Ο δρόμος για το ρουβικώνα της αγάπης είναι για κάποιους ανθρώπους αδιάβατος. Άλλοι στο δρόμο χάνονται, ξεστρατίζουν και γίνονται ένα με τα άγρια θηρία της ζούγκλας κι άλλοι όσο και να γδέρνουν τα πόδια τους στα αγκάθια, όσο και να ματώνουν δρασκελίζοντας πέτρες αιχμηρές συνεχίζουν. Κι ας τους τρομάζουν τα ουρλιαχτά από τα θηρία κι ας ξεπαγιάζουν από το άγριο ξεροβόρι κι ας είναι ο λαιμός τους ξηρός γιατί τα ρυάκια στέρεψαν.... Αυτοί κοιτούν ψηλά, βλέπουν τον ήλιο να ανατέλλει, χαμογελούν και συνεχίζουν... Κι ας ξέρουν ότι το ζεστό, απαλό χάδι του είναι για μια στιγμή μοναχά...Βάζουν τα χέρια στις τσέπες, βγάζουν ένα ζευγάρι πολυκαιρισμένα ροζ γυαλιά και συνεχίζουν...Κι ας ξέρουν ότι τίποτα δεν έχει απομείνει πια ροζ σε αυτόν τον κόσμο... Δεν τους νοιάζει...Σκάνε ένα πονηρό χαμόγελο και συνεχίζουν...
Ένας τέτοιος άνθρωπος, κινδυνεύει να χάσει το χαμόγελό του... Σας παρακαλώ, μην αφήσετε τα θηρία να του το ξεριζώσουν... Αρκετές απώλειες έχουμε θρηνήσει την τελευταία δεκαετία, δε νομίζετε κι εσείς?
Έσκασε μύτη στον κόσμο, στις 2/6/77, στις 20:55, στην Αθήνα. Ποιές πλευρές της νομίζετε ότι θα επρεπε να καλλιεργήσει, ώστε να βρει από μόνη το μαγικό βοτάνι να γιατρέψει τις πληγές της, να συνεχίσει να χαμογελά και να διαβαίνει ακάθεκτη το ρουβικώνά της? Γιατί τόσα χρόνια ο δρόμος προς τους Άλλους είναι στρωμένος με μυτερούς κι ακατέργαστους πλίνθουςι?
Ένας τέτοιος άνθρωπος, κινδυνεύει να χάσει το χαμόγελό του... Σας παρακαλώ, μην αφήσετε τα θηρία να του το ξεριζώσουν... Αρκετές απώλειες έχουμε θρηνήσει την τελευταία δεκαετία, δε νομίζετε κι εσείς?
Έσκασε μύτη στον κόσμο, στις 2/6/77, στις 20:55, στην Αθήνα. Ποιές πλευρές της νομίζετε ότι θα επρεπε να καλλιεργήσει, ώστε να βρει από μόνη το μαγικό βοτάνι να γιατρέψει τις πληγές της, να συνεχίσει να χαμογελά και να διαβαίνει ακάθεκτη το ρουβικώνά της? Γιατί τόσα χρόνια ο δρόμος προς τους Άλλους είναι στρωμένος με μυτερούς κι ακατέργαστους πλίνθουςι?
ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΘΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΣΧΟΛΙΟ ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΛΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙΣ