Το θυμαμαι πολυ εντονα εκεινο το βραδυ..εκεινη την περιοδο...μου καιγανε το δερμα τα δακρυα μου,η καρδια μου ειχε σπασει,το μυαλο μου σε μια ζαλη.Ιανουαριο εφυγα απο το σπιτι μας μετα απο 6 χρονια σχεσης,επρεπε να συνηθησω απο το εμεις το εγω.Τα καταφερα ομως,το ειχα υποσχεθει στον εαυτο μου..αυτα τα χρονια δεν προσπαθουσα να σε ξεπερασω αλλα να σε συγχωρησω!Η καρδια μου το καταφερε αγαπη μου,οχι το μυαλο μου..συνεχως σου ελεγα"εκει που σταματας εσυ,συνεχιζω εγω"και χαμογελαγες ομως να ξερεις εκει που σταματησες τοτε,σταματησα και εγω..το οφειλα στον εαυτο μου!!ξαναγυρναω στην δικη μου ζωη μου τωρα....καλο βραδυ!
Δικαιωμα μου να πονταρω λιγο...δικαιωμα μου να πηγαινω πασο..
Εν λευκω ....
πολλά πολλά αστέρια **************
και όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω με αυτόν τον τόνο του λευκού στο βλέμμα,
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω, με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα