Ναι, φίλοι μου, έφυγα. Εγκατέλειψα το καρκινοειδές. Δεν πήγαινε άλλο, πιστέψτε με. Είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Όταν μου πρότεινε να με έχει στο σπίτι του για pet ήταν πολύ ευγενικός. "Και την άμμο σου θα έχεις, και την κονσέρβα σου και ό,τι ζητήσεις. Το μόνο που θέλω από σένα είναι να μου διαβάζεις τους χάρτες των πελατών μου, καθότι σκέφτομαι να ανοίξω γραφείο. Τα ξέρω βέβαια (τρομάρα του!), αλλά μου χρειάζεται στην αρχή λίγη βοήθεια".

Θα μου πείτε, ήθελε να σε εκμεταλλευτεί, είναι ολοφάνερο. Το ξέρω, δεν το ξέρω; Αλλά όταν έχεις ζήσει όλη σου τη ζωή ως αδέσποτο και έρχεται ξαφνικά κάποιος και σου υπόσχεται μια καλύτερη ζωή, τι να κάνεις; Θα συμβιβαστείς...

Ξεκινάμε λοιπόν, όλα καλά στην αρχή, του έλεγα εγώ τα αστρολογικά, έλεγε αυτός 5 μπούρδες στους πελάτες και 2-3 σωστά (τα δικά μου), τέλος πάντων, οι περισσότεροι έφευγαν ικανοποιημένοι. Έλα όμως που ψωνίστηκε. Σου λέει, έχω δύναμη στα χέρια μου, πρέπει να την εκμεταλλευτώ. Και τότε άρχισε η κάτω βόλτα.

Μπαίνει που λέτε πριν από κάνα μήνα μια πελάτισσα, κάθεται ωραία και καλά, "Πώς λέγεστε κυρία μου;" "Ευρυάνθη Χουντουλίδου-Πεπέ" απαντάει αυτή. "Και δεν μου λέτε κα Ευρυάνθη, πόσους δίσκους της Mariah Carey έχετε;" "Κανέναν", λέει αυτή, πολύ φυσιολογικά. "Ξέρετε, είμαι της κλασικής μουσικής" "Και η Μάρα Θρασυβουλίδου της Λυρικής είναι, αλλά έκανε μαθήματα στα παιδιά του Fame Story, δεν είναι δικαιολογία αυτό!" Και την αρχίζει... Όχι, θα χάσεις τη δουλειά σου, όχι, ο άντρας σου θα πεθάνει σε αυτοκινητιστικό, όχι, ο γιος σου θα βγει στη Συγγρού... Η γυναίκα, όπως είναι φυσικό, κατέρρευσε. Ήρθε το 166 και τη μάζεψε. Έρχεται μετά στο άλλο δωμάτιο και μου λέει: "Πρόσεξε κακομοίρη μου, μη μάθω ότι μίλησες σε κανέναν, κομμένο το whiskas!"

Κι έμεινα... Ναι, έπρεπε να φύγω τότε, έχετε δίκιο. Αλλά είναι πολύ σκληρή η ζωή του αδέσποτου... Δείλιασα...

Κι έρχεται η κρίσιμη ώρα. Εκεί που μιλούσαν μια χαρά με μια νεαρά, τα είχαν ψιλοβρεί κιόλας (μισούσαν και οι δυο τη Whitney), κάνει η κοπελιά το μοιραίο λάθος και ξεστομίζει: " Ξέρετε κε Κοκέ μου, εγώ δεν πίστευα στην αστρολογία, μέχρι που διάβασα τα κείμενα του astropet στο stardome. Μα τι ωραία που τα γράφει, τι μεστός λόγος, τι έμπνευση! Είναι καταπληκτικός!"

Τη συνέχεια μπορείτε να την αντιληφθείτε... Λύσσαξε, άφρισε, άναψε, κόρωσε... Λέω, τώρα θα βγάλει το κουζινομάχαιρο, ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει... Αμέσως ρίχνω κάτω ένα βάζο για να του αποσπάσω την προσοχή και πράγματι τα κατάφερα. Έρχεται προς το μέρος μου σαν τον Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη του Κιούμπρικ και λέω ήρθε το τέλος μου... Ευτυχώς είχε αφήσει το παράθυρο ανοιχτό, έκανα ένα σάλτο και βγήκα στον δρόμο... Δεν τον ξαναείδα έκτοτε...

Και είμαι ξανά στους δρόμους... Δεν πειράζει, παλιά μου τέχνη κόσκινο. Σ'αυτή τη ζωή μόνοι μας ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε. Μπορεί να μην ξέρω τι θα μου ξημερώσει αύριο, αλλά τουλάχιστον έχω την ελευθερία μου και την αξιοπρέπειά μου.

Σας φιλώ και μακριά από το καρκινοειδές!