---

Γεια σας! Αποφάσισα να γράψω γράψω στις φυλές,γιατί πραγματικά η κατάσταση που ζω τους τελευταίους 2 μήνες είναι ανυποφορη...Και θα μου πειτε και γιατι πρηζω εσας και όχι τους φίλους μου..?Ε..απλα καμμιά φορα τα λες ποιο ευκολα σε κάποιον που δεν γνωρίζεις προσωπικά. Λοίπον το πρόβλημα έχει να κάνει με το boyfriend. Γνωριστήκαμε το μάρτιο του 2007 στην Ιταλία και απο τότε ζούμε μια ωραιότατη σχέση από απόσταση! (πλάκα κάνω...) Αυτός είναι ιχθύς με παρθένο γεννημένος 9.3.83 και εγώ λιονταράκι με τοξότη (20.08.84).
Στην αρχή όλα ήταν τέλεια, πίστευα πως είχα βρει κάτι πραγματικά όμορφο. Με φρόντιζε, νοιαζόταν για μένα και ακόμα και όταν δεν είμασταν μαζί, δε με ένοιαζε γιατί ήξερα πως με σκεφτόταν συνέχεια.Το τελευταίο δίμηνο που είμαστε χώρια ζω σε μια παράνοια!Μου είπε πως στα τέλη του καλοκαιριού οι γονείς του χώρισαν (με επεισοδιακό τρόπο). Από τότε γενικά πήραμε την κατρακύλα...Με αυτή τη δικαίολογία έγινε άλλος άνθρωπος, αν δε σηκώσω εγώ το τηλέφωνογια να τον πάρω, αυτός ούτε να το σκεφτεί. Ασε που όταν μιλαμε αυτό είναι το πολύ για κανα 2λεπτο . Και στο internet που μιλούσαμε κάποτε με τις ώρες, πια ούτε λόγος.Χτες μου ανακοίνωσε οτι απεγκατέστησε και το msn ( μάλλον του τρωγε χώρο γιατι οσο να πεις είναι βαρυ πρόγραμμα!) οπότε τώρα δε χρειάζεται καν να του ζητάω να μιλήσουμε σαν άνθρωποι για λίγο παραπανω γιατί δεν έχει msn το πουλάκι μου! Προσπάθησα ήδη δυο φορές να τον κάνω να δει τα πράγματα και απο τη δική μου πλεύρα, του είπα πως καταλαβαίνω ότι περναει ασχημα,αλλά εγώ είμαι εδω για αυτόν και αν θέλει μπορεί να μου μιλήσει, να μου πει πως αισθάνεται, να ξεθυμάνει..Τίποτα αυτός.Εξαφανίστηκα για δυο μέρες απο τα τηλέφωνα μπας και δωσει σημασία και μου είπε πως δε θέλει να χάνομαι,και ότι δε φταίω εγώ απλά είναι μια φάση..Τέλοσπάντων ,για να μη πολυλογω τα πράγματα είναι τα ίδια σκατα (συγνώμη κιόλας). Πλέον το μόνο πράγμα που αναρωτιέμαι καθημερινα είναι γιατι δε μου λέει να χωρίσουμε...Του το εχω πει στα μούτρα :θες να χωρίσουμε? και μου λέει όχι. Και απο την άλλη σκέφτομαι γιατί δεν το παίρνω και εγώ αποφαση?
Αυτό είναι το πρόβλημα μου, και πιστέψτε με είναι πολύ ψυχοφθόρο.. Και η ερώτηση μου είναι απλή για πόσο ακόμα θα με βασανίζει έτσι? Έχω χάσει πια κάθε αυτοσεβασμό ...ακούς εκεί μια τσιπούρα να με τυραννά έτσι, ολόκληρο βασιλιά των ζώων!