Τεράστια φωτιά, τώρα στα Εξάρχεια
 Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Μόνο που αυτή η φωτιά δεν είναι κανονική, αλλά είναι αυτή που καίει μέσα μου όταν σ΄αντικρύζω να πλησιάζεις το φοίνικα της πλατείας ή να διασχίζεις το πάρκο για να πας για καφεδάκι με τις φίλες σου...

Όταν με κοιτάς από μακριά στις συνελεύσεις και μου χαμογελάς (είσαι πιό αστραφτερή κι από κράνος ματατζή τη νύχτα, Μπενάκη και Βαλτετσίου όταν μας περικυκλώνουν πριν τις πορείες της ΓΣΕΕ)
λιώνω χειρότερα απ'ότι τα Starbucks στην Κοραή τις 12 του Φλεβάρη..
 
Όταν φωνάζουμε συνθηματάκια στη Σταδίου μου'ρχεται να λιποθυμήσω,
 να πέσω κάτω και να γίνω..
.. πιο οριζόντιος ακόμη κι από την αταξική κοινωνία που ονειρευόμαστε..

Θέλω να σε πάρω μία άγρια αγκαλιά διαρκείας και να χαθώ......
Κάποια στιγμή θα σου δώσω ένα κειμενάκι και θα αναλάβω την ευθύνη για αυτό το άρρωστο πάθος που με διέπει και που έχει καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά όπως πιστεύω θα έχει και το Βοξ.

p.s. Γίνε εσύ ο κύκλος να γίνω το αλφάδι      ★

 http://www.youtube.com/watch?v=qBI_Av00_Fo