Εμένα η αυτή η άνοιξη μου θυμίζει τα πάντα από παλιά αλλά χωρίς κανένα βάρος. Νομίζω ότι αυτό είναι ο παράδεισος. Gpano ξαναβάλε το ημερολόγιο, μια παρέα είμαστε δεν περιφέρεσαι γυμνός ανάμεσα σε ξένους. Φιλιά.
...Ένας έρωτας που κατακρεουργεί την καρδιά και μετά ο χρόνος αρχίζει να εξασθενεί τη μνήμη μέχρι να μείνει η αδιαόρατη αίσθηση μιας ευτυχίας που πονάει?και ποναει πολυ και ποναει γλυκα....Αυτο τον καιρο προσπαθω να συμφιλιωθω με την αγαπη, με τον πονο με το τελος....αυτη σου η εξομολογιση ηταν και για εμενα ενα δωρο...γιατι ο αληθινος ερωτας σε συγκλονιζει το ιδιο ειται λεγεσαι μαριανννα ειται gp το τελος σου κατακρεουργει την καρδια το ιδιο οποιος και αν εισαι και μετα επερχεται αυτη η γλυκια ληθη...Αυτην αναζητω με ολη την ψυχη και τη βρισκω στα απλα πραγματα στις αποχρωσεις του ουρανου στην ανατολη του ηλιου οταν ξυπναω, στις μυρωδιες των δεντρων το δειλινο, στο αερακι που μου χαιδευει το προσωπο, στην σιωπη της καρδιας μου οταν πονει, στις μουσικες που μιλανε στην ψυχη μου, στην ελπιδα οτι θα ξαναερωτευτω το ιδιο κι ας ειναι να πονεσω το ιδιο, στη βεβαιωτητα οτι υπαρχουν ανθρωποι που μιλανε στην καρδια μου κι ας μην τους ξερω...
ναι ζητω η ανοιξη...η καθε ανοιξη...που αναρχεί τις αισθησεις μας
ας κυλισουν οι καλοι καιροι.............................
Death is a disease...
Death is the road to awe...
Ένα νόμισμα...Δύο όψεις...Πόνος για αυτό που χάνεις από τη μια...Πόνος που γνωρίζεις ότι υπάρχει το μετά...
Το ίδιο μετά που θα σε γεμίζει χαρά στο μέλλον είναι αυτό που σε γεμίζει θλίψη στο παρόν.
Για να υπάρχει μετά υπάρχει και η επιλογή. Επιλέγουμε να ζούμε, να συνεχίσουμε, να υπάρχουμε μέχρι την επόμενη άνοιξη...
Την ώρα που κοιμάσαι τ' απογεύματα
θα σηκωθώ να φύγω πριν ξυπνήσεις
την ώρα που θα μπαίνουν στο ραδιόφωνο
του Ερυθρού Σταυρού οι αναζητήσεις.
Κι όσο κι αν πονώ
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
εγώ - δεν θα γυρίσω να κοιτάξω
κι έτσι ξαφνικά
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
μια και καλή θα σε ξεγράψω.
Την ώρα που κοιμάσαι τ' απογεύματα
μ' αρέσει που θα βγω με τ' άρωμα σου
την ώρα που θα παίζει στο διάδρομο
του δειλινού το φως με τα κλειδιά σου.
θεωρω αφορητα γοητευτικους τους ανθρωπους που εκτιθενται
που τους παρασυρει το συναισθημα
τελικα , το μονο που εχουμε πραγματικα δικο μας ειναι η αληθεια μας
Pride can stand a thousand trials
The strong will never fall
But watching stars without you,
My soul cried. Heaving heart is full of pain,
Oh, the aching.
Παρατηρώντας και όχι κριτικάροντας θέλω να πω πως μου άρεσε η κίνηση αυτή. Κάποιος στέκεται ψηλά είτε γιατί του το επιβάλλει το θέλω του είτε το πρέπει του αλλά έχει συσταθεί μία κοινότητα, μία ομάδα ανθρώπων διαφορετικών άλλων πετυχημένων κατά την κρίση της κοινωνίας και άλλων λιγότερο και όμως εξίσου άξιων, φιλότιμων μα και αντιδιαμετρικά αντίθετων? Καθόσουν εκεί. Απόμακρος, συχνά αυστηρός και όμως με αυτή την εξομολόγηση και την τωρινή και την προηγούμενη δεν χάνει κανείς. Γίνεται πιο ιδιαίτερο, πιο αληθινό, πιο ανθρώπινο, σχεδόν πραγματικό και γαλήνιο. Είναι ομορφιά η απλότητα της ζωής να την χαρίζετε?
gpano... οταν μιλάμε προσωπικα.... μιλάμε και ακουγόμαστε καλύτερα... προσωπικά το κάνω ασυναίσθητα και χωρις να υπολογιζω τον αντικτυπο που εχει αυτος ο τροπος (συν)ομιλίας.... Ένα ξέρω πάντως... οταν μιλάμε προσωπικά.... εκτιθεμεθα... στον εαυτο μας.... και όχι στους αλλους! Αυτο μας πάει παρακάτω....η αυτο-έκθεση!!! Καλο Πασχα και Καλη Ανάσταση...
Από το κείμενο είδα μόνο ότι κράτησε η μαριάννα.
Δεν ξέρω πολλά για εξομολόγησεις και έρωτες, ούτε για ηλιοβασιλέματα που μοιάζουν με Αποκάλυψη. Ούτε έχω συμφιλιωθεί με τα μεγάλα τέλη. Αν ήταν να πονέσω τόσο βαθιά, θα ήθελα να είναι από έρωτα. Αυτό είναι δώρο. Το να αφιερώνεσαι κατά κάποιον τρόπο κάπου έξω από εσένα, να ξεπερνάς τα όρια του εγώ σου για κάποιον άλλον. Αφήνομαι να πονέσω και έχω τη δύναμη να το παραδεχτώ και να ευχηθώ να ξανασυμβεί. Ζηλεύω!!! Θα ήθελα να δω ολόκληρο το κείμενο. Καλή Ανάσταση σε όλες τις ψόφιες ψυχές ή τελοσπάντων σε όσες χρειάζονται να ζωντανέψουν λιγάκι... Και ομολογώ ότι αγαπάω το stardome. Και τον gp για τις αντιφάσεις του.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜARIANNNA
καλοταξιδος λοιπον...καλοταξιδος...παραξενη ανοιξη...ομορφη ανοιξη
na'ste kala... oloi...
me xrwmata kai arwmata stin kardia kai to myalo sas..
ναι ζητω η ανοιξη...η καθε ανοιξη...που αναρχεί τις αισθησεις μας
ας κυλισουν οι καλοι καιροι.............................
Death is the road to awe...
Ένα νόμισμα...Δύο όψεις...Πόνος για αυτό που χάνεις από τη μια...Πόνος που γνωρίζεις ότι υπάρχει το μετά...
Το ίδιο μετά που θα σε γεμίζει χαρά στο μέλλον είναι αυτό που σε γεμίζει θλίψη στο παρόν.
Για να υπάρχει μετά υπάρχει και η επιλογή. Επιλέγουμε να ζούμε, να συνεχίσουμε, να υπάρχουμε μέχρι την επόμενη άνοιξη...
Την ώρα που κοιμάσαι τ' απογεύματα
θα σηκωθώ να φύγω πριν ξυπνήσεις
την ώρα που θα μπαίνουν στο ραδιόφωνο
του Ερυθρού Σταυρού οι αναζητήσεις.
Κι όσο κι αν πονώ
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
εγώ - δεν θα γυρίσω να κοιτάξω
κι έτσι ξαφνικά
όπως θα μπαίνει η άνοιξη
μια και καλή θα σε ξεγράψω.
Την ώρα που κοιμάσαι τ' απογεύματα
μ' αρέσει που θα βγω με τ' άρωμα σου
την ώρα που θα παίζει στο διάδρομο
του δειλινού το φως με τα κλειδιά σου.
που τους παρασυρει το συναισθημα
τελικα , το μονο που εχουμε πραγματικα δικο μας ειναι η αληθεια μας
Pride can stand a thousand trials
The strong will never fall
But watching stars without you,
My soul cried. Heaving heart is full of pain,
Oh, the aching.
'Cause I'm kissing you, oh.
I'm kissing, oh.
Touch me deep, pure and true!Gift to me forever
http://www.youtube.com/watch?v=IPa6bjNPT6w&feature=related
(sorry αν βγηκα εκτος )
Δεν ξέρω πολλά για εξομολόγησεις και έρωτες, ούτε για ηλιοβασιλέματα που μοιάζουν με Αποκάλυψη. Ούτε έχω συμφιλιωθεί με τα μεγάλα τέλη. Αν ήταν να πονέσω τόσο βαθιά, θα ήθελα να είναι από έρωτα. Αυτό είναι δώρο. Το να αφιερώνεσαι κατά κάποιον τρόπο κάπου έξω από εσένα, να ξεπερνάς τα όρια του εγώ σου για κάποιον άλλον. Αφήνομαι να πονέσω και έχω τη δύναμη να το παραδεχτώ και να ευχηθώ να ξανασυμβεί. Ζηλεύω!!! Θα ήθελα να δω ολόκληρο το κείμενο. Καλή Ανάσταση σε όλες τις ψόφιες ψυχές ή τελοσπάντων σε όσες χρειάζονται να ζωντανέψουν λιγάκι... Και ομολογώ ότι αγαπάω το stardome. Και τον gp για τις αντιφάσεις του.