Evangelique, λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω, αλλά δεν νομίζω ότι αγαπάμε πραγματικά... Χρησιμοποιούμε τους άλλους ανθρώπους σαν καθρέφτες, και αν το είδωλό μας μας αρέσει, λέμε ότι είμαστε ερωτευμένοι... Στην ουσία ψάχνουμε να ερωτευτούμε τον εαυτό μας μέσω των άλλων... Είναι αυτό που είπες κι εσύ, αλλά το αντίστροφο... Δεν θαυμάζουμε εμείς, θέλουμε να ΜΑΣ θαυμάζουν... Κι όταν οι άλλοι αρχίζουν να εντοπίζουν τα ελαττώματά μας, την κάνουμε με ελαφρά... Αυτή φοβάμαι ότι είναι η αγάπη του Λέοντα... Το ωροσκόπιο του καθενός μας βέβαια, μπορεί να αλλάζει πολύ τα πράγματα...
Κι όμως έτσι είναι nana... Όλοι οι Λέοντες δεν είναι βέβαια το ίδιο, αλλά σε μεγάλο βαθμό αυτή είναι η αλήθεια... Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος του Λέοντα; Ότι είναι συνηθισμένος, ένας από το σύνολο, τίποτα το ιδιαίτερο, ένας κοινός θνητός...Πώς θα μάθει λοιπόν αν είναι ξεχωριστός; Μαζεύοντας γύρω του ανθρώπους που να του τονίζουν την αξία του... Εκείνος να βρίσκεται στο επίκεντρο και όλοι οι άλλοι να αναφωνούν: "Μα τι έξυπνος που είναι, τι ωραία που τα λέει, τι χιούμορ είναι αυτό" κλπ. Για αυτό είναι και το πιο επιρρεπές ζώδιο στους αυλοκόλακες... Κι αν υπάρχει αξία, πάει κι έρχεται... Αν δεν υπάρχει όμως; Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από ένα Λέοντα που κάθεται σε ένα φανταστικό θρόνο...
Οταν δεν υπάρχει αξία είναι από θλιβερό ως κωμικό. Αυτό είναι το ένα άκρο, βέβαια. Οταν όμως υπάρχει και περιεχόμενο και ποιότητα, του συγχωρεί κανείς -ή μάλλον κατανοεί πιο εύκολα- την ανάγκη του για θαυμασμό. Ως Παρθένος σιχαίνομαι την κολακεία, αλλά κάποιοι -εκλεκτοί- Λέοντες που αγάπησα μου έμαθαν να είμαι πιο γενναιόδωρη στον καλό λόγο..
mi to parete strava..alla ayto pou periegrapses eva,de to pa8ainoun mono ta liontaria. oloi otan erwteyontai einai stravoi..k ennoeitai meta ksenerwnoun. den einai tou liontariou na anazita ena an8rwpo na 8aymazei..einai tou an8rwpou! mi xaliesai..thats life!
σαν να μου περιγραφετε το αφεντικο μου. αν και ειναι low profile τυπος γουσταρει σαν τρελος τους καθε ειδους αυλοκολακες κι αυτους που τονιζουν το υπερφιαλο εγω του
den yparxoun an8rwpoi me mikro egw..yparxoun mono ekeinoi pou pei8oun ton eyato tous oti to egw tous einai mikro..k apla to ekfrazoun alliws. toulaxiston ta liontaria einai eilikrinestata k de kryvontai.
Eixa erotiki sxesi (an mporeis na to peis auto) me enan leon me oroskopo leon kai diatiro akoma epafi mazi toy..Htan enas anthropos poli gennaiodoros se ola,alla mono otan to ithele..Mia zoi kanakema ithele..!!Ena mistirio pragma...Genika mporo na po oti elege polla psemata prokeimenoy na foyskosei ta pragmata uper toy..Dyskolos anthropos..Auta apo prosopiki moy empeiria
car den to pisteuo auto..Exo gnorisei atoma poy itan ligotero egoistes apo kapoioys alloys..To thema einai oti pantoy iparxei egoismos allote mikros allote megalos.
oxi sgour,to mono pou allazei einai o tropos pou ton ekfrazei k ti ikanopoiei to egwismo tou ka8ena. mporei se allous na nai polla k se allous liga k pio apla..k isws pio an8rwpina.
Αυτά που έγραψε ο Αστροπετ χωρίς φόβο και πάθος ισχύουν και τα έχω δει κι εγώ, σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετικό "στυλ" σε Λέοντες. Το θέμα είναι -όπως έχει πει κι ο Gpano- πόσο εξελιγμένος Λέων (στη συγκεκριμένη περίπτωση) είσαι, κατά πόσο έχεις συνειδητιποιήσει κάποια πράγματα για τον εαυτό σου.. Αυτά... Κλείνω το pc και αποχωρώ γαι σήμερα.. Φιλιά!
kapou eixa diavasei... an theleis na deis ti einai pragmatikh agaph, enas lewntas mporei na sou th mathei. twra mou anerhte to thema kai mopu eixe aresei polu...
Astro δεν το πιστευω αυτό που λες. Εχω αγαπήσει και ακόμα αγαπάω. Με τον εαυτό μου κάνω σύχνα συζητήσεις και αυτοκριτική. Τον στήνω στον τοίχο κανονικότατα! Και πολλε΄ς φορές γίνομαι πιο αυστηρή μαζί του παρά με αυτόν που μου φταίει. Προσπαθώ παααααρα πολύ μεσα σε μια σχέση κι εξαντλώ όλα τα περιθώρια και τα όρια μου πολλές φορές. Έχω μάθει κιόλας να αγαπάω απο την οικογενειά μου και να συγχωρώ αλλά αναγνωρίζω το εξής στα λόγια σου: ότι θέλουμε να μας θαυμάζουν είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι κακό, αυτό μας κάνει να θέλουμε να γινόμαστε καλύτεροι και για εμάς αλλά και για τον άνθρωπο που αγαπάμε για να κρατήσουμε άσβεστη την φλόγα! Αυτό που έχουμε πολύ έντονα είναι υπέρμετρη αξιοπρέπεια και εκεί είναι η αχίλλειως πτέρνα μας! Μπορεί να εκραγούμε πολύ άσχημα εάν δεν κρατήσουν οι άνθρωποι που αγαπάμε τα όρια και να μην ξεπεράσουν με λόγια και πράξεις τα όρια που αντέχει η αξιοπρέπεια μας! Όλα τα παραπάνω προκύπτουν απο εμπειρίες μου. Να δώσω και κάποια στοιχεία για μένα. Εϊμαι 30 ετών με ωροσκόπο Τοξότη και Σελήνη στον Καρκίνο...
Evangelique, είπα και στην αρχή ότι φυσικά δεν απευθύνομαι προσωπικά σε σένα γιατί όλα είναι θέμα προσωπικού ωροσκοπίου. Στη δική σου περίπτωση, από τα στοιχεία που δίνεις, από τη μια έχεις και Κρόνο στο Λέοντα (σε συζυγία που σε προσγειώνει λίγο στην πραγματικότητα και από την άλλη η Σελήνη στον Καρκίνο λέει τελείως άλλα πράγματα...
o Astropet μπορεί να τα λέει σκληρά αλλά σε κάποια σημεία έχει δίκιο... είναι βασικό για ένα λέοντα να βλέπει αυτές τις αδυναμίες του και να μπορεί να κάνει αυτοκριτική... όχι όμως εξαντλητική... και το να στήνουμε στον τοίχο συνεχώς τον εαυτό μας βρίσκοντας λάθη σε μας παρά στους άλλους μπορεί να γίνει εξίσου εγωκεντρικό... γιατί ετσι ξεχνάμε την άλλη πλευρά, τι νιώθει, τι γίνεται στο δικό του/της μυαλό... Μόλις τελείωσε μια σχέση μου(με πρωτοβουλία της άλλης πλευράς), για την οποία προσπάθησα, όσο άντεχα, αλλά μάλλον είχε δείξει προ πολλού τα όρια της... Τι να πω... εν αναμονή επιστροφής Κρόνου στην παρθένο...
ΛΙΟΝΤΑΡΙΝΑ ΣΕ ΣΚΕΨΕΙΣ...