και όσο προσπαθείς να τον αποφύγεις, τόσο πιο κοντά του βρίσκεσαι...

κι όσο πιο πολύ τον τρέμεις, τόσο του δίνεις ζωή, τον αγκαλιάζεις και τον κάνεις πραγματικό. 

και οι Σκιές χορεύουν γύρω από το Όνειρο 

και δεν είναι η μάχη, είναι ο Χορός που πρέπει να αντέξεις 

και ξεχνάς να κοιτάς εκεί που θες να πας και τελικά πας εκεί που κοιτάζεις...

όταν κερδίζει ο φόβος οι νεράιδες δεν μπορούν καν να δακρύσουν αστερόσκονη.

όταν κερδίζει ο φόβος δεν έχεις σώμα

όταν κερδίσει ο Φόβος δε θυμάσαι γιατί φοβόσουν.

δε θυμάσαι.

...και ΔΕΝ θυμάσαι... :Ρ 

 http://www.youtube.com/watch?v=rNC9Cuoj2dE

 http://www.youtube.com/watch?v=lIQxQIf3KJU

στις Σκιές που μας όρμηξαν από τον στάσιμο πλούτωνα και τον ΒΔ στο σκορπιό.

στο τετράγωνο πλούτωνα ουρανού που ήχησε τις σάλπιγγες.

στον ύπνο μου που μου λείπει πολύ και χάνω τα όνειρά μου... και στη νάταλ μ@λακία που με δέρνει! χα! : ) 

είχε πολλές περισσότερες μπαρούφες το κείμενο αλλά λογοκρίθηκε γιατί έχω αλλεργία στις ντομάτες που δικαίως θα πετάξετε. γουατέβερ, λογικά έχετε διαβάσει και χειρότερα :) 

...αλλά για να δικαιολογηθώ το όνειρο ξεκινάει με την αστερόσκονη που ρίχνουν οι νεράιδες (ναι, κοριτσίστικα πράγματα), χορεύουν όμως γύρω του οι σουρλουλούδες οι σκιές που συνεργάζονται με τον φόβο κλπ κλπ...πφφφφ! 

με τις υγείες μας οι παθόντες -να είναι τα τελευταία!