Stardome* - Ποσειδώνα...mon amour!

ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΖΩΔΙΩΝ

Ποσειδώνα...mon amour!

astropet @ 03.06.2007 14:17

Πώς λέμε Χιροσίμα; Κάτι τέτοιο… Ίσως είναι ο πιο δύσκολος πλανήτης στην ερμηνεία του, ακριβώς γιατί ξεφεύγει από τα όρια αυτού του κόσμου και η γλώσσα, ως Κρόνιο σύστημα, αδυνατεί να περιγράψει την ουσία του. Έχουν ακουστεί πολλά για αυτόν: πνευματική σύγχυση, αδυναμία, θυματοποίηση, καλλιτεχνικές και διαισθητικές ικανότητες κλπ. Όλα αυτά είναι αληθινά, όμως δεν εξηγούν και πολλά πράγματα… Ο Ποσειδώνας είναι ο πλανήτης του μη-εγώ, του μη-διαχωρισμού, της ένωσης με το θείο… Είναι το σύμπαν πριν το big bang...Είναι το μωρό στη μήτρα της μητέρας του…Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πόσο δύσκολο είναι για τον Ποσειδώνιο τύπο να δεχτεί την ενσάρκωση…Ναι, όλοι έχουμε εκπέσει από τον παράδεισο, αλλά ο Ποσειδώνιος τύπος είναι ο μόνος που τον θυμάται…Για αυτό και ίσως η φράση κλειδί που τον περιγράφει είναι το «θεϊκό ανικανοποίητο». Ο τύπος αυτός δεν μπορεί να είναι με τίποτα ευχαριστημένος, τουλάχιστον όχι για πολύ…Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτόν τον κόσμο του διαχωρισμού, που να μπορεί έστω και στο ελάχιστο να του προκαλέσει εκείνο το συναίσθημα της απόλυτης ένωσης… Θα μου πείτε ο έρωτας… Λυπάμαι… Ο έρωτας στον πλανήτη αυτό, για να είναι επιτυχημένος, απαιτεί δύο ξεχωριστά ΕΓΩ, διαμορφωμένα και συνειδητοποιημένα, που αποφασίζουν να ενωθούν σωματικά και ψυχικά, διατηρώντας όμως συγχρόνως το status τους, ως ξεχωριστές οντότητες. Συγχώνευση δεν μπορεί να γίνει…Ναι, είναι δύο ψυχές που ενώνονται, αλλά δεν γίνονται ποτέ μία…
Βρίσκεται λοιπόν ο τύπος αυτός σε συνεχή αναζήτηση της μόνιμης έκστασης. Εξ ου και η σύνδεση του Ποσειδώνα με τη μεταφυσική. Πόσο μόνιμος όμως μπορεί να είναι ο διαλογισμός; Εξ ου και η σύνδεσή του με τα ναρκωτικά. Γίνεται όμως να εξαφανιστεί μια για πάντα το σώμα σου;
Για αυτό και ο Ποσειδώνας δεν μιλιέται με τον Άρη και τον Ήλιο, τους κατεξοχήν εκπροσώπους του ΕΓΩ. Για αυτό και με τον Κρόνο είναι ορκισμένοι εχθροί. Βέβαια, ο Κρόνος δεν τα πάει καθόλου καλά με κανέναν από τους συλλογικούς πλανήτες, αλλά τουλάχιστον τους άλλους τους καταλαβαίνει… Με τον Πλούτωνα, έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους, αλλά ο ένας αναγνωρίζει την ύπαρξη και τη χρησιμότητα του άλλου. Κάτι σαν Χριστός-Σατανάς. Εγώ στον πάνω κόσμο, εσύ στον κάτω…Τον Ουρανό τον μισεί, γιατί προσπαθεί να τον καταλύσει, αλλά τουλάχιστον είναι ένας λογικός και φυσιολογικός εχθρός. Τον Ποσειδώνα όμως δεν μπορεί να τον υποφέρει με τίποτα… Είναι πολύ δύσκολο να έχεις έναν εχθρό που δεν σε υπολογίζει καθόλου, που αρνείται την ίδια σου την ύπαρξη. Βλέπεις τον Κρόνο, να ιδρώνει, να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει, να χτίζει, να γκρεμίζει, να ξαναφτιάχνει, να θεσπίζει νόμους και κανόνες και νάχει τον Ποσειδώνα απέναντι, να του χαμογελά με απάθεια και να του λέει, τι κοπιάζεις κακομοίρη, όλα αυτά είναι μια ψευδαίσθηση, anyway...Σαν τον Γκάντι με τους Βρετανούς στρατιώτες…Βέβαια, παίρνει κι ο Κρόνος πότε-πότε την εκδίκησή του. Φυλακίζει, έστω και προσωρινά, τα Ποσειδώνια τέκνα…

αναφορά περιεχομένου