το σκέφτομαι μου φαίνεται αδιανόητο πως επηρέασε τη ζωή μου. Πώς μετά την επαφή μου με την αστρολογία και όλο τον κόσμο που την περιέβαλλε εδώ, άλλαξα! Με την τόσο μεγάλη βαρύτητα που έχουν οι παραπάνω λέξεις. Ταυτόχρονα έμπαινε και ο πλούτωνας στον ωροσκόπο μου, μαζί και με άλλες σημαντικές διελεύσεις. όπως και του Ουρανού στο γενέθλιο τετράγωνο Αφροδίτης-Ουρανού, τελοσπάντων ας μη μακρηγορήσω.
Η αστρολογία με έβαλε στην αυτογνωσία. Και με τον τρόπο που είμαι, εγώ ο Γιάννης, ο ποσειδώνιος κριός, με την αδυναμία στα όριά μου, με μια ταυτότητα που δεν ήταν δυνατό να καθορίσω και δεν ήξερα, αλλά είμαι τυχερός που μαθαίνω να τη διαμορφώνω, πήρα στα χέρια μου μια γνώση που ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστώ. Ένα δώρο, το οποίο είχε φοβερό βάρος και δυναμική. Σαν μια ατομική βόμβα που όταν εκρήγνυται προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις. Τόσο μελόδραμα λοιπόν. Αλλά και τόση αλήθεια. Για ένα διάστημα αναρωτιόμουν τί σκατά μου συνέβη. Το είδα μετά με διάφορους τρόπους, όταν έμαθα να διαχειρίζομαι τα θέματά μου. Και όταν συνειδητοποίησα ότι ενηλικιώνομαι, από την άποψη ότι παίρνω την ευθύνη του εαυτού μου. Και ακόμα τώτα που μιλάω έχω μπροστά μου πολύ δρόμο. Αλλά η αρχή είναι σημαντική. Το σημείο μηδέν...
Αυτό το δώρο λοιπόν, και αυτή τη βόμβα, μου την έδωσε ο Γιώργος Πανόπουλος ερήμην του (ίσως) σχετικά με το τί θα μπορούσε να προκαλέσει σε έναν άνθρωπο. Όμως με μεγάλη μου βεβαιότητα, μπορώ να πω το εξής: Απλά με έκανε καλύτερο άνθρωπο.
Και θέλω από ευγνωμοσύνη να δώσω κάτι σε αντάλλαγμα. Αυτό που μπορώ να κάνω για τώρα, είναι αυτό το ποστ.
Ευχαριστώ Γιώργο. Καλή συνέχεια στο καινούργιο.
Μ αφησε με την επίγνωση πως ο δρόμος για τον εαυτό μας είναι πολύ μοναχικός αλλά και τόσο συναρπαστικός ταυτόχρονα.
" Εύλογο είναι ότι αναζητώ. Τι όμως? Αυτό που αναζητώ το βρίσκω? Με
βρίσκει αυτό ακριβώς επειδή το αναζητώ? Για να με βρει δε θεωρείται
αναγκαία εκ μέρους του η Αναζήτηση?Το Λιγότερο δεν με πείθει, έτσι κρίνω άστοχη και ενοχλητική μία απάντηση που αποφεύγει να δώσει μία ουσιώδη ερμηνεία στο γιατί.."
* Κάποιες σκέψεις μου περίπου ένα χρόνο πριν. Λίγο μετά, άρχισα να γνωρίζω την αστρολογία. Και ακόμα οι ίδιες σκέψεις..